VALENTIJN 2012

Het wordt stilaan een terugkerend fenomeen voor de klunzen onder ons die niet verder komen dan "ik hou van jou" op deze door overkill verziekte dag.
In Arusha alleen al kan je Valentijn vieren in ongeveer een miljoen verschillende afspanningen. Als de hele bevolking eraan toegeeft, zit er in elke tent 1 koppeltje veronderstel ik.

In ieder geval, bid voor een maanverlichte nacht, zorg dat je geliefde niet in slaap valt tijdens je diepe buiging en poets je tanden voor je je aan onderstaand gedicht vergrijpt.

Succes....




JIJ BENT DE PAREL EN IK BEN HET HOENTJE
JIJ SINTERKLAAS EN IK MAAR HET SCHOENTJE
JIJ BENT EEN FRIS BLAADJE EN IK BEN DE BOK
JIJ DRAAGT DE BROEK MAAR OOK WEL DE ROK.

IK BEN DE TV MAAR JIJ HET PROGRAMMA
JIJ BENT DE HARROD’S EN IK MAAR DE GAMMA.
JIJ BENT HET NOORDEN EN IK BEN HET KWIJT.
IK BEN HET SCHOOLBORD EN JIJ BENT HET KRIJT.

WIJ ZIJN EEN STEL ZOALS SAMSON EN GERT;
DIKKE FRIENDJES ZOALS ERNIE EN BERT.
ONAFSCHEIDELIJK ZOALS PEN EN PAPIER
TESAMEN ZOALS REN IS MET DIER.

IK BEN HET SLOT MAAR JIJ BENT DE SLEUTEL;
JIJ EEN KONIJN EN IK BEN DE KEUTEL.
IK BEN DE STER EN JIJ HET ZWART GAT,
JIJ SLOKT ME OP EN DAT IS DAN DAT.

IK BEN HET BEELD MAAR JIJ BENT DE HOUWER.
IK BEN DE LEGO MAAR JIJ BENT DE BOUWER.
JIJ BENT MIJN NOORD, MIJN OOST, MIJN WEST,
EN VERDER MIJN ZUID EN OOK AL DE REST.

IK BEN DE HENGST EN JIJ BENT DE MERRIE.
JIJ BENT DE RUST EN IK BEN DE HERRIE
JIJ BENT MIJN LEVEN, JIJ BENT MIJN DOEL
EN DURF NIET TE STEIGEREN WANT ANDERS IS 'T BOEL

EEN NIEUW ADRES...

Het is zover; morgen wordt er verhuisd naar onze nieuwe woonst.
(Omdat verhuizen naar je huidige woonst nu eenmaal weinig zin heeft).

Schrijven doe je nog altijd beter met de e-meeuw (de opvolger van de postduif) en cadeautjes opsturen heeft ook geen zin omdat die tijdens het traject wel ergens verdwijnen, maar hier is toch ons nieuwe adres: PLOT 50, Block C, Low Density Area, Arusha.

Vooral die "low density" baart me nu al even zorgen.
Gaat het hier om een vorm van lage dichtheid van de bodem?
Je mag er niet aan denken dat ons hele huisraad op een zonnige ochtend wordt opgeslokt door een poel van drijfzand.
Een soort zwart gat, zeg maar (alhoewel we er daar al meer dan genoeg van hebben in dit land).

Om mezelf gerust te stellen, hou ik het persoonlijk op een lage dichtheid van de lucht rondom ons.
Minder luchtdruk zal er ongetwijfeld voor zorgen dat de kinderen sneller zullen opgroeien aangezien ze die hele kolom van zuurstof en stikstof niet elke dag op hun frele schoudertjes moeten torsen.
Als het een beetje mee zit - ze zijn nu 3 en 5 - zijn ze binnen een paar maand 20 en 22 en zijn ze voor de volgende kerst de deur uit...
Daar zijn we dan ook alweer mooi vanaf!

Goed, het huis dus.
Ruim met vier slaapkamers en een aangename tuin, een vernieuwde keuken met hippe, net aangeschafte apparatuur, drie badkamers en een leuke living.

De troefkaart wordt pas op het laatst gespeeld: vanaf nu hebben we een gastenhuis achteraan in de tuin met eigen woon-, slaap- en badkamer.
Jullie zijn allen meer dan welkom!!

(O ja, we hebben ook zeven toiletten dus over toerista hoef je alvast niet in te zitten)

TWEE MATEN, TWEE GEWICHTEN

Toen een jaar of drie geleden een onstuimige meneer zich met zijn auto in de flank van mijn voertuig boorde, moest ik tot mijn verbijstering vaststellen dat zijn karretje gewoon niet verzekerd was.
De nummerplaat was er eentje van het STK of SM type waarbij de S voor serikali ofte government staat.
Dat sirikali ook "groot geheim" betekent, zullen we maar op een toevalligheidje houden.
Enfin, geen verzekering betekende ook geen vergoeding en ontgoocheld betaalde ik de kosten zelf.
Vorige week - en daarvoor moet je dan zes jaar in bongo-land wonen - stak een medereiziger in de bush een tirade af tegen de onverantwoordelijke houding van de Tanzaniaanse staat.
"Kijk nou naar jullie Land Cruiser", zei ie, "en naar de stickers op je voorruit."
Het was inderdaad een flinke verzameling: verzekering natuurlijk, ook een sticker van de brandweer, eentje voor wegentaks en voor onze truck is er ook nog SUMATRA (Surface and Maritime Tanzanian Regulatory Agency of iets in die strekking).
"Kijk nu naar de auto van ons district," fulmineerde de man.

Alle raampjes waren maagdelijk blank...

"Het is gewoon zo vals, zo frustrerend, zo onrechtvaardig," ging onze revolutionair verder.
Hij was echt goed op dreef nu en dempte zijn stem niet op momenten dat er een officiele pief passeerde.

"Ze rijden hun auto in de gracht en ze kopen er gewoon een nieuwe want het zijn toch hun centen niet," zo ging het verder.

Een regering die sinds en jaar gewend is aan cadeautjes ontvangen van allerhande goedbedoelde hulporganizaties zal nooit beseffen wat het betekent om verantwoordelijkheden te moeten opnemen voor zijn acties.
Een regering die zijn kiezers bewust scholing ontzegt en arm houdt, krijgt natuurlijk nooit weerwerk van de bevolking.

En zo kunnen die halve zolen aan de top verder hun rijkdom uitbreiden ten koste van de modale burger...
Maar ooit, ooit zal die modale burger opstaan , zijn machete wetten en wraak nemen voor al het onrecht wat hem en de zijnen sinds generaties is aangedaan.
Als ik zo een zakkenvuller was, dan zou ik maar maken dat ik op dat moment snel op het presidentiele vliegtuig zat.
Hopelijk hangt daar wel een sticker van de verzekering op...

kruidje-roer-me-niet

Tijdens alweer een heerlijke trip diep in het veld (de dichtste streep asfalt lag op minstens twee uur rijden), kwam ik tot de conclusie dat "de zon hier nog wel het meest bewoog" zoals Jan De Wilde zijn tamme dorpje Adegem ooit bezong.

In Maswa was het stil, tijd was van geen belang en de goedlachse bewoners hadden duidelijk geen andere plannen in de eerste drie weken dan ons uitgebreid te verwelkomen.

Een deel van de jeugd van Maswa dacht daar toch ietsje anders over...

Voor mij zal kruid wieden nooit meer hetzelfde zijn!
(volume op maximum en genieten)

HET LEVEN ZOALS HET IS....

Wat gebeurt hier zoal tijdens het weekend, vraagt een mens in Europa zich misschien af?
Wel, we hadden het druk en dit is wat er gebeurde:

1) op zaterdag zwemmen op TGT tot grote tevredenheid van Maya en Enzi. Vrienden uit China hadden hun moeder op bezoek en die had maar gelijk voor iedereen gekookt.
Nieuwe culturen, weet u wel...


Op zondagochtend openden we de twee "bijenkorven" en oogstten de eerste halve liter honing van onze niet-stekende vrienden.
Een ecologisch leven, weet u wel...

Het was indrukwekkend wat onze kleine vriendjes op drie maand gebouwd hadden.
De honing zag er - voor het filteren - meer uit als een onappetijtelijke drab en na het oogsten, werd de holle boomstam met bloem bestoven zodat de bijen niet vast komen te zitten in hun eigen honing.
Sinds gisterenavond zijn ze nu constant bezig met het opruimen van de vieze zooi die wij achtergelaten hebben.
Mama C. vertelde me ondertussen al dat we vergeten zijn een banaan achter te laten in de korf want aan nectar verzamelen komen de bijen de eerste dagen niet toe...







Daarna ging het richting Kili Ma Moto, het lieve uitgedoofde mini-vulkaantje waar de kleine koters toonden dat de ouwe echt wel een ouwe geworden is.
Een paar foto's gemaakt dan maar om niet te moeten toegeven dat ik buiten adem was.

Teveel luilekkerleven, weet u wel....

NOCH FEEL TE LEEREN...

They did not dicover the correct spelling though...
(klik op de foto om te vergroten).