DE KRACHT VAN PUBLICITEIT IN ONTWIKKELINGSLANDEN

"Ik drink een bepaald type bier omdat elke man die dit bier drinkt in de advertenties, omringd is door mooie vrouwen.

In het jaar dat ik dit bier drink, heb ik geen enkel succes geboekt.

Kan ik de brouwerij legaal vervolgen voor foutieve informatie en financieel verlies?"

Het zou grappig zijn als het niet zo in en in triest was. Als je je hele jonge leven opgegroeid bent ergens in de bush waar de enige reclame die je ooit te zien krijgt van Coca Cola (is lekker - lest de dorst) komt of van OMO (wast goed), dan zie je niet de hele machinerie erachter die jou probeert te overtuigen om net voor hun product te kiezen.

Geslepen is onze schrijver dan weer wel.

Als ik er geen mooie vrouw kan uitslepen, dan toch minsten wat centen, schijnt ie te denken....

DAG VAN FLUPKE EN ZIJN CLUBKE

Wie denkt dat het hier allemaal maar een beetje losloopt omdat we zo ver weg zitten van het alziend oog van onze bonma's, suikernonkels, mama's en papa's en zelfs van Di Rupo en Co, die heeft zich vergist.

Twee vrijdagen geleden werden alle Belgen opgeroepen voor "een koffie of een biertje" met de nieuwe ambassadeur.
De man was in Arusha en wou wel eens zien wie daar allemaal woonde in het noorden. (het is trouwens duidelijk dat ie nooit gehoord heeft over de eerder snedige opmerkingen, door mijn lieve mama geuit aan de toenmalige ambassadeur in Kenia, wat die van ons was uiterst vriendelijk en minzaam tegen me).

We kwamen samen in Via Via - ooit een Vlaamse haven in Arusha - en ik ontmoette er tientallen landgenoten die ik van haar noch pluimen kende.
Veel Congolezen op een Belgisch paspoort waren er en ook een gezin van drie waarvan de vader Maleisisch was; de moeder en de dochter Belgisch maar alle drie zagen ze er zeer Indisch of Pakistaans uit.

Het was een vreemd clubje maar het was een gezellige namiddag.

Nog voor dit gezellige onderonsje waren Tine en Violette al tot het besluit gekomen dat het maar eens gedaan moest zijn met die supprematie van Dar Es Salaam waar alle Belgen op de dag van de dynastie samenkwamen en het - waarschijnlijk op kosten van ons Belgenland - op een zuipen en een vreten zetten.

Dat kunnen we ook en zelfs beter, dachten de sympatieke dames en zo kwam het dat we vorige vrijdag afzakten naar Onsea House/ Machweo, onze Vlaamse houvast in donker Afrika voor wat een lekkere maar vooral rijkelijk overgoten avond zou worden.'

Er was - hou je vast - keuze tussen tomaat met grijze garnaaltjes, stoverij, americain prepare of witlof met hesp in kaassaus.
90 Bezoekers werden er geteld, van wie waarschijnlijk maar 40 Belgen maar het was allemaal uiterst gezellig.

De opbrengst werd geschonken aan Baraa School (https://nl-nl.facebook.com/TheBaraaPrimarySchool) en de Duvel werd vooral in mijn glas geschonken.
En dat van Harald natuurlijk.....

DE FAR WEST LIGT IN ARUSHA...

Het gebouw van de TRA (Tanzania Revenue Authority) is, ondanks zijn levendige rode kleur en zijn vriendelijke werknemers, niet echt een plaats waar je met plezier naartoe trekt.

Dat was waarschijnlijk ook waarom de dame in dit verhaal nogal bits reageerde.
Voor het gebouw is er een grote, mooi betegelde open ruimte maar parkeren mag dan weer niet.
Onze bezoekster vond echter dat zij wat meer mocht en parkeerde hooghartig vlak voor de ingang.

Dat was niet naar de zin van een paar politie-agenten en die sommeerden mevrouw dan ook haar wagen te verplaatsen maar helaas had ze daar geen zin in.
Onze politiemannen zijn altijd in voor een grapje en zetten de vier banden van de auto plat.
"Dat wordt lachen straks als die kwaaie tante terugkomt," moeten ze geproest hebben terwijl ze elkaar kwajongensachtig aanstootten.

De dame kwam terug en was not amused om het voorzichtig uit te drukken. Ze schold de ordehandhavers de huid vol, opende haar tasje en haalde er een revolver uit.
Gelukkig was de politie sneller en mevrouw werd in het been geschoten en afgevoerd.

Achteraf bleek het ook nog de minares van de opperpief van TRA te zijn.
Die heeft vast wat te vertellen gehad, thuis,,,

EN DEN BOER; HIJ PLOEGDE VOORT.

De kiekens denken elke dag dat het mei is; de koninklijke serre is eindelijk af zonder enige dotaties; de bijen leggen honing en de koe die we gekocht hebben, zorgt voor melk, boter en yoghurt, afhankelijk van welke speen je bedient (het nut van die vierde tepel hebben we nog niet helemaal door).

We doen het organisch en het begint vruchten af te werpen.

Nu staat ook de koffie in bloei wat betekent dat we binnen drie maand voor de eerste keer onze eigen koffiebonen gaan branden.

De honderden passievruchten beginnen stilaan te rijpen en we zijn klaar om liters en liters van dat zure sap in te vriezen.

En ook ons suikerriet is klaar om geoogst te worden. Eens kijken of we daar suiker kunnen van maken.

Voor bij de koffie inderdaad....

PARADIJSELIJK ZANZIBAR

Veel gebeurt er niet meer op deze website, dat geef ik toe.
Misschien heeft dit wel te betekenen dat er ook niet echt veel meer gebeurt in het dagelijkse leven....

Kinderen gaan naar school en worden in het weekend rondgereden van verjaardagsfeestje naar sleep over en zo kabbelen de maanden voorbij.

Gelukkig won ik een soort van openbare verkoop op een Quiz avond ten voordele van Future Stars Academy (http://www.futurestarsacademy.org/) van goeie vriend Alfred en konden we bijgevolg voor een leuk prijsje naar Zanzibar voor een week.
Dat ik de hoofdprijs wegkaapte, had trouwens enkel te maken met het feit dat mijn door wijn vertroebelde brein dacht dat het leuk zou zijn om de instelprijs een beetje de hoogte in te jagen door mee te bieden.
Geheel in beslag genomen door mijn altruistische liefde voor het voetbalclubje, had ik niet in de gaten dat ik uiteindelijk de laatste was die overeind stond.

Maar goed, het was goedkoop en het was de moeite dus allen tevreden.
Voor toekomstige  bezoekers: Fumba Beach Lodge op ...euh.... the beach (http://www.fumbabeachlodge.com/) en Mashiriki Palace Hotel (http://www.masharikipalacehotel.com/) in Stone Town.