MONNIKENWERK

Veel begrijpen we niet van de Myanmar cultuur maar het schijnt de gewoonte te zijn dat iedereen op een bepaald moment in zijn leven eventjes monnik wordt.
Voor een dag, een week of langer kan dat en zo komt het dat je plotseling een buurman ontmoet met een wel heel kort kopje haar.
Blijkt dat de brave man eventjes was ingetreden (maar er net zo snel weer was uitgestapt).

Het eind van het zesde leerjaar scheen een mooi moment te zijn voor een vriendinnetje uit Maya's klas.
We kregen een prachtige gouden doos met daarin een uitnodiging in dat typische krullerige geschrift en daarnaast ook een sticker voor op de auto.
Ons werd duidelijk gemaakt dat die sticker nog wel het belangrijkste van alles was.

Op zondagochtend volgden we een colonne auto's naar wat ooit het presidentieel paleis was geweest.
Bleek dat de grootvader van het nieuwe monnikje de topgeneraal in het leger was en daarom mocht ie iedereen uitnodigen op deze toplocatie.
We begonnen nu ook wat beter te begrijpen waarom die zelfklever zo belangrijk was...

We kregen een hele ceremonie te zien waar we geen snars van begrepen en het hele gebeuren was wel heel erg rijkelijk gevuld met bling bling, iets wat mijn inziens heel weinig te doen had met het simpele leven van een monnik.

Misschien maar beter de foto's voor zich laten spreken:

DE SLAPPE BEZEMSTEEL (DEEL II)

Hoewel er geen deel I is met deze titel, ging het een paar posts geleden toch over het onverwachte bezoek van een ongenode slang in onze woonkamer.

Daarnet sta ik gezellig via Whatsapp te praten met Maya die ondertussen met de rest van de familie in Taiwan op vakantie is en terwijl ik door het raam naar de voortuin staar, zie ik heel wat commotie op ons kleine grasveldje.

Boven onze voordeur heeft een sympatiek stel vogels een nest gebouwd en aangezien het heen en weer vliegen met takjes en dergelijke al een week of wat achter de rug is, veronderstel ik dat er nu eitjes in het nest liggen.
In een wereld waar het gevaar altijd wel ergens op de loer ligt, hebben mama en papa vogel een indringer in de smiezen gekregen.
Beide vogeltjes schreeuwen hun kleine keeltjes schor en maken duikvlucht na duikvlucht over het gras.
Plots moet de moedigste van de twee raak hebben getroffen met zijn bek of pootjes want ik zie een flinke slang opzwiepen vanuit het gras.
Er komt ook hulp vanuit onverwachte hoek want een soort Myanmar mus mengt zich met een hele groep in het tumult en maakt een hels kabaal.

Ka de slang maakt zich uit de ...euh.... voeten en verdwijnt in een bosje sierplanten op een paar meter van de voordeur.
En dat, beste allemaal, is nog wel het ergste van het hele verhaal.
Dat stuk reptiel ligt daar nu comfortabel tussen de bosjes en krijgt het misschien binnenkort wel eens in zijn onderkoelde hersenen om ons huis met een bezoekje te vereren.

We zijn bijna gelukkig dat we hier binnenkort kunnen vertrekken. Maar dat is dan weer voor binnen een paar posts...