AMERIKA IS 1 GROOT CLICHE

We kennen the United States van op de TV en heel wat mensen gaan er graag rondreizen maar wat is nu nog waar in onze herinneringen en wat is misvormd door de media en de spannende verhalen van onze vrienden die er op bezoek zijn geweest?

Op het gevaar af dat ikzelf ook enkel mijn eigen ervaringen als maatstaf gebruik, wil ik het toch graag proberen.
Opmerking: wat volgt is gebaseerd op 1 maand verblijf en gaat misschien enkel op voor de South West!

ALLES IN AMERIKA IS GROTER
Die Amerikanen moeten altijd overdrijven en is dat nu wel allemaal nodig, denken wij, de nuchtere Europeanen.

Tot mijn verbazing overtreft de werkelijkheid soms nog de ideeen die ik had over dit land.
We landden in Los Angeles en namen de Amtrak trein naar Albuquerque, New Mexico. Helaas hadden we enkel een ritje van 18 uur voor de boeg want de trein tufte vrolijk verder helemaal tot in Chicago, nog eens 48 uur verder.
We reden door enorme vlaktes en langs gigantische rotsformaties en mijn mond viel open bij zoveel 'niets'

Bij aankomst in Albuquerque huurden we een auto en gingen op huizenjacht. We reden op freeways met zes rijvakken in de stad zelf en parkeerden op parkings ter grootte van Zaventem Luchthaven en dat enkel voor de lokale supermarkt.
Tijdens onze ritten werden we ingehaald door verhoogde jeeps - hier trucks genoemd - waarbij je best een ladder en zeker geen kort rokje nodig had voor het in- en uitstappen.

In elk fastfood restaurant tenslotte kan je je maaltijd supersizen.
Voor een dollar extra, wordt je hamburger de grootte van een karrenwiel, gooien ze een emmer coca cola naar je hoofd (die je gratis en zoveel je wil kan bijvullen) en krijg je een berg frieten waar je een heel leger mee kan voeden.


AMERIKANEN ZIJN OPPERVLAKKIG
Ik heb de kans nog niet gehad om een langer gesprek te voeren met een Amerikaan - en misschien voedt dit wel de idee van oppervlakkigheid - maar Amerikanen zijn vooral heel erg vriendelijke mensen.

Iedereen op straat groet je en in de supermarkt maken mensen zonder aanleiding een praatje met je.
Dat alles kwam me initieel wat kunstmatig over maar eens je er aan gewend bent, is het vooral een zeer ontspannen manier van interactie.
Ik ben ondertussen al met de auto gestopt naast een oud vrouwtje die haar prachtige Australian Shepherd uitliet en de dame vond het duidelijk heel normaal dat we een gezellig praatje maakten.

Binnen een weekje of zo is ons huis ingericht en kunnen we eindelijk eens wat mensen uitnodigen voor een etentje.
Ik heb al gehoord dat de gasten aankomen, eten en weer vertrekken dus ik ben erg benieuwd of we dan het cliche van de oppervlakkigheid zullen ontmoeten...

VERANDERING VAN SPIJS DOET ETEN....

... zoals onze grootmoeders zeiden.

en zo kwam het dat we - geheel onverwacht en bijgevolg geheel onvoorbereid - het avontuur in Myanmar een flink stuk vroeger dan verwacht achter ons lieten en de steven wendden naar Het Nieuwe Continent.

Hoe dat allemaal in zijn werk is gegaan, doe ik met graagte uit te doeken onder het genot van een goed glas wijn op het terras hier in The Duke City maar op de blog heb ik het liever over onze nieuwe ervaringen in America, Land of the Free.

Blijf regelmatig langskomen, dan beloof ik dat ik al even regelmatig zal schrijven.

Tot morgen!!