Iedereen onmiddellijk in vrolijke Bob-De-Bouwer-stemming nu en dat is maar goed ook want wat volgt zou dolkomisch kunnen zijn als het niet zo intriest was.
Ik heb het al een paar keer in mijn vorige posts gehad over vriend Paul en het feit dat hij zo vaak opdraaft, heeft twee redenen.
Vooreerst kennen we hier nog altijd zeer weinig mensen. Iedereen maakt een praatje met iedereen maar daar houdt het dan ook op.
Niks geen bij elkaar over de vloer komen of eens bellen om samen een hapje te gaan eten.
Ontmoetingen zijn altijd uiterst vriendelijk maar tegelijk zeer oppervlakkig en kort.
Bij Paul lag dat anders want toen we aankwamen in Albuquerque werd Zane ziek op de dag dat we onze week AirBnB erop zitten hadden en dus belde Mimi uit radeloosheid naar de vrouw van Paul, een vriendin van 20 jaar terug.
Ik moet het hen nageven, twee weken logeetjes in je huis met drie kinderen waaronder 1 huileplankje (een -balkje was ie toen nog niet) en een mama en papa die eigenlijk ook niet goed wisten waar het allemaal heen moest.
De familie Bower verdroeg het allemaal met sprekend gemak en ik zal ze daar altijd dankbaar voor blijven, ook al zijn er niet veel mensen in de wereld waarmee ik zoveel van mening verschil als de Heer des Huizes.
De Heer passeerde hierboven de revue en daar zullen we het verder over hebben.
Vriend P is namelijk een creatonist en dan nog eentje van het jonge-aarde-type.
Die jolige bende gelooft dat de aarde minder dan 10,000 jaar geleden geschapen werd door de Almachtige.
We hebben het er ondertussen al avonden aan een stuk over gehad en ook al staan onze meningen lijnrecht tegenover elkaar (net zoals bij homofilie, immigrantenproblemen, de huidige president, de klimaatverandering en waarschijnlijk zelfs de moord op Julius Caesar), toch werken we elkaar niet zo hard op de zenuwen dat er ruzie van komt.
Een paar jaar geleden heb ik 1 van mijn vervelende karaktertrekken achter me gelaten en nu moet ik mijn tegenstrever niet zo nodig meer van mijn allesovertreffende gelijk overtuigen.
Ik laat Paul, probeer te argumenteren maar op het eind van het verhaal mag ie best geloven dat God zelfs de dinosaurusfossielen heeft zitten boetseren op zijn vrije dinsdagavond.
Paul aan de andere kant krijgt wellicht extra rijstpap als ie een nieuw lid kan aanbrengen en hij blijft met zachte dwang aandringen dat die duivelse Darwin waarschijnlijk tropenkolder heeft opgelopen bij zijn bezoek aan de Galapagoseilanden.
Goed, lang verhaal kort, ik ben dus bevriend met een rare snuiter maar de helft van wie dit leest kan nu over zichzelf waarschijnlijk hetzelfde zeggen. (Ja, ik heb het over jou).
Dus wilde ik wel eens nagaan hoe het gesteld was met de denkwijze van de gemiddelde Amerikaan.
Na wat dieper zoekwerk aangezien er verschillende denkpatronen bestaan van zij die in de Schepping geloven, kwam ik tot de onthutsende vaststelling dat 40% van mijn buren nog altijd geloofd dat die Grijze Baard op zijn Wolk in zeven dagen Zijn hele Legoset heeft opgebouwd.
Meer en meer kom ik tot de conclusie dat ik leef tussen mensen die tegen elke logica blijven geloven in wat moeilijk te verdedigen is.
En nu gaat de president ook nog de subsidies voor de wetenschap sterk terugschroeven.
Ik vraag me af of Darwin nog een plaatsje vrij heeft op de H.M.S. Beagle.
De Galapagos zijn zo ver nog niet...
