ASTERIX, OBELIX EN SOEPINBLIX

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=BLJGE_20110331_001&kanaalid=876

Iemand een "patner" voor deze jongen?

Om aartsengel te worden moet je talenknobbel blijkbaar niet sterk ontwikkeld zijn zoals onze nieuwe vriend Gabriel bewijst in onderstaande advertentie.

Ik zou best wel zijn patner willen worden aangezien hij aslook niet veel kaas heeft gegeten van finacien noch van de petroluem industrie.

Wat hij te bieden heeft, daar moet dan weer over onderhandeld worden...




[ARUSHA MAILING] Looking for a Investor.(Patner)


gabriel ulomi
aan arushamailing



Hello...

Am Gabriel age 23yrs living in Arusha, aslo a graduate in the Accounting field from the institute of finace and Management.

Am looking for a Investor or patner in the petroluem industry.

What i have...
I have a petrolstation which is in good location along Moshi/Arusha road at Kingatiti. Am familia with a number of customer and also have an acces to several other petrolstation where we can sell our product to.

What i want...
Am looking for an investor who will be able to provide up to Tshs. 30m for smooth run of the petrolstation.

What i offer to the investor...
This will be negotiated.

Thanks..

Gabriel

DEN BOOM IN D'ERMEE...

Lake Manyara National Park heb ik altijd al schattig gevonden.
Helaas vond ik er ook niets meer aan dan dat.
Lief en leuk en een perfect opwarmertje voor zijn grote broers Serengeti, Tarangire en Ngorongoro.
Eigenlijk kwam het neer op de Beekse Bergen in Afrika in plaats van in Hilvarenbeek.

Sinds gisteren is daar verandering in gekomen.
Met de regenboogfamilie zetten we koers naar Kirurumu under canvas waar we zowaar in een tent zouden slapen.
"Of daar ook stoute dieren waren," was onderweg een veelgestelde vraag en de dunne stemmetjes waren hartvertederend.
Maya en Enzi werden onmiddellijk dikke vriendjes met de Maasai die de boel bewaakten en na een ongeinspireerd avondmaal - zoals elke keer opnieuw in elke lodge - gingen we naar bed terwijl we naar het hysterische hyenagelach en het angstige geblaf van zebra's luisterden...

Op dag twee van het avontuur reden we naar Mto Wa Mbu (voor u zich er wil vestigen, de naam betekent "rivier van muggen".) en sloegen we linksaf Lake Manyara binnen.
Mijn visie over het National Park is sinds gisteren volledig herzien.

We zagen olifant en buffel, zebra en wildebeest, hippo en giraf.
Maar toen, de kers op de taart, zagen we het dier waarvoor Lake Manyara is gekend.
Het parkje schijnt... - tromgeroffel en klaroengeschal - de enige plaats te zijn waar de boomklimmende leeuw voorkomt.
Hoe ze er ooit weer uit zou komen, scheen de dame zich ook af te vragen maar het was in ieder geval een prachtig zicht.
In de namiddag ging het weer op Arusha aan met achterin de auto twee kinderen die droomden van leeuwen en tenten...


...Maya en Enzi werden onmiddellijk dikke vriendjes met de Maasai die de boel bewaakten...


...na een ongeinspireerd avondmaal - zoals elke keer opnieuw in elke lodge...



...gingen we naar bed...









...Mijn visie over het National Park is sinds gisteren volledig herzien...





...de enige plaats waar de boomklimmende leeuw voorkomt...




...Hoe ze er ooit weer uit zou komen, scheen de dame zich ook af te vragen...



...met achterin in de auto twee kinderen die droomden van leeuwen en tenten...
...

ZO MOOI KAN JE HET ZELF NIET...

Adverteren en reclame begint ook in Arusha alom tegenwoordig te zijn.
Soms levert de voorbereiding mooiere beelden op dan de eigenlijke publiciteit...

EENTJE UIT DE BUSH...

Zoals elke morgen om kwart voor zeven pikte ik ook gisteren Meshack op. Tegen dan had Maasai er al een ritje van een half uur in een dala dala opzitten en ik kon me voorstellen dat er aangenamer dingen waren om de dag te beginnen.

Meshack stapte in, raffelde de verplichte beleefdheidszinnen af met frisse tegenzin en ging dan door het raam zitten staren.
Hier scheen iets aan de hand en daar wilde ik het fijne van weten. Zo sensatiegericht ben ik dan weer wel.

"Ik heb gisteren met mijn vriendin gepraat zoals je me aangeraden hebt," mummelde de jongen plots.
"Ik heb haar gezegd dat ik het gevoel heb dat ze enkel bij me is voor het geld."
Ik beet op mijn tanden.
Een paar dagen voordien had Meshack me verteld dat zijn vriendinnetje hem altijd om geld vroeg als ze hem zag.
Het kind ging nog naar school, de jongen had al een jobje en daarom werd hem nu en dan eens om een halve euro gevraagd.
Of zelfs een hele, stel je voor.
Ik deed mijn best om niet te lachen maar aan de andere kant was het ook wel triest te beseffen in welke grootheden van valuta hier gedacht werd.
Het meisje werd gewoon als een goedkoop delletje beschouwd omdat ze hem om een euro vroeg...

"Hoe ging het dan verder?" vroeg ik.
Meshack bleef het gezicht afgewend houden...
"Ze zei dat ze al iemand anders had," kwam er gesmoord uit.
"En nu wil ik drie jaar geen vriendin meer", voegde hij er meteen aan toe.
Goede voornemens maak je maar beter voor langere tijd, bedacht ik.
"En als ik er dan weer eentje neem," zei hij ferm, "dan neem ik er geen uit mijn grote metropool Ng'aramtoni; neen, dan neem ik er eentje uit de bush, die hebben niet van die grootsteedse manieren!"

Nu was het mijn beurt om naar buiten te staren. Ook ik kreeg tranen in de ogen, maar dan wel van het ingehouden lachen.
Ng'aramtoni is een boerengat, een stoffig dorp van niemendal, drie winkeltjes en twee bars.
Blijkbaar zag Meshack dat ietsje anders...

EN NU EVEN IETS ANDERS...

De Standaard-krant, droge notarisnotulen in mijn jeugd, baken van degelijkheid in deze tijden.
Zou het aan mij liggen? Ben ik zoveel saaier geworden? Of hebben ze bij de Standaard ook ingezien dat het allemaal een beetje aangenamer en speelser kan zonder in te leveren op kwaliteit?

Feit is dat ik de krant graag lees en daardoor ook terecht kwam bij "En nu even elders", http://standaard.typepad.com/en_nu_even_elders/, waar in samenwerking met "Vlamingen in de wereld" uitgeweken streekgenoten hun zeg kunnen doen over hun nieuwe thuisland, over wat hen dwars zit of wat hen juist boeit en wat ze dan wel het meest missen vanuit Belgie (stoofvlees met friet en een regering in die volgorde).

Mijn eerste stukje staat er ondertussen op (http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20110301_111&kanaalid=876) en binnenkort komt daar waarschijnlijk ook een profiel bij zodat u mij snel als nieuwe premier kan verkiezen.
Het stoofvlees wordt dan wel ingevlogen door de Belgische Luchtmacht...

SLEEPKIP

Iets valt me op en begint me mateloos te storen.
Mijn piepkleine Tante Lieve, de jongste van een nest van vier, viel vijftig jaar geleden voor een zongebruinde man, verliet de geborgenheid van Vlaanderen en belandde uiteindelijk in Aix en Provence met drie gezonde zonen maar zonder de zongebruinde man...
Haar emails en haar woordgebruik na vijftig jaar Frans zijn heerlijk, grappig en ontroerend.
Helaas begint me nu hetzelfde te overkomen en leuk vind ik het niet...
Negentig procent van mijn tijd praat ik Engels of Kiswahili en ik betrap mezelf erop dat ik soms twijfel over voor de hand liggende woorden in het Nederlands.
Is taal niet zoals fietsen of zwemmen en verleer je het ooit? Word ik gewoon oud of speelt het verleden waarin sloten Duvel niet weg te denken waren, een spel met me?

Sleepkip was gelukkig niet het woord wat me te binnen schoot maar toch vond ik trekvogel zo raar klinken.
Het bekte niet om maar in het vogeljargon te blijven.

Zoals elke ochtend ging ik vanmorgen een stukje wandelen met Moedige Morani in het eerste ochtengloren.
Mount Meru werd prachtig verlicht door een rozige zon, langzaam ontwaakte Kwa Idd City, mijn kleine dorpje en de rust van dat moment laadde mijn batterijen op voor de rest van de dag.

Met hele zwermen passeerden ze boven me. Rechtdoor en in stilte, in het gelid en met een oude wijze sleepvogel op kop die de trip vast al tien keer gedaan had.
Jullie mogen ze binnenkort verwachten: de ganzen, de ooievaars en de zwaluwen.
Het luchtruim zit vol met uitgaande vluchten en hoewel ik een vuistdik boek over onze vleugelvrienden heb, kon ik er geen enkele van benoemen.
Om te snappen dat ze ervandoor gingen richting Europa, daar hoefde ik dan weer geen ornitoloog voor te zijn...