REGERING OF REGELING?

De vraag is wat beter is.
Een land met een regering die nergens op lijkt of een land dat lijkt te functioneren zonder een echte regering.

Enige tijd geleden kregen we meneer Perfect over de vloer. Kogelrond besteeg ie zuchtend de trap naar waar ik audientie houd en het was duidelijk dat de man zo vadsig geworden was door de veelvuldige aanbiedingen van allerlei traktaties. Daartegenover stond dan waarschijnlijk dat de vetgans regelmatig een oogje toekneep.
Meneer Perfect praatte een eind weg over veranderingen binnen ons bedrijf, over de nood van een vakbond en een Human Resource Manager voor ons piepkleine bedrijfje en zijn gedrag stoorde me zeer.
Exit van mister Vetklep en het feit dat ie met lege handen vertrokken was, verontrustte me.

Zeer spoedig zou ie weer opduiken, vaststellen dat we ons best niet hadden gedaan en dat we daarom straf verdienden.
Ik toog aan het werk; vond anti-discriminatiewetgevingen; HIV en AIDS informatie en ook "the code of conduct" voor binnen het bedrijf.
The code of conduct was een soort van Tien Geboden over "Hoe zult ge u gedragen op de werkvloer".
Ik paste alle teksten aan voor Diligent en bracht de documenten toen naar de intrieste regeringsgebouwen waar Perfect en zijn clan huisden.

Gisteren kreeg ik een telefoontje van zijn baas.
Of ik zo spoedig mogelijk kon langskomen.
Om half vier stond ik aan zijn deurtje terwijl op dat moment alle lemmingen van de regering zich piepend een weg naar buiten wurmden. Aankomen om negen, anderhalf uur lunchpauze en zo vroeg terug naar huis? Het leek me niet dat hier hard gewerkt werd.

Meneer de baas, blakend van zelfvertrouwen en een eigendunk hoger dan de Kilimanjaro noodde me binnen en wees op vier dossiers van elk tien bladzijden op zijn bureau.
"Van mijn ondergeschikten," zei ie zuchtend, "dat moet ik allemaal doornemen."
Begrijp je wel wat hier allemaal op mijn schouders rust, was zijn achterliggende boodschap.
Ik probeerde een smartelijk begrijpend gezicht en voelde dat ik helemaal de mist inging.

De directeur opende mijn dossiertje en viste "the code of conduct" op.
Streng keek ie me aan en las toen op plechtstatige manier voor: "het is aan alle werknemers van Diligent Tanzania Ltd. verboden om op welke manier dan ook smeergeld uit te betalen. Diligent betracht een transparant bedrijf te zijn dat zich niet inlaat met dergelijke wanpraktijken."

Ik vond het een mooie zin en keek de grote baas opgetogen aan; enkel om een diep ontgoocheld heerschap te zien...

"Wat bedoel je daarmee?", klonk het bijtend. "Wil jij insinueren dat iemand van ons - doelend op de grote vormeloze massa die een regering nu eenmaal is - dat iemand van ons het aan zou durven om smeergeld te aanvaarden, laat staan te vragen?"
Ik vermeed te lachen en probeerde het meer taktisch maar niets scheen te helpen.
Het was duidelijk voor heer directeur dat ik moedwillig tegen zere schenen had willen schoppen.

"Meneer Gevaert," klonk het plots zalvend terwijl zijn ogen nog steeds vuur schoten, "waarom past u dat niet een beetje aan? Niemand heeft toch baat bij zo een ongefundeerde beschuldigingen?"
Beduusd werd ik naar de deur geleid.
"Vergeet mijn goeie raad niet," klonk het naast mijn oor.En vlak voor de deur zachtjes sloot, kreeg ik nog een bemoedigend klopje op mijn rug.
Het voelde als een dolksteek tussen mijn schouderbladen...