Overal waar mensen elkaar ontmoeten, kunnen er onverwachte omstandigheden ontstaan; dat is zo in alle culturen ter wereld.
Hierna twee verhalen uit twee werelddelen; beiden hilarisch vind ik zelf...
Een Taiwanese mevrouw in Yangon had een hele club personeel aangenomen om haar huis te onderhouden. Dat ging van een kok over een meisje om op te ruimen tot een paar schoonmakers.
De mevrouw kon dit betalen omdat kosten voor personeel hier zo goedkoop zijn en omdat ze dan ook nog eens in de goedkoopste vijver ging vissen; die van ongeschoolde meisjes die enkel Myanmar praten.
Onze lieve mevrouw nu, die zelf Mandarijn spreekt, vond het wel net zo handig dat haar personeel een mondje Chinees zou kennen en dus verzamelde ze op een mooie namiddag haar hele team voor de TV om samen een Chinees zeepfeuilleton te bekijken.
De dame vond het goed voor de taalontwikkeling terwijl het groepje het waarschijnlijk leuker vond dan werken.
En zo zaten ze daar met zijn allen, dag na dag.
Wie Thuis en Familie kijkt, zal het patroon herkennen...
Ondertussen zijn we een paar maanden verder en wordt het huis bewoond door een stelletje TV-verslaafden.
Mevrouw heeft al lang geen inspraak meer in hoe de namiddag wordt doorgebracht.
Eens het begindeuntje van de Chinese series weerklinkt, komen ze uit alle kieren en goten gekropen; verzamelen ze voor het scherm en wordt er een paar uur niet meer gewerkt.
"Gelukkig gaat hun Chinees er flink op vooruit,"zegt de eigenaresse van de TV, "maar of ik nu tevreden moet zijn of niet, daar ben ik nog niet uit...
vrijdag 29 april 2016
zaterdag 23 april 2016
ERG OPGEZET MET WATERPRET
In april gaan in Myanmar alle zaken dicht en alle waterkranen open, zo hadden we gehoord.
Komende van een land waar de reguleringen zo strikt zijn dat je een GASboete kan krijgen als je als Gentse student eens een emmertje water morst tijdens de 'waterdagen' en waar je zaak eventjes sluiten gelijk staat aan financiele zelfmoord, dacht ik dat dat allemaal wel zo een vaart niet zou lopen.
Het nieuwe jaar in Myanmar wordt gevierd tijdens de Thingyan dagen.
Bedoeling is dus een rituele reiniging om netjes aan de start te verschijnen.
In het kort komt het erop neer dat elke winkel, elke zaak, elk kantoor, elk regeringsbureau dicht gaat.
Niemand steekt nog een poot uit.
Goeie vriend J had een mooie, nieuwe auto gekocht en had die betaald in de late namiddag van de laatste dag dat de banken open waren.
Hij heeft de volle tien dagen gewacht.
Mijn telefoon kreeg een onbedoelde douche op dag één en ik verdween dus zo ongeveer van de wereld gedurende Thingyan. Echt niemand kon me helpen...
Dat de waterkranen ten alle tijde opengezet worden, mag ook letterlijk genomen worden. Durf je op een brommertje door het dorp rijden, dan krijg je het water met vaten tegelijk over je uitgekieperd.
Ervaren chauffeurs beplakken de hele binnenkant van de auto met plastiek en waar je ook te voet gaat; het is een mathematische zekerheid dat je drijfnat bent na vijf stappen.
We boekten een plaatsje op een open truck die de stad zou doorkruisen op de eerste dag van Thingyan.
Beetje meer kindvriendelijk dan later tijdens de feesten wanneer alcohol en misdrijf de kop beginnen op te steken.
Ook in ons gezelschap was Senne Bogaerts.
De voor ons voordien onbekende jongen was amper twintig toen ie stierf tijdens een fietsongeval in West-Vlaanderen vooraleer hij zijn droom kon waarmaken en de wereld zien.
Zijn vrienden maakten stickers en die reizen dan naar elke uithoek.
Senne kreeg dus natuurlijk een ereplaatsje op de watertruck.
Later gaat ie ook nog met ons mee naar The Golden Rock, Angkor Wat en op krokodillenbezoek en zo heeft ie dit stukje van de wereld toch ook weer bezocht!
We belandden in een gigantisch watergevecht waar ongeveer iedereen met emmers, flessen, tuinslangen en hogedrukspuiten (slecht idee) in de weer was.
Langs de weg waren gigantische podia gebouwd waar het water met kubieke meters tegelijk aangeleverd werd terwijl alle open trucks traag voorbij reden en iedereen aan de slag ging om de andere partij zo nat mogelijk te maken.
Hilarisch, heerlijk, verfrissend...
Volgend jaar gaan we zeker weer mee op dag één; daarna verdwijnen we uit Myanmar want je kan je niet inbeelden wat een impact het op je dagelijkse leven heeft als een heel land letterlijk stilvalt.
Komende van een land waar de reguleringen zo strikt zijn dat je een GASboete kan krijgen als je als Gentse student eens een emmertje water morst tijdens de 'waterdagen' en waar je zaak eventjes sluiten gelijk staat aan financiele zelfmoord, dacht ik dat dat allemaal wel zo een vaart niet zou lopen.
Het nieuwe jaar in Myanmar wordt gevierd tijdens de Thingyan dagen.
Bedoeling is dus een rituele reiniging om netjes aan de start te verschijnen.
In het kort komt het erop neer dat elke winkel, elke zaak, elk kantoor, elk regeringsbureau dicht gaat.
Niemand steekt nog een poot uit.
Goeie vriend J had een mooie, nieuwe auto gekocht en had die betaald in de late namiddag van de laatste dag dat de banken open waren.
Hij heeft de volle tien dagen gewacht.
Mijn telefoon kreeg een onbedoelde douche op dag één en ik verdween dus zo ongeveer van de wereld gedurende Thingyan. Echt niemand kon me helpen...
Dat de waterkranen ten alle tijde opengezet worden, mag ook letterlijk genomen worden. Durf je op een brommertje door het dorp rijden, dan krijg je het water met vaten tegelijk over je uitgekieperd.
Ervaren chauffeurs beplakken de hele binnenkant van de auto met plastiek en waar je ook te voet gaat; het is een mathematische zekerheid dat je drijfnat bent na vijf stappen.
We boekten een plaatsje op een open truck die de stad zou doorkruisen op de eerste dag van Thingyan.
Beetje meer kindvriendelijk dan later tijdens de feesten wanneer alcohol en misdrijf de kop beginnen op te steken.
Ook in ons gezelschap was Senne Bogaerts.
De voor ons voordien onbekende jongen was amper twintig toen ie stierf tijdens een fietsongeval in West-Vlaanderen vooraleer hij zijn droom kon waarmaken en de wereld zien.
Zijn vrienden maakten stickers en die reizen dan naar elke uithoek.
Senne kreeg dus natuurlijk een ereplaatsje op de watertruck.
Later gaat ie ook nog met ons mee naar The Golden Rock, Angkor Wat en op krokodillenbezoek en zo heeft ie dit stukje van de wereld toch ook weer bezocht!
Langs de weg waren gigantische podia gebouwd waar het water met kubieke meters tegelijk aangeleverd werd terwijl alle open trucks traag voorbij reden en iedereen aan de slag ging om de andere partij zo nat mogelijk te maken.
Hilarisch, heerlijk, verfrissend...
Volgend jaar gaan we zeker weer mee op dag één; daarna verdwijnen we uit Myanmar want je kan je niet inbeelden wat een impact het op je dagelijkse leven heeft als een heel land letterlijk stilvalt.
maandag 18 april 2016
EEN LEKKER BEKKIE TROOST
Ik heb het er al over gehad toen het over het verkeer in Myanmar ging: het vieze rode goedje dat door ongeveer elke taxichauffeur uitgespuugd wordt aan de rode lichten.
Betelpalm wordt het genoemd hoewel de betel niks met de palm te maken heeft.
De Areca palm geeft fruit - meer algemeen een noot genoemd - dat na drogen in kleine stukjes wordt gehakt of gesneden.
Gekend om zijn mild stimulerende werking is het in feite de Red Bull van de werkende klasse.
Een betelblad dan, familie van de peperplant, wordt gebruikt om de stukjes Areca noot in te verpakken. Voeg daarbij een beetje calcium hdroxide, wat kruidnagel en kardemon en je hebt een lekker snackje om wat op te sabbelen...
Kost je een dollar voor 24 stuks.
Dat het kankerverwekkend is en je tanden volledig naar de maan helpt, zullen we maar buiten beschouwing laten.
Liever niet doen dus, zie hieronder!!
Betelpalm wordt het genoemd hoewel de betel niks met de palm te maken heeft.
De Areca palm geeft fruit - meer algemeen een noot genoemd - dat na drogen in kleine stukjes wordt gehakt of gesneden.
Gekend om zijn mild stimulerende werking is het in feite de Red Bull van de werkende klasse.
Een betelblad dan, familie van de peperplant, wordt gebruikt om de stukjes Areca noot in te verpakken. Voeg daarbij een beetje calcium hdroxide, wat kruidnagel en kardemon en je hebt een lekker snackje om wat op te sabbelen...
Kost je een dollar voor 24 stuks.
Dat het kankerverwekkend is en je tanden volledig naar de maan helpt, zullen we maar buiten beschouwing laten.
Liever niet doen dus, zie hieronder!!
dinsdag 12 april 2016
NIET OPGEZET MET WATERPRET
Ook Myanmar blijft niet achter bij de rest van de wereld.
Sinds enige maanden kan je in de stad op een drietal locaties genieten van het "Kentucky Fried Chicken fastfoodgebeuren" (ellenlange rijen verzekerd) en ook een heus waterpark werd aan de eerder beperkte lijst van uitjes toegevoegd.
De kinderen heb ik daar nog niet van op de hoogte gebracht want echt vlotjes schijnt het allemaal niet te lopen.
Op 2 maart werd de zaak officieel geopend en kon je genieten van heel wat attracties die behoorlijk nieuw waren voor een land als Myanmar.
Helaas hing daar ook een prijskaartje van €20 aan vast voor volwassenen waar de meeste spannende glijbanen dan nog niet eens bij inbegrepen zaten.
De Myanmar Times rapporteert dat de meeste bezoekers vonden dat het toch wel heel duur was volgens de gewoontes van dit land maar toen waren de klagers nog niet binnen.
Het water voor dit nieuwe park wordt uit de Yangon rivier gepompt en als je weet dat rivieren in ontwikkelingslanden al eens graag beschouwd worden als wegdrijvende vuilnisbakken (je gooit je afval erin en hop, het verdwijnt), dan kan je je ook voorstellen over wat een bruin rioolsopje we nu praten.
De enorme pompen en de state-of-the-art waterzuiveringsinstallatie hielden het helaas enkel vol van de opening om acht uur tot ongeveer lunchtijd. Toen was het nieuwtje eraf en vulden alle bassins, douches en waterglijbanen zich met een vloeibare biologische bom.
Ouders die al eventjes van hun kinderen afwilden, lieten die nog wat lekker verder ploeteren maar de meeste bezoekers waren toch niet echt opgezet met dit soort grapjes.
Daarbij komt dat veel van de attracties uit metaal waren gemaakt - in een tropisch vochtig klimaat als lower Myanmar kan dat tellen - en eigenlijk al aan het roesten waren van voor de opening.
Verder is Myanmar ook een paradijs voor straathonden (want volgens het boedhistisch geloof mogen dieren niet gedood worden) en ook de oudste vriend van de mens had al spoedig zijn weg naar binnen gevonden om mee te doen met de dolle pret.
De eigenaars hadden waarschijnlijk een andere start voor ogen gehad maar zagen zich genoodzaakt om halverwege hun eerste dag de tent alweer te sluiten.
We zijn nu zes weken verder en nergens kan ik vinden of het probleem verholpen is en we eindelijk ons geld kunnen vergooien aan roestige bakken vol afwaswater.
Toch maar eens de site bezocht om een vraagje te stellen.
- De Google Maps kaart werkt niet dus geen idee waar die jongens zitten.
- Mijn email raakte niet verzonden.
- het laatste nieuws op de site dateert van vóór de opening.
Nog maar eventjes thuis waterspelen organizeren met de tuinslang dus,,,
Sinds enige maanden kan je in de stad op een drietal locaties genieten van het "Kentucky Fried Chicken fastfoodgebeuren" (ellenlange rijen verzekerd) en ook een heus waterpark werd aan de eerder beperkte lijst van uitjes toegevoegd.
De kinderen heb ik daar nog niet van op de hoogte gebracht want echt vlotjes schijnt het allemaal niet te lopen.
Op 2 maart werd de zaak officieel geopend en kon je genieten van heel wat attracties die behoorlijk nieuw waren voor een land als Myanmar.
Helaas hing daar ook een prijskaartje van €20 aan vast voor volwassenen waar de meeste spannende glijbanen dan nog niet eens bij inbegrepen zaten.
De Myanmar Times rapporteert dat de meeste bezoekers vonden dat het toch wel heel duur was volgens de gewoontes van dit land maar toen waren de klagers nog niet binnen.
Het water voor dit nieuwe park wordt uit de Yangon rivier gepompt en als je weet dat rivieren in ontwikkelingslanden al eens graag beschouwd worden als wegdrijvende vuilnisbakken (je gooit je afval erin en hop, het verdwijnt), dan kan je je ook voorstellen over wat een bruin rioolsopje we nu praten.
De enorme pompen en de state-of-the-art waterzuiveringsinstallatie hielden het helaas enkel vol van de opening om acht uur tot ongeveer lunchtijd. Toen was het nieuwtje eraf en vulden alle bassins, douches en waterglijbanen zich met een vloeibare biologische bom.
Ouders die al eventjes van hun kinderen afwilden, lieten die nog wat lekker verder ploeteren maar de meeste bezoekers waren toch niet echt opgezet met dit soort grapjes.
Daarbij komt dat veel van de attracties uit metaal waren gemaakt - in een tropisch vochtig klimaat als lower Myanmar kan dat tellen - en eigenlijk al aan het roesten waren van voor de opening.
Verder is Myanmar ook een paradijs voor straathonden (want volgens het boedhistisch geloof mogen dieren niet gedood worden) en ook de oudste vriend van de mens had al spoedig zijn weg naar binnen gevonden om mee te doen met de dolle pret.
De eigenaars hadden waarschijnlijk een andere start voor ogen gehad maar zagen zich genoodzaakt om halverwege hun eerste dag de tent alweer te sluiten.
We zijn nu zes weken verder en nergens kan ik vinden of het probleem verholpen is en we eindelijk ons geld kunnen vergooien aan roestige bakken vol afwaswater.
Toch maar eens de site bezocht om een vraagje te stellen.
- De Google Maps kaart werkt niet dus geen idee waar die jongens zitten.
- Mijn email raakte niet verzonden.
- het laatste nieuws op de site dateert van vóór de opening.
Nog maar eventjes thuis waterspelen organizeren met de tuinslang dus,,,
donderdag 7 april 2016
PASSIEF AGRESSIEF
Toch maar even opzoeken bij meneer Wikipedia vooraleer ik hier een beetje de psycholoog ga uithangen en wat blijkt? Een passief agressief persoon heeft 'een persoonlijkheidsstoornis die wordt gekenmerkt door een agressief denkpatroon jegens personen die gezag over hem uitoefenen'.
Ondertussen hebben de boekskes (koop je geluk voor de prijs van het magazine. Toeval!) de definitie een beetje uitgebreid en mogen we zeggen dat iedereen die een beetje gaat dwarsliggen omdat ie zijn onvrede niet op een andere manier kan tonen, een passief-agressief persoon is.
Tot zover mijn goede intenties om geen eigen inkleuring aan de term te geven...
Gisteren zaten we drie kwartier te wachten op de toestemming om het kantoor van een hoge pief te betreden.
Ik zat er samen met een jonge Burmese kerel die ons door de wirwar van wetten en regeltjes loodst en we hadden een gezellige babbel.
Toen ik mijn ervaringen in het verkeer aanhaalde, kwam P. gelijk met de term passief agressief aanzetten.
"Hou er rekening mee, Jan, dat ikzelf, mijn ouders en buren vijftig jaar hebben geleerd om onze mond te houden onder de militaire bewindvoering. Je uit maar beter je mening niet want 'zij' zijn altijd sterker."
Er viel een genante stilte want ik wist zo snel niet iets relevants in te brengen dus hervatte P zijn betoog.
"Helaas hebben velen van ons - ook al zijn we een vriendelijk volk - (hier knikte ik heel enthousiast - mijn eigen kleine bijdrage) een soort van binnenmondse wrok ontwikkeld die zich maar al te vaak nodeloos uit,"
"Op het moment dat je op een bepaalde manier macht over iemand uitoefent, denken helaas al te veel mensen dat nu eindelijk eens hun tijd is gekomen na al die jaren van stilzwijgend ondergaan."
"Dus gaan ze dwars liggen en dat zie je overal: de kassierster in de supermarkt die helemaal niet aan de klant denkt en de veiligheidsbediende die je aan de ingang van een complex nodeloos een blokje om laat lopen. en natuurlijk ook het gedrag van chaufeurs in onze Heilige Koe, de auto."
Ik vond het al bij al heel plausibel klinken. Naar boven likken (of zwijgen in dit geval) en naar beneden stampen; het is zo oud als de mens zelf.
We werden binnengeroepen bij de directeur.
Hij boog als een knipmes voor het hoog bezoek en blafte naar het hulpje dat er onmiddellijk thee moest worden gebracht.
On-Mid-Du-Luk.... - geinig lachje in onze richting - zo oefen ik hier mijn gezag uit.
Denk je dat we die thee ooit hebben gezien?
Nah.
Passief agressief!
Ondertussen hebben de boekskes (koop je geluk voor de prijs van het magazine. Toeval!) de definitie een beetje uitgebreid en mogen we zeggen dat iedereen die een beetje gaat dwarsliggen omdat ie zijn onvrede niet op een andere manier kan tonen, een passief-agressief persoon is.
Tot zover mijn goede intenties om geen eigen inkleuring aan de term te geven...
Gisteren zaten we drie kwartier te wachten op de toestemming om het kantoor van een hoge pief te betreden.
Ik zat er samen met een jonge Burmese kerel die ons door de wirwar van wetten en regeltjes loodst en we hadden een gezellige babbel.
Toen ik mijn ervaringen in het verkeer aanhaalde, kwam P. gelijk met de term passief agressief aanzetten.
"Hou er rekening mee, Jan, dat ikzelf, mijn ouders en buren vijftig jaar hebben geleerd om onze mond te houden onder de militaire bewindvoering. Je uit maar beter je mening niet want 'zij' zijn altijd sterker."
Er viel een genante stilte want ik wist zo snel niet iets relevants in te brengen dus hervatte P zijn betoog.
"Helaas hebben velen van ons - ook al zijn we een vriendelijk volk - (hier knikte ik heel enthousiast - mijn eigen kleine bijdrage) een soort van binnenmondse wrok ontwikkeld die zich maar al te vaak nodeloos uit,"
"Op het moment dat je op een bepaalde manier macht over iemand uitoefent, denken helaas al te veel mensen dat nu eindelijk eens hun tijd is gekomen na al die jaren van stilzwijgend ondergaan."
"Dus gaan ze dwars liggen en dat zie je overal: de kassierster in de supermarkt die helemaal niet aan de klant denkt en de veiligheidsbediende die je aan de ingang van een complex nodeloos een blokje om laat lopen. en natuurlijk ook het gedrag van chaufeurs in onze Heilige Koe, de auto."
Ik vond het al bij al heel plausibel klinken. Naar boven likken (of zwijgen in dit geval) en naar beneden stampen; het is zo oud als de mens zelf.
We werden binnengeroepen bij de directeur.
Hij boog als een knipmes voor het hoog bezoek en blafte naar het hulpje dat er onmiddellijk thee moest worden gebracht.
On-Mid-Du-Luk.... - geinig lachje in onze richting - zo oefen ik hier mijn gezag uit.
Denk je dat we die thee ooit hebben gezien?
Nah.
Passief agressief!
Abonneren op:
Posts (Atom)