In het tweede leerjaar was ik zeer dicht bevriend met Lucas.
We waren onafscheidelijk; bloedsbroeders, echte kameraden.
In het derde leerjaar vonden de pestkoppen van de klas dat Lucas flaporen had. Ook zijn bril was het mikpunt van spot.
Uit kuddegevoel, baldadigheid en pure stommigheid deed ik duchtig mee.
Weg was de vriendschap met Lucas. In plaats daarvan lachte ik hem uit, samen met de andere jongens van de klas.
Tot in het vierde middelbaar was Lucas het middelpunt van onze jeugdige wreedheid en kon het ons geen donder schelen hoe de jongen zich voelde bij al deze vernederingen.
In 2001 kwam ik te weten dat Lucas in Gent woonde en ik nodigde hem per email uit om samen iets te gaan eten 'als herinnering van onze vriendschap' en zonder ook maar een moment stil te staan bij de jaren die daarna gekomen waren.
Lucas wachtte vijf dagen met zijn antwoord.
Toen kreeg ik een beleefd maar vlammend verhaal in mijn inbox.
Kort gezegd kwam het erop neer dat een etentje niets zou veranderen aan de jaren van vernedering en dat onze vriendschap daarvoor van geen betekenis was nadat ik bewezen had dat onze verhouding ondergeschikt was aan de zielige vertoning van de daaropvolgende jaren.
Nu heeft er bij mijn weten nooit een Lucas in mijn klas gezeten.
Verder denk ik niet dat ik ooit deelgenomen heb aan het vernederen van iemand uit de klas,
Ik wilde gewoon een gevoel oproepen bij de lezers die blijk geven van empathie en zich in de hierboven situatie kunnen verplaatsen.
De derde donderdag van november is Thanksgiving.
Een dag is het om samen met familie te zijn en om de Almachtige te bedanken voor de comfortabele situatie waar we ons nu in bevinden.
De oorsprong van dit feest is terug te vinden toen de eerste pelgrims de strenge winters overleefden met de hulp van de Native Americans. Zij waren het die hen leerden hoe te overleven in dit ongekende deel van de wereld.
Het eerste geschrift van Thanksgiving doet dan ook verhaal over een vredevol samenzijn van 45 pelgrims en 90 Native Americans.
In de jaren die daarop volgden werden de originele bewoners van de Nieuwe Wereld genadeloos afgeslacht.
Diegenen die het overleefden werden tot tweederangsburgers gedegradeerd en tot vandaag heeft een Native American minder kansen op degelijk onderwijs, wordt er nog altijd gediscrimineerd op de werkvloer en is de gemiddelde levensverwachting beduidend lager,
En daarom gaan we met zijn allen kalkoen vreten, onze aders blokkeren met veenbessensaus en vette jus en tussendoor ook een beetje dankbaar zijn.
Als we dat laatste niet liever vergeten natuurlijk want een genante situatie is het anders wel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten