THE FREEDOM TO BEING HURT

De Verenigde Staten hebben iets met hun grondwet en hoe sterk die verankerd zit in het dagelijkse leven.
Eigenlijk is dat niet meer dan normaal maar hier wordt er toch wel bijzondere aandacht aan besteed.

We hebben het een paar posts geleden al gehad over de hoeveelheid handwapens die hier in omloop zijn aangezien elke Amerikaan het recht heeft zich te verdedigen tegen boeven en ander tuig van de richel.
Dit alles zit vervat in The Second Amendment en je moet op weinig begrip rekenen bij de overgrote meerderheid van de Amerikanen als je hier aan probeert te tornen.

The First Amendment nu gaat over vrije meningsuiting (en daarin vervat de vrijheid van religie) en het feit dat je op een vredevolle manier je eigen mening mag kenbaar maken.
Opnieuw een feit waar niet aan geraakt mag worden aangezien deze tekst aan de basis van de Amerikaanse democratie ligt.

Allemaal mooi en wel maar daar staat de dag van vandaag iets veel bedreigender tegenover.
Iets wat ongrijpbaar en subjectief is; slijmerig en gemeen.

Maar al te vaak wordt iemand die zijn mening ventileert schaakmat gezet door de tegenpartij die zegt emotioneel geschokt te zijn door zijn of haar uitlatingen.
Je kan er niets tegen beginnen want hoe meet je hoeveel emotionele pijn je veroorzaakt hebt door je woorden.
Je punt verder verdedigen gaat ook al niet want dat zou een beetje het zelfde zijn als je hiel nog eens flink neer laten komen nadat iemand je al verteld heeft dat je op zijn tenen staat.

Een professor aan de universiteit gaf aan dat ie geen groepsdiscussie meer durfde te beginnen omdat er altijd wel eentje in de groep zat die emotionele stress voelde bij het onderwerp.
De professor zou starten met een verklaring (blanken voelen zich superieur over andere rassen) die geenszins zijn visie weergaf en zou dan vandaar wel zien waar het gesprek heenging.
Maar al te vaak was er al iemand die van in het begin geen onderscheid kom maken tussen het gekozen discussie-topic en de ideologie van de professor.
Nadat ie een paar klachten aan zijn broek had, is ie er maar mee gestopt.

Hetzelfde geldt ook voor de kritische zenders op TV. De huidige regering blijft maar hameren op het feit dat dit 'fake news' is en als je die mantra maar vaak genoeg herhaalt, gelooft een flink pak van de bevolking dat nog ook.

Gevolg is dat bepaalde bevolkingsgroepen die meestal enkel omgaan met gelijkgestemde zielen geen tegenstem meer horen en zo meer en meer overtuigd worden van hun eigen grote waarheid.
Een zeer bedreigende situatie voor een land dat zo heterogeen is als de USA dankzij de wereldwijde immigratie.

Binnenkort durft niemand nog zijn mond open te doen en vreten we allemaal dezelfde soort informatie. Voorgekauwde pap, zorgvuldig bereid door hen die het land in een bepaalde richting willen sturen...

ON THE ROAD AGAIN

En alweer dacht ik dat het te maken had met mijn ongelooflijke talenten en alweer was ik verkeerd.
Het bedrijf werd overspoeld door last minute bookings en had een acuut tekort aan gidsen.

Zo kwam het dat er voorgesteld werd dat ik samen met een collega een Wild West Tour zou begeleiden. Voordeel was dat we beiden net die tour achter de rug hadden maar toch stemde het me wat zenuwachtig.
Je wil echt niet een afslag missen met 15 motoren en een bestelwagen in je kielzog om dan die hele kolonne rechtsomkeer te moeten laten maken.

Alles verliep vlekkeloos en ik kreeg een nieuw voorstel op mijn bordje. 's Avonds zou er een afscheidsetentje zijn met de gasten, 's ochtends zou ik papieren en bestelwagen binnenbrengen op het bedrijf in Los Angeles om dan onmiddellijk naar Las Vegas te vliegen om een South West Canyon Tour te beginnen als hoofdgids.
Bij elke tour hoort een uitgebreid draaiboek waar je elke avond opzoekt waar je stopt, waar je lunch hebt en waar de moeilijke punten liggen maar aangezien deze tour nagelnieuw was, moest het allemaal een beetje op de tast.

Ik vloog naar Las Vegas, ontmoette de van-driver Randy en vroeg hem om de radio's zodat we die konden monteren op mijn Electra Glide en in zijn bestelwagen.
Het was Randy's eerste tour  en hij keek me niet begrijpend aan.
"Geen radio's meegekregen," was zijn droge antwoord.

Mijn keel werd al even droog .
De GPS dan maar, laten we de GPS monteren op de motor.
"Welke GPS?" vroeg Randy en ik kreeg een hartverzakking en een zenuwinzinking.

Ik belde de operations manager en de arme jongen die met een tiental tours op hetzelfde moment aan het jongleren was, werd heel stil.
"Vergeten mee te geven," was al wat ie kon uitbrengen.

We ontmoetten de gasten, namen ze mee uit voor een welkomstetentje dat op een drafje afgewerkt werd want ik wilde zo snel mogelijk routes gaan studeren.

Het werd een korte nacht want we moesten Las Vegas bezoeken (het 'Welcome to Fabulous Las Vegas' bord en de Harley Davidson Shop), we zouden stoppen aan de Hoover Dam (hoe rijd je daar binnen met een vloot motoren? Kan de bestelwagen met aanhangwagen mee naar binnen?), er moest een plaats gevonden worden voor lunch en ga zo maar door...

We waren met een klein groepje - zes motoren met ervaren rijders - en alles verliep op dag 1 volgens plan.
Mijn  vertrouwen groeide en iedereen had een goeie tijd.

Zoals gezegd bezochten we op dag 1 de Hoover Dam en reden we de prachtige route van Cool Springs naar het Wild West mijnstadje Oatman.
De dag erop kwamen we aan bij de Grand Canyon die we zagen in de ondergaande zon.
Op dag drie ging het naar Monument Valley waar we rondgeleid werden door een Native American en waar we de lokale specialiteiten proefden in een prachtige omgeving.
En verder ging het naar Moab waar we twee dagen bleven om Arches National Park te bezoeken.
Tenslotte zagen we Bryce Canyon tijdens een flinke storm en op onze laatste dag reden we via Zion National Park terug naar Las Vegas.

De Britten, Amerikanen, Zwitsers en Italianen hadden een prachtige tijd en ikzelf voelde me helemaal klaar voor een nieuw seizoen.
Toen kreeg ik een telefoontje voor een Route 66 in oktober als van guide. Dat pikken we nog mooi mee dan....

DE WILDERNIS IS JE ACHTERTUIN

Dat Amerika een beetje anders in elkaar zit qua overlapping tussen wilde natuur en dorpen/steden, dat was al eerder tot me doorgedrongen.

Ik ben hier net geen jaar maar heb al twee bruine en 1 zwarte beer gezien en in de bossen aan de rand van de weg zie je regelmatig herten en klein wild.

Hoewel we in een residentiele wijk wonen, heb ik al verschillende keren coyotes gespot en cirkelen er constant roofvogels en uilen boven de huizen (hoewel die evengoed op zoek kunnen zijn naar oma's poedeltje natuurlijk).

De school ligt middenin de woonwijk maar toch kregen we vorige week onderstaand bericht:

Dear Families, 

We wanted to let you know that we are taking extra safety precautions and keeping students indoors today after reports of a bear sighting in Northwest Albuquerque. 

New Mexico Game and Fish is searching for the bear.   

Een beer op stap; ik zag het zo gauw niet gebeuren in De Warande in Torhout!!