Translate

woensdag 27 september 2017

ON THE ROAD AGAIN

En alweer dacht ik dat het te maken had met mijn ongelooflijke talenten en alweer was ik verkeerd.
Het bedrijf werd overspoeld door last minute bookings en had een acuut tekort aan gidsen.

Zo kwam het dat er voorgesteld werd dat ik samen met een collega een Wild West Tour zou begeleiden. Voordeel was dat we beiden net die tour achter de rug hadden maar toch stemde het me wat zenuwachtig.
Je wil echt niet een afslag missen met 15 motoren en een bestelwagen in je kielzog om dan die hele kolonne rechtsomkeer te moeten laten maken.

Alles verliep vlekkeloos en ik kreeg een nieuw voorstel op mijn bordje. 's Avonds zou er een afscheidsetentje zijn met de gasten, 's ochtends zou ik papieren en bestelwagen binnenbrengen op het bedrijf in Los Angeles om dan onmiddellijk naar Las Vegas te vliegen om een South West Canyon Tour te beginnen als hoofdgids.
Bij elke tour hoort een uitgebreid draaiboek waar je elke avond opzoekt waar je stopt, waar je lunch hebt en waar de moeilijke punten liggen maar aangezien deze tour nagelnieuw was, moest het allemaal een beetje op de tast.

Ik vloog naar Las Vegas, ontmoette de van-driver Randy en vroeg hem om de radio's zodat we die konden monteren op mijn Electra Glide en in zijn bestelwagen.
Het was Randy's eerste tour  en hij keek me niet begrijpend aan.
"Geen radio's meegekregen," was zijn droge antwoord.

Mijn keel werd al even droog .
De GPS dan maar, laten we de GPS monteren op de motor.
"Welke GPS?" vroeg Randy en ik kreeg een hartverzakking en een zenuwinzinking.

Ik belde de operations manager en de arme jongen die met een tiental tours op hetzelfde moment aan het jongleren was, werd heel stil.
"Vergeten mee te geven," was al wat ie kon uitbrengen.

We ontmoetten de gasten, namen ze mee uit voor een welkomstetentje dat op een drafje afgewerkt werd want ik wilde zo snel mogelijk routes gaan studeren.

Het werd een korte nacht want we moesten Las Vegas bezoeken (het 'Welcome to Fabulous Las Vegas' bord en de Harley Davidson Shop), we zouden stoppen aan de Hoover Dam (hoe rijd je daar binnen met een vloot motoren? Kan de bestelwagen met aanhangwagen mee naar binnen?), er moest een plaats gevonden worden voor lunch en ga zo maar door...

We waren met een klein groepje - zes motoren met ervaren rijders - en alles verliep op dag 1 volgens plan.
Mijn  vertrouwen groeide en iedereen had een goeie tijd.

Zoals gezegd bezochten we op dag 1 de Hoover Dam en reden we de prachtige route van Cool Springs naar het Wild West mijnstadje Oatman.
De dag erop kwamen we aan bij de Grand Canyon die we zagen in de ondergaande zon.
Op dag drie ging het naar Monument Valley waar we rondgeleid werden door een Native American en waar we de lokale specialiteiten proefden in een prachtige omgeving.
En verder ging het naar Moab waar we twee dagen bleven om Arches National Park te bezoeken.
Tenslotte zagen we Bryce Canyon tijdens een flinke storm en op onze laatste dag reden we via Zion National Park terug naar Las Vegas.

De Britten, Amerikanen, Zwitsers en Italianen hadden een prachtige tijd en ikzelf voelde me helemaal klaar voor een nieuw seizoen.
Toen kreeg ik een telefoontje voor een Route 66 in oktober als van guide. Dat pikken we nog mooi mee dan....



















1 opmerking: