In onze tijd, toen Indianen nog Indianen mochten genoemd worden, dachten we dat die kerels stug en zwijgzaam waren en eigenlijk alleen met elkaar in rooksignalen praatten.
Nu ik erover nadenk, ook alle Amerikanen en in het bijzonder Jack Nicholson dachten er zo over...
De grootste en meest bekende stam in het Zuidwesten, zijn de Navajo.
Makkelijk te herkennen aan de brede schouders; het eerder grote hoofd en de neerwaarts gebogen mondhoeken maken ze een groot deel uit van Albuquerque's diverse bevolking.
Aangezien de Native Americans hun lesje met die verduivelde blanken op de harde manier hadden geleerd, waren ze in het begin van de 21ste eeuw nogal op zichzelf en zo kwam het dat er slechts een handjevol blanken was die hun taal beheerste.
Dat zette een slimme officier tijdens WO II aan het denken...
"In plaats van boodschappen te coderen, die door te sturen en die dan weer te decoderen aan de andere kant van de lijn, kunnen we beter een stel Navajo indianen een potje met elkaar laten ouwehoeren", zo dacht onze vriend.
Hij legde het plan voor aan zijn oversten die het goedkeurden en onmiddellijk een club Navajo in dienst namen.
De kerels werden getraind en al snel bleek dat dit een verduiveld goed plannetje zou worden.
De Navajo taal heeft een zeer complexe grammatica; er worden verschillende toonhoogten gebruikt en na enkele testen bleek dat de Navajo een tekst van drie lijnen in 20 seconden konden omzetten in Engels terwijl de decodeermachines daar een half uur voor nodig hadden.
Daarnaast zoals eerder al aangehaald, zou de vijand waarschijnlijk nooit een blanke vinden die de taal voldoende beheerste om de boodschappen te ontcijferen.
Om ervoor te zorgen dat het gebrabbel helemaal onbegrijpelijk werd, voegde het Amerikaanse leger nog een extra beschermlaagje toe.
Een zilveren eikenblad bijvoorbeeld was een luitenant kolonel en tot de dag van vandaag worden de woorden "gofasters" voor loopschoenen en een "ink stick" voor een balpen gebruikt in het Amerikaanse leger.
De Navajo droegen hun steentje bij en daar werden ze deze maand - meer dan zeventig jaar na datum - voor bedankt door de halve zool die hier de scepter zwaait.
Hij en zijn Witte-Huisteam slaagden erin om op de foto te gaan met een paar vertegenwoordigers van de Navajostam, net voor een portret van president Andrew Jackson, uitgerekend de kerel die de Indian Removal Act tot een wet maakte waardoor de Native Americans van hun land konden verdreven worden ten voordele van de blanke settlers.
Als binnenkomer kon het tellen...
Daarna slaagde de huidige president er ook nog in om alle Native Americans te schofferen door een senator van de Democraten het denigrerend bedoelde bijnaampje Pocahontas te geven.
De Navajo stonden erbij, keken er naar en deden er eens te meer het zwijgen toe.
En zo drijft onze machtshebber nu ook een wig tussen de oorspronkelijke bewoners van dit land en de latere immigranten, net zoals ie al gedaan heeft met de Mexicanen, de vrouwen, de LGBTgroeperingen, de media en zijn eigen republikeinen.
Intriest en razend gevaarlijk. Dat kom nie goed nie....
