ZALIG DE ARMEN VAN GEEST (want hunner is de USA)

Aan allen een gelukkig nieuwjaar en dat 2019 nog mooier mag worden dan de voorbije jaren.
Eventjes tijd tussen al het Uber - en Lyftrijden door want Albuquerque heeft zowaar een sneeuwstorm te verduren...

Een paar dagen geleden moet ik een dame oppikken. Je krijgt er altijd een naam en een foto bij en als die naam me niet geheel duidelijk is, vraag ik altijd wat meer uitleg.
Het wordt over het algemeen geapprecieerd en je hebt een start om een gesprek te beginnen.

Ik zie op het kleine fotootje een mevrouw met de naam "Silkie" die er wat Oosters of anders misschien Native American uitziet.
Silkie neemt een laatste haal van haar sigaret en blaast de rook uit in de auto dus ik mag ze onmiddellijk al niet.

"Dzjen?", zegt ze, dat is toch een vrouwennaam?" Ik wijs op mijn baard en pareer met mijn vraag aan haar: "Hoe spreek je jouw naam uit?"
"Je hebt vast al gehoord van silk (zijde) - wel, zet er gewoon een 'ie" achter en je bent er, Dzjen. Allemaal zo moeilijk niet".
"Dat is een unieke naam," antwoord ik beleefd (hoewel ze makkelijk mijn onvriendelijke ondertoon kan gevoeld hebben), "waar komt die vandaan?"
"Van mijn ouders, nu goed?" en we doen er verder het zwijgen toe.
We zijn bijna op het adres waar Silkie weer uit mijn leven zal verdwijnen en blijkbaar wil ze de strijdbijl begraven.
"Hoe spreek je jouw naam dan uit? Want het is natuurlijk wel een vrouwennaam."
"Ik ben van Belgie, Europa en als je die 'J' gewoon door een 'Y'  vervangt, dan ben je er," zeg ik vriendelijk.
Silkie probeert iets wat nooit de bedoeling van mijn ouders kan geweest zijn en kauwt dan eventjes op Europa terwijl we op haar bestemming aankomen.

"Nou, Salaam Aleikum dan maar," zegt ze terwijl de deur openzwaait.
Ik zak scheef weg in mijn stoel en vraag met oprechte verbazing waar die begroeting op slaat.
"Jullie zijn toch Moslims in Europa," zegt ze zonder de minste twijfel in haar stem terwijl ze de deur dicht slaat.

Het hield me bezig voor de rest van de dag maar aan de andere kant zou het me niet meer mogen verwonderen. De totale onwetendheid van al wat zich buiten de grenzen van de USA afspeelt, is stuitend, niet te begrijpen en een reden om het eerste vliegtuig naar Oezbekistan te nemen.
Of anders Tsjaad wel.

Hoe langer ik hier woon, hoe meer ik vast moet stellen dat het zeer zeer slecht gesteld is met de algemene kennis van om-het-even-wat van de gemiddelde Amerikaan.
En net dit totale gebrek aan inzicht plus kritisch denken (we zijn toch het beste land ter wereld, niet?) zorgt voor een wildgroei aan complottheorien, voor het bestaan van een president die het licht van de zon kan ontkennen terwijl ie nog altijd blindelings geloofd wordt door zijn achterban en voor het bestaan van een Vlaamse Uberchauffeur die meermaals per dag vol ongeloof het hoofd schudt.

Nog vier maand en ik mag opnieuw op de motor!!