HET IS OVERAL VAN HETZELFDE... (DEEL II)

En wat hadden we gedacht?
Dat met een papiertje of twee door te sturen alles opgelost zou zijn?

Ik probeerde thuis te faxen maar dat lukte niet. Opnieuw geprobeerd tijdens de kantooruren. Je weet tenslotte nooit dat de plaatselijke Jomme Dockx het toestel afkoppelt 's avonds. Nog niks.
Op zaterdagochtend naar de lokale fax-tent maar gesloten op zaterdag gezien de huidige onveilige situatie. Iedereen weet dat het Corona-virus op zijn best is in het weekend.

Tijdens de week terug en 'nee, faxen daar doen we niet aan mee.'
"Waarom hangt er dan op de deur dat je het wel doet, mens", mompelde ik in mijn maskertje terwijl ik naar buiten stapte.
Nieuwe plek gevonden maar geen succes daar want de machine aan de andere kant nam niet op.

Bellen dan maar. Eindeloze wachttijden want de 2019 belastingen moesten net binnen en iedereen wou nog een praatje slaan met een taxmeneer of -mevrouw.

Eindelijk lukte het dan.
"Nee hoor," zegt de vrolijke tante aan de andere kant van de lijn, "die papieren hoeven niet meer gefaxt."
"Ik zie hier op mijn scherm dat er weer beweging in de zaak is gekomen en er dan nog een paar faxen overheen gooien, kan misschien alles opnieuw vertragen."
Waar ze die ervaring vandaan haalde, daar heb ik geen idee van maar wat kan je anders dan doen wat ze je vraagt.
En trouwens, ja hoor, we hadden het correcte fax nummer maar er moest een '1' voor. Waarom dat niet gewoon meegedeeld wordt als ze je vragen of je pen en papier hebt, is me een raadsel maar goed, we houden ons gedeisd.

"Normaal zou je binnen de vier tot zes weken nieuws moeten krijgen. Indien niet, bel je ons gewoon terug", zegt de telefoonmevrouw tenslotte.

Ik weet nu al wat we binnen vier tot zes weken moeten doen. Eindeloos luisteren naar muzak...

HET IS OVERAL VAN HETZELFDE...

Ik herinner me nog levendig wat een delicate opdracht het was om het postkantoor op de Kalandeberg in Gent te bezoeken.
Ik wandelde er binnen om kwart na elf en ging in een ellenlange rij staan. Helemaal aan het begin werkte een heel klein mevrouwtje met ravenzwart haar en donkere, boze ogen. Het was allemaal heel erg tegen haar zin, zo hoorde dat in die tijd als je voor 'de staat' werkte en ze hufte en pufte zich door een rij van mensen die het haar allemaal met opzet zo moeilijk mogelijk maakten.
Postzegels? Stel je voor.
Een aangetekende zending? Man, doe eens normaal.

En daar stond ik aan te schuiven, de tijd tikte nog trager dan anders en toen het bijna mijn beurt was, zei de heks om tien voor twaalf dat het twaalf uur was en tijd voor haar lunch. Protesteren deed je niet want ze had ongetwijfeld een groot, zwart boek waar ze alle overtreders in noteerde.

Niets van dat alles in de Verenigde Staten. Elke dienst die ik tot dusver heb moeten bezoeken of per telefoon heb moeten bereiken, is bemand door uiterst vriendelijke en correcte mensen. Ze zijn aangenaam, doen hun job met plezier en hebben de klant-is-koning-gewoontes overgenomen van de reguliere business.
Veelal krijg je dan achteraf nog een email om na te gaan of het wel allemaal naar je zin was.

En toen hadden we te maken met de belastingen.
De eerste keer dat we dit circus online bezochten, verliep alles prima. We vulden alle vakjes in en twee maand later kregen we de teveel betaalde centen terug.
Voor 2018 liep het ietsje anders. We hoorden niks, zagen niets op onze bankrekening verschijnen en we wachtten beleefd.
Na een jaar kregen we een brief dat ze zestig dagen extra nodig hadden. Het was flink veel geld waar we op wachtten maar wat doe je eraan?
Nog eens zestig dagen later kregen we een identieke brief. Wat het probleem was, werd nooit vermeld.

Toen veranderde de hele wereld door Covid19 en hoorden we niks meer. Het enige wat we wel begrepen, was dat onze $4,000 die elk gezin kreeg om de crisis door te komen, vast kwam te zitten doordat onze belastingen nog niet in orde waren.

Dus uiteindelijk toch maar eens de hele rit uitgezeten en uren aan de telefoon gehangen om uit te vissen wat nu eigenlijk het probleem was.
De vriendelijke mevrouw vroeg ons of we twee bewijzen konden faxen (van een email en een attachment hebben ze ginder nog nooit gehoord) van mijn uren als Uber- en Lyftchauffeur.
Twee formulieren die we gebruikt hebben om onze belastingsaangifte in te vullen. Twee papieren die ik op dag 1 had kunnen faxen hadden ze er gewoon om gevraagd.

Het is dus overal van hetzelfde bij 'de staat'....