Ik ging 's ochtends vroeg met de auto terug voor een consultatie en ik kreeg de bevestiging dat ik vanaf nu met de auto mocht rijden en dat mijn oog goed aan het genezen was.
Het meisje van de administratie vroeg me waar ik mijn oogdruppels zou ophalen en Walgreens was de eerste drugdealer die me te binnen schoot dus zei ik dat maar.
Langsgaan en het zal er klaar liggen, zo gaat dat in deze tijden, de bestelling was al elektronisch verstuurd...
Dus ging ik naar Walgreens waar niets klaar lag.
"Ik bel eens rond en laat je vandaag nog iets weten", werd me beloofd.
Om halfvijf kreeg ik bericht dat mijn bestelling klaar was dus ik toog opnieuw naar Walgreens ('on the corner of Happy and Healthy' zoals hun slogan luidt - ze zitten altijd op een hoek, dat stuk hebben ze correct)
"Nou nou", zei de mevrouw van dienst, "we hebben maar 1 type van je oogdruppels binnen; het andere zal je op een andere vrolijke, gezonde hoek moeten halen."
Ik haal mijn verzekeringskaart boven en laten ze nu net deze kaart niet aanvaarden.
"Maar misschien aanvaardt een andere winkel van onze keten het wel", wordt er zeer behulpvaardig bijgevoegd.
Hoe de ene het wel en de andere het niet doet, daar kan ik met mijn verstand niet bij maar ik moet die druppeltjes hebben dus ik betaal $40 wat waarschijnlijk $38 teveel was.
Ik rijd naar de andere apotheek - vrijdagavond vijf uur - en sta een half uur aan te schuiven.
"Ja hoor", zegt het vriendelijke Chiromeisje, "hier heb ik het en dat is dan $118 alsublieft.
Ik bekijk het flesje vol ontzag.
Zo klein nog en al zo waardevol, denk ik vol bewondering want vijf mililiter voor $118 betekent $23,600 voor een liter. Die verdomde Amerikanen toch...
Het meisje ziet mijn aarzeling en stelt voor dat ik terug naar de dokter ga om mijn voorschrift aan te passen zodat ik mijn verzekering kan laten bijbetalen.
"Daar is het te laat voor, Katrien of Els of Hildegard of hoe Chiromeisjes ook heten hier, want morgen is het zaterdag en dan gaat de dokter aan zijn verwarmd zwembad liggen terwijl jij gaat touwtrekken of in bomen klimt met een nest onopgevoede koters".
"Kan je eens kijken of je me vermindering kan geven, Aldegonde", vraag ik beleefd en het wicht vindt me heel verstandig.
"Dat is dan zeventien dollar alstublieft", zegt ze opgetogen.
Ik ben zeker dat ik het verkeerd begrepen heb, dus ik herhaal vragend "117"?
"Nee hoor", zegt ze blij - want Chiromeisjes zijn altijd blij - "Het is nu $17. Wat goed dat je aan die korting hebt gedacht".
Het goedje kost nog altijd $3,400 per liter dus ik kijk spiedend rond of niemand me volgt en rijd voorzichtig naar huis waar ik de volgende maand elke dag van dat vloeibare goud in mijn oog zal druppelen.
Tot vandaag:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten