Boys and their toys.
Het is een constant gegeven doorheen de evolutie.
Ik heb een weblog.
Eindelijk.
En nu ben ik vastbesloten om het ding vol met onzin te zetten.
U weze gewaarschuwd.
Anekdotes lijken me wel leuk.
Over hoe het leven hier verloopt in die heerlijke alles-is-mogelijk-sfeer.
Hierbij mijn eerste verhaal over het licht absurde gedrag van de arm der wet....
Lees en geniet.
Vorige week moest ik naar de stad om inkopen te doen voor de lodges waar ik nu voor werk.
Ik had de vaste chauffeur van de jep een voormiddagje vrij gegeven en ik reed dus zelf.
Een alerte politieman zag een blanke aan het stuur en rook meteen een kans om zijn karig salarisje wat aan te dikken.
Ik werd aangemaand te stoppen en de dikbuikige agent kuierde - handen op de rug - rond de auto.
"Hier valt een slaatje uit te slaan", zag je hem denken.
Hij stapte in, aan de passagierskant. Altijd een goed teken want dan kan er wat smeergeld geschoven wordt zonder nieuwsgierige voorbijgangers.
Deze man was jammer genoeg meer plichtsgetrouw. Hij was ingestapt omdat we samen naar het politiebureau zouden rijden voor de vastgestelde inbreuken.
Geen rijbewijs, geen gordel en grote barsten in de voorruit. Het totale kostenplaatje was 75000 Tanzaniaanse shilling, zowat vijftig euro.
Ik probeerde de man te overreden (waarom had ik niet aan overrijden gedacht alvorens de jeep volledig stilstond?), maar mijn plan mislukte jammerlijk.
Terwijl ik beleefd en opgewekt bleef, viel het oog van mijn passagier op de lege kartons voor eieren.
Hoeveel betaal je voor een karton eieren, was zijn vraag. 4500 Tsh was het antwoord naar waarheid.
Oom agent had eieren voor 4000 Tsh. Een aanbod waar ik uiteraard op inging. Al bij al goedkoper voor de lodge.
Waarom hij me niet de volle pot vroeg, was me niet geheel duidelijk, hij had me tenslotte in zijn macht. We passeerden het politiestation waar ik niet moest stoppen.
Dat was voor later.
Eerst de eieren.
Ik kocht wat ik nodig had, alles werd ingeladen en ik stelde voor om nu naar het bureau te rijden.
"Ach", was het laconieke antwoord, "we hebben nu al zoveel tijd verloren met die eieren, laten we het hier maar bij houden."
De agent noteerde mijn telefoonnummer voor het geval we nog eens zaken konden doen en ik bracht hem terug naar zijn persoonlijke kruispunt waar hij zijn verdere extraatjes kon gaan verdienen.
De politie, uw vriend....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten