Ik ben vader geworden....
Eigenlijk was ik dat al aangezien ik een jaar geleden de hoede op mij genomen heb van Zakayo, mijn nachtwaker.
De jongen is 22, leest enkel in de bijbel en spreekt geen woord Engels. Ik heb een klein huisje in mijn tuin gebouwd waar hij zijn dagen slijt in het gezelschap van mijn tweede zoon Morani, een krijgshaftige jonge Rhodesian Ridgeback.
Morani heeft geen pijngrens, zijn voorouders werden gekweekt om leeuwen aan te vallen en die gek heeft een stoornis waardoor hij energie en liefde te over heeft.
Er valt dus niets aan te vangen met dat beest, hij loopt je omver, bijt alles stuk met een dusdanig gelukkige, beate blik in zijn ogen dat je er niet kwaad kunt op zijn.
Een dag of vijf geleden ben ik plotsklaps vader geworden van een vijfling.
Moeder poes is onder een auto geraakt en mijn hulp werd ingeroepen ten einde de opvoeding van vijf kittens tot een goed einde te brengen.
Het is hartverwarmend.
Ik dien meestal als reusachtig pretpark waarbij de katjes elkaar achterna zitten over mijn hele lijf.
Een verschil toch, volgens mij, met europese, welopgevoede poezen.
Als ik een schoteltje met kip klaarzet, dan gaat de snelste er breeduit overheen zitten en zou ik zelfs een stapje achteruit gaan van het dreigende gegrom.
Mijn nieuwe kroost is amper vijf weken oud, maar ze bijten van zich af als een luipaard.
Waarschijnlijk de verre oom waar ze altijd naar opgekeken hebben.....
1 opmerking:
Tot je Morani er ooit eens achterkomt dat leeuwen en poezen wel iets van elkaar hebben...
Verstoppen die National Geographic films!!
Een reactie posten