Tenminste als ie ooit naar Mkomazi wil.
Het park is een hemel voor vogelliefhebbers maar waarom die gevleugelden op zo'n onchristelijk uur moesten beginnen, is me nog altijd een raadsel.
Dat kwetterde, toeterde, floot en kwinkelde maar raak en toen ook nog de zon begon te branden, waren we al voor zeven uur uit onze tenten.
We maakten koffie, braken het kamp op en reden weg van de moeraskant van het park waardoor we om een uur of tien al bij Babu's Camp stonden, ons onderkomen voor de nacht.
Via Steffi uit Waterloo hadden we een prijsje bedongen dat slechts 20% bedroeg van de normale prijs in de lodge.
Wederom is duidelijk dat een monopolieposite onmiddellijk exorbitante prijzen met zich meebrengt.
We vroegen om een gids en we kregen Frank toegewezen die er verder fanatiek het zwijgen toedeed en duidelijk geen kaas gegeten had van kaartlezen.
Hij stuurde ons steevast de foute kant uit en toen we plots aan de grenspaal met Kenia stonden, hadden wij drieen onmiddelijk door wat het ding was terwijl Frank de enige was die nog niet wist waar we nu precies waren.
Het was ook duidelijk dat Mkomazi nog steeds het jachtgebied van stropers was; we zagen niet veel dieren en TANAPA (Tazania National Parks) besteedde niet veel aandacht aan dit pure stuk natuur maar wat we dan wel zagen, maakte alles weer goed.
Er waren drie steppe arenden (een prachtige tekening op het bruin en met een gigantische spanwijdte), we zagen een stelletje bat eared foxes rennen voor een schuilplaats, hun oren als schoteltjes op hun kopje; verschillende malen die dag spotten we kudu's, een grote en uitermate schuwe hertensoort en 's avonds gingen we op zoek naar het bizarre aardvark.
We zagen waar ie gaten gegraven had om insecten uit dode bomen te halen maar het rare kereltje zelf kregen we niet te zien....
Het hoogtepunt evenwel was het bezoek aan het sanctuary waar wilde honden in gevangenschap werden gehouden om ze later terug uit te zetten in andere National Parks.
Voor mij zijn het altijd fascinerende jagers geweest nadat ik ze eens in een natuurdocumentaire zag en nu stond ik eindelijk oog in oog met de sociale, intelligente dieren ook al leefden ze in afgesloten gebieden.
We kochtten de bewaker om en die opende de poorten voor ons zodat we naar binnen konden, in dezelfde ruimte van de wilde honden.
Het was een heerlijk moment...
Tenslotte reden we - net voor de regen uit - terug naar Babu's Camp waar we elk een fantastiche tent toegewezen kregen.
Ik schrok me nog een hartverzakking toen een monitor lizzard, een reptiel van een goeie meter lang, net de plaats voor mijn openlucht-douche had uitgekozen om te zonnen maar blijkbaar had het voorhistorische monster daar het zelfde gevoel bij en het maakte zich uit de voeten, een en al staart en schubben en gekronkel....
Na een overheerlijke maaltijd en flink wat pousse-cafes, zochtten we onze tent op en na een verfrissende douche 's morgens zetten we weer koers naar Arusha.
Alweer een prachtig weekend...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten