Naar jaarlijkse gewoonte is eind mei - begin juni de periode van de Karibu Fair.
(begin november is dan de periode van de kerstmarkt en dat is me nog altijd niet geheel duidelijk).
de Karibu Fair - op een eerder stoffige lap grond iets buiten de stad - is het decor voor allerlei standjes van toerisme-operatoren, drankhandelaars, Afrikaanse en andere kunst en meer van dat fraais.
Bij gebrek aan betere initiatieven gaan we er elk jaar opnieuw heen waarbij we elkaar bij het buitenrijden plechtig beloven om volgend jaar niet meer langs te komen.
Op Arusha Mailing List, het prachtige medium dat dagelijks door 5,000 mensen in en om Arusha wordt gelezen en waar je zowel een strijkijzer kwijt kan of anders een reisgezel voor een safari kan zoeken; op Arusha Mailing List dus deed Kananga een oproep aan gezinnen om in te schrijven op een actie waarbij twee overnachtingen in de Serengeti konden gewonnen worden.
Zover en zo lang waren we nog nooit op safari geweest dus we schreven graag in.
Op de Karibu Fair dan bleek dat de beslissing over wie van de teams met de hoofdprijs zou gaan lopen door een partijtje touwtrekken beslecht zou worden.
Ik hield mijn hart al vast - een kleine Taiwanese, twee koters van vier en zes en een Vlaming met overgewicht zijn nu niet bepaald een olympisch team - maar sympatieke Kat die alles in goede banen leidde vertelde ons dat alle teams op drie na hun inschrijving hadden teruggetrokken eens ze hoorden dat het om touwtrekken ging.
In de eerste ronde ontmoetten we team "moeder en dochter" die we gelijk inblikten.
In de finale stond plots een kale reus met een athletisch lichaam voor me. Hij was veiligheidsadviseur voor een bewakingsfirma en zijn spiegelzonnebril en volgetatoueerde armen gaven de man een aanblik van pure kracht en medogenloosheid.
Hij had zijn kogelronde Afrikaanse vriendin mee samen met haar twee tienerkinderen die duidelijk al enige tijd op chips en cola leefden.
Met team Knight Support werd overeengekomen dat wij er nog drie kinderen onder tien jaar bij kregen aan onze kant maar zelfs dan bleef de kans op winnen nihil.
Het fluitsignaal werd gegeven en onze tegenstanders ontbonden al hun duivels. Plots echter schoof stoere, sterke David onderuit en met hem ging onmiddellijk zijn volslanke vriendin.
We schreeuwden, sleurden, sleepten en trokken het hele zootje liggend over de streep.
Foto's, dansjes, high five's; het leek wel of we de UEFA cup gewonnen hadden.
Onze prijs was $1,240 waard maar toen kwam de ontnuchtering: parktoegang en transport waren vanzelfsprekend niet inbegrepen.
We begonnen te rekenen en onze gratis prijs kostte plots een kleine $1,000 extra....
We hebben het er eventjes over gehad maar Serengeti stond zeker nog op ons lijstje en begin juli gaan we toch maar mooi drie dagen op safari voor $1,000 in plaats van $2,240!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten