ON THE ROAD AGAIN (deel II)

Zoals overal ter wereld, wordt grof geld verdiend aan visa.
Terwijl je in Tanzania de hele tijd over je schouder moest kijken om te zien of de immigratiebeambten niet achter je aan zaten, loopt het in Vietnam wat soepeler op gebied van onaangekondigde controles.
Daar staat dan tegenover dat je er beter voor zorgt dat je papieren altijd in orde zijn. Een dagje te laat en de papiermolen gaat draaien.
Raak daar nog maar eens uit...

Drie verlengingen van je status kan je in het land zelf krijgen. Voor nummertje vier moet je er eventjes uit.
Zo kwam het dat we begin februari - op mijn enige vrije dag van de week nota bene - in een gehuurde auto stapten om Cambodia te gaan bezoeken.
We vertrokken om acht uur 's ochtends, zouden de grens overwippen, een visum voor ons buurland krijgen en ons daarmee opnieuw aanbieden aan de Vietnamese kant.
Tegen twee uur in de namiddag terug in Sai Gon, zo werd ons verzekerd door onze Singaporese vrienden die dit tripje helaas elke maand moesten maken.
We hadden beter moeten weten - mensen die hun kinderen Jet, Jess en Jean (dzjeen) noemen, zien de wereld anders dan wij.

We kwamen aan bij de grens na twee uur rijden, moesten wat smeergeld betalen om het land uit te mogen; betaalden opnieuw iets extra aan de kant van Pol Pot voor een snellere service en wandelden gelijk Cambodia terug uit.
Veel hadden we niet van het land gezien maar dat zou spoedig veranderen.
Bij de exit van Cambodia werd ons gevraagd om onze invitatiebrief voor Vietnam.
"Nog nooit van gehoord," zeiden we zelfverzekerd, "en dat hebben we niet nodig ook."
De stempelaar van dienst keek ons meewarig aan om zoveel stupiditeit en waarschuwde ons dat we hem binnen een half uur zouden smeken om die exitstempel ongedaan te maken.

We kwamen aan bij onze Vietnamese broeders en gaven onze paspoorten af.
Waar onze invitatiebrief dan wel was?
Een beetje bleek rond de neus probeerden we ons eruit te bluffen.
Onze vrienden van Singapore hadden ons er niks over verteld dus alles was in orde, zo leek ons.
Er werd ons uitgelegd, vriendelijk maar kordaat, dat Singapore onder ASEAN valt en dat dat clubje dat formulier niet nodig had.
"Jullie wel", werd er niet bijgezegd maar tegen dan voelden we de bui al lang hangen....