Dat je paspoort aangevraagd wordt, betekent nog niet dat je het ook spoedig in je handen hebt.
Op maandag liet ik mijn vingerafdrukken - bewust - na in Ha Noi en de maandag erop zou ik mijn paspoort afhalen in Sai Gon, zo werd me beloofd.
Op maandag kreeg ik inderdaad telefoon dat ik mijn paspoort kon afhalen.
In Ha Noi.
Mijn hart stond even stil maar net zo snel werd aangeboden om het kleinood op te sturen naar Sai Gon waar het woensdag zou aankomen bij het consulaat.
Op woensdag bleek het bureau gesloten.
Op donderdag was het paspoort niet binnen.
Op vrijdag kreeg ik telefoon dat ik langs kon komen.
Ik wachtte drie kwartier in de rij, moest aftekenen en toen ik daarna vertelde dat ik nu al tien dagen te laat was voor mijn stempel en graag een brief had voor de immigratie waarin bevestigd werd dat de oorzaak van de vertraging bij de ambassade lag en niet bij ondergetekende, zuchtte de kantoormiep diep.
Heel diep.
Ze begon te typen voor de volgende 20 minuten en iedereen kreeg het behoorlijk op zijn zenuwen.
Toen ze eindelijk terug aan het loket verscheen, stond ze erop de brief te vertalen voor me.
Bleek dat ze had geschreven dat ik vandaag pas het paspoort was komen afhalen.
Met die verklaring kon ik helaas niet akkoord gaan en extra-heel-diep gezucht was het resultaat.
Mevrouw toog opnieuw aan het werk en daarna racete ik naar het mannetje dat de stempels regelde.
Paspoorten konden afgeleverd worden bij de immigratiediensten tot 12:30 en dat had ik net niet gehaald.
Maandag nog maar eens terug dan; nog drie dagen vertraging als surplus.
Ik hoop maar dat ik het land niet uitgeschopt wordt na alle moeite die ik gedaan heb om een goede burger te zijn....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten