Enigszins schamper besliste ik al op voorhand dat ik nooit een cent zou zien van onze Belgische regering maar de vriendelijke mevrouw op de ambassade besliste hier anders over...
Als antwoord op mijn schrijven, ontving ik een weekje later een mail die, heel notarieel, opsomde wat ik allemaal blijkbaar een beetje anders had begrepen.
De tijd van levering van een nieuw paspoort werd geschat op vijf dagen maar dat was geen garantie.
Verder moesten we allemaal begrijpen dat er altijd wel iets fout kon gaan tijdens het transport en meer van dat fraais dat enkel diende om het uiteindelijke besluit te verantwoorden.
Maar tot mijn algehele verbazing bleek aan het eind van het betoog dat er inderdaad een menselijke fout aan de oorsprong van de vertraging lag en dat ik hiervoor zou vergoed worden.
De week erop ontmoette ik de uiterst vriendelijke Sandra die voor een paar dagen met de fingerprintmachine in Sai Gon was. We hadden een aangename babbel en er lag zowaar een envelopje klaar met de $60 die ik als boete aan immigratie had betaald.
Makkelijk zat om altijd moeilijk te doen over het logge apparaat maar toch maar beter niet uit het oog verliezen dat ook hier gemotiveerde mensen werken met oog voor redelijkheid en rechtvaardigheid...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten