Translate

dinsdag 2 februari 2016

OP VERKENNING

Allemaal goed en wel in de stad maar met die eeuwigdurende verkeersopstoppingen wil je ook wel eens iets anders zien.

Daarom stapten we in de auto en reden in de richting van Hlawga National Park.

Een ritje van drie kwartier was het langs brede wegen en onderweg stopten we bij een lokaal restaurant en proefden we veel te veel van al wat aangeboden werd.
We waren een beetje bang om de rekening te vragen voor drie volwassenen - de chauffeur smulde duchtig mee - en twee kinderen maar uitendelijk kostte de hele braspartij ons €14.5.

Ook aan een Brits kerkhof stopten we waar 17,000 soldaten begraven lagen van allerlei Britse kolonies en protectoraten.
Heel veel Indiers waren opgeofferd als kanonnenvlees; we zagen namen uit Nigeria en er was zelfs een apart deel gewijd aan gevallen mannen uit Oost-Afrika.
Ik vroeg me af hoeveel families hun zonen hadden zien vertrekken en zoveel jaar na datum nog altijd geen idee hadden waar precies ze begraven lagen.








En opnieuw verder ging het, op weg naar Hlawga NP.
We wisten dat we flink verwend waren door ons verblijf in Tanzania maar zelfs het helemaal naar beneden bijstellen van onze verwachtingen kon ons niet voorbereiden op wat we zouden aantreffen.

Alle beschrijvingen op het internet vertelden ons dat we zeker bananen moesten kopen aan de ingang.
Dat deden we dan ook maar en eens het park in, stopten alle auto's (toch weer in de file zo ver buiten Yangon), gingen de raampjes naar beneden en gooiden we met zijn allen bananen naar de aapjes aan de kant van de weg.

We zagen ook nog een paar herten (lusten geen bananen, proefondervindelijk vastgesteld) en tenslotte stapten we nog uit bij drie olifanten aan een ketting.
Die kerels werden dan weer de hele dag suikerriet gevoerd door een zwerm opgewonden natuurliefhebbers.




We hoopten ergens nog een Burmese python tegen het langgerekte lijf te lopen maar helaas hield het wildlife op bij de drie olifanten.
Na nog een bezoek aan een uitkijktoren die doorheen de jaren ingehaald was door het bladerdak rondom en een ritje langs een uitgestrekt meer (gezellig picknickende Burmezen temidden van hopen zelf geproduceerd afval) reden we terug naar huis.

Een interessante uitstap maar een National Park zal nooit meer hetzelfde betekenen voor ons....

1 opmerking:

Groep 2 zei

Lijkt me wel mooi. Nog eens proficiat he makker.