TWEE VERTELSELKES..... (DEEL II)

In Afrika, zoals overal ter wereld, vind je ze....de trailing spouses (m/v) zoals dat zo deftig benoemd wordt maar waar soms ook wel expat wives (v alleen) mee bedoeld wordt.
De dames zijn met of tegen hun zin mee verhuisd met hun goed verdienende echtgenoot en leven dikwijls een leven van luxe en eenzaamheid.

Er is een huismeisje, een kok, een schoonmaker en een tuinman en de liefhebbende echtgenoot vertrekt 's ochtends vroeg naar het werk en komt pas laat terug.

Zeer kort door de bocht nu, zie je deze dames uiteenvallen in drie categorieen.
Je hebt de dames die zich volledig op de opvoeding van de kinderen gooien: elke dag worden de koters opgehaald aan school, er worden koekjes en cakejes gebakken en de liefhebbende mama is al maanden op voorhand aan de slag om elk jaar opnieuw het mooiste Halloween kostuum te ontwerpen voor haar jonkies.

Daarnaast heb je de creatievelingen: ze maken bean bags (de beter gekende zitzakken) of ze maken cupcakes op bestelling. Ze crocheren, breien of passen lokale stofjes aan om aan andere rijke trailing spouses te verpatsen.
Verse yoghurt, organische groentjes, fetakaas of zelfgemaakte muesli; deze dames draaien er hun hand niet voor om.

Het derde groepje dan is het meest tragisch en terzelfder tijd het meest komisch.
Uit pure baldadigheid gaat deze mevrouw al om tien uur aan de porto.
Dan volgt een lunchje met een paar gelijkgestemde vriendinnen (een slaatje en twee witte wijn. Toch een beetje voorzichtig met al die calorien) en 's avonds wordt dan nog een fles soldaat gemaakt met de doodvermoeide echtgenoot.
Met een schoonheidsslaapje vooraleer de kinderen terugkomen van school slaagt ze erin om twee keer op een dag dronken te zijn..

Uitzoomen nu en we komen bij de nieuwe president van Tanzania terecht.
President John Pombe Magufuli - ook wel de bulldozer genoemd - heeft zo zijn eigen aanpak..
Wij Afrikanen kunnen wat meer werkethiek goed gebruiken, zo beslist deze man en hij maakt van een nationale feestdag een nationale opruimdag waarop je hem zelf kan vinden, de mouwen opgerold, met een vuilniszak aan de kant van de weg.

Ik mag hem wel, onze vriend, maar soms loopt er ook wel iets mis met de communicatie.
De bulldozer vindt het bijvoorbeeld niet kunnen dat er tijdens de werkweek al voor 5PM rondgehangen wordt in allerhande bars.
Een glas drinken, is voor na het werk, vindt ie en dat vertelt ie dan in één of andere speech.
Helaas weten de ordehandhavers dan weer geen raad met van die vage verhalen.
"Is dit nu illegaal of niet,"denken ze terwijl ze zich onder hun zweterige pet krabben.

En zo komt het dat op een mooie dag, op een mooi terrasje waar een paar elegante slaatjes geserveerd werden met een paar glaasjes wit, de politie van dienst binnenstapte.
"Hey witte dames", zo moet het geklonken hebben.
"Dat kan zo maar niet, al dat gezuip. Zeg dat onze president het gezegd heeft."

De dames werden in een busje geladen - eentje dronk nog met een besmuikt gebaar haar glas snel leeg - en ze brachren vijf uur in de gevangenis door vooraleer ingezien werd dat deze aanpak eigenlijk meer nadelen dan voordelen had...

Dat de tweede naam van de president 'alcohol' betekent, zullen we maar aan het toeval wijten.
Leuke vent, dat dan weer wel: