In de praktijk betekent dat dat je 's avonds een afscheidsfeestje bouwt in de bar van het hotel met je Route 66 gasten en dat je veel te lang blijft hangen omdat het tenslotte zo'n leuke bende was
- Bloednuchter, dat dan weer wel -
en dat je de ochtend erop op kantoor verwacht wordt om je bestelwagen, de aanhangwagen, de reservemotorfiets en alle andere zooi af te geven en te laten controleren om dan in 1 vloeiende beweging een nieuwe bestelwagen, aanhangwagen, en ga zo maar verder....
Terug naar hetzelfde hotel dan maar waar nog een paar zombies van de vorige avond rondzwerven terwijl we de nieuwe gasten verwelkomen, deze keer voor een Wild West Tour.
Met zijn 29-en zijn ze deze keer op 19 motoren en dat is wel een hele bende.
Zeven Italianen zijn erbij die geen woord Engels praten, vier Fransen, acht Britten, vier Brazilianen, twee Spanjaarden en twee Duitsers.
1 Van de Duitsers kaapt onmiddellijk de hoofdprijs weg door aan te geven dat ie nog nooit op een motor heeft gezeten; laat staan gereden.
Na de eerste dag met alle mogelijke gevaarlijk geklungel dat bij iedereen voor kippenvel zorgt, wordt de brave man de keuze gelaten om de tour te verlaten of om een auto te huren en ons op die manier te volgen.
Zeven lange dagen, tot in Las Vegas, heb ik een zwarte Mishubi tegen de aanhangwagen plakken omdat de man me onder geen beding uit het oog wil verliezen.
We rijden Palm Springs binnen op de eerste avond en trakteren de groep op een welkomstdiner in een Italiaans restaurant.
Stefano, de Amerikaanse gids van Italiaanse afkomst, heeft een ander idee over hoe een mens zich voeden moet en we eten een heerlijk driegangenmenu terwijl de gasten elkaar wat beter leren kennen.
De dag erop vertrekken we voor een prachtig weggetje dat ons door het mijnstadje Oatman voert om dan via een kronkelende weg in Cool Springs te belanden.
Adembenemende uitzichten en een test voor de rijders die hun machine in de hand hebben.
We hebben ook grote blij dat de Duitser vier wielen onder zijn kont heeft en aan tien kilometer per uur achter de zwaarbeladen bus de helling opkruipt.
We rijden voor eventjes op Route 66 maar dan tegen de richting en onze gasten kopen alle mogelijke prullaria met de magische twee cijfers erop.
Uiteindelijk bereiken we de Grand Canyon. We gaan naar de zonsondergang kijken en doen ons daarna te goed aan veel te veel steak.
Ik was mijn kleren van de laatste tien dagen om twaalf uur 's nachts en wordt door twee verschillende Nederlandse dames gevraagd of ik misschien niet een kwartje op overschot heb voor de droogkast. Mijn idee over de zuinigheid van onze Noorderburen bereikt nieuwe hoogten.
's Ochtends vroeg is iedereen nerveus voor de trip in de helicopter en deze keer raak ik wel in 1 van de zeven kisten die klaarstaat voor een onvergetelijke trip over de Grand Canyon.
Een uurtje later rijden we weer, deze keer naar Monument Valley waar we in de late namiddag met een jeep rondgereden worden terwijl een Native American broer-en-zusterpaar ons uitleg geeft over de Navajo-gebruiken.
 |
| Mexicaans voetstalletje net achter het hotel. |
 |
| de weg waar Forrest Gump moe wordt en zijn looptocht eindigt |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten