SEE YOU LATER... (DEEL III)

Het was tijd om mijn tent te gaan opzetten dus ik reed langs de oostkant van het park richting zuiden totdat ik in Homestead een charmant Mexicaans restaurantje vond. De volgende 72 uur zouden doorgebracht worden in het gezelschap van droge koeken, gedroogde vruchten en natte wijn dus een warme maaltijd was een goed plan.
Op aanraden van de dienster probeerde ik de pollo con mole negro en het smaakte heerlijk.
Pollo is gewoon een moeilijk woord voor kip en mole negro ofte donkere mole is een dikke saus met allerhande kruiden en groenten en met chocolade.
Daarna reed ik 70 saaie kilometers over een tweevaksweggetje helemaal tot het uiterste zuidwesten van het park waar de Atlantische Oceaan de Golf van Mexico ontmoet.
In mijn dromen moest ik om de paar meter stoppen om met ware doodsverachting een enorme python of een luie alligator in de gracht te slepen maar ik zag letterlijk niets wat de moeite was op de eentonige tocht.
Morgen beter dan maar...

Ik zette mijn tent op, nam een douche en dronk daarna een glas wijn terwijl ik een boek las, Het leven was goed op de Flamingo Campgrounds.
Ik ging vroeg slapen en om zes uur 's ochtends begon ik aan een uitgebreide tocht door The Everglades.
In de namiddag sloot ik aan bij een klein konvooitje van drie auto's en onder de deskundige leiding van Tim, de parkranger bezochtten we een paar prachtige plekjes.

Toen ik terug op de campsite aankwam, wachtte een gier me op, vlakbij mijn tent. Nooit een goed teken zo diep in deze woestenij maar ik liet me niet afschrikken en diepte mijn koeken, bananen en noten op en las een beetje.
Daarna was het tijd voor een douche en toen ik een halfuurtje later terug kwam, begreep ik waarom die ene gier op uitkijk zat. Ik kon me zo voorstellen dat dat rotbeest heel luid en heel schril op haar tenen had gefloten op het moment dat ik de deur van de douche achter me dicht trok. Uit het niets kwamen alle broeders en zusters gieren aangewaaid en samen maakten ze er een feestje van.
Toen ik terug aan mijn tafeltje kwam - wijd zwaaiend met mijn armen en vloekend in het westvlaams - waren mijn bananen doorprikt, mijn koeken verdwenen en was de doos van cashew noten opengemaakt en het zakje met gedroogde vruchten in het rond gestrooid.
De gieren lachten me hartelijk uit terwijl ze met tergende sprongetjes net uit mijn bereik gingen zitten.
Ik besefte dat ik geen avondeten, geen ontbijt en geen lunch had en hoopte maar dat mijn athletische lichaam deze beproeving zou doorstaan.

de lange, saaie weg op cruise control

de vermaledijde gier