WAT KOFT DE SCHAT (DEEL IV)

Goed, die torta was binnen dus het was tijd voor maaltijden die een beetje meer avontuurlijk. zijn

In mijn favoriete eettentje - je waant je zo in Mexico - probeerde ik de Chili Relleno ofwel de opgevulde peper.
Niet dat die Mexicanen moeilijk zijn maar de peper-van-de-dag moet wel een Poblano zijn. Een mild exemplaar is dat, tamelijk groot ook dat uit de regio van Pueblo komt. Om het helemaal moeilijk te maken wordt de Poblano een Chile Ancho eens ie gedroogd is.

Twee van die knoerten op je bord, gevuld met Mexicaanse kaas en in een krokant jasje van broodkruim. Dan nog snel even in de frituur en je hebt zo een hartaanval. Niet moeilijk te begrijpen dat veel Mexicanen van het rondere type zijn.

Ze dragen absoluut mijn voorkeur niet weg vanwege een kleffe bedoening maar Tamales moeten ook vermeld worden.

Het begint allemaal met masa wat eigenlijk gewoon maismeel is. Er wordt een dikke brij gemaakt van de masa met varkensvet (nu veelal vervangen door olie). Die brij wordt het omhulsel van een hartige hap en eromheen gaat het papierachtige beschermlaagje van een maiskolf. 

Dit geheel wordt dan gestoomd en opgediend.

Waar wij in de westerse wereld onze babies inbakeren, gebruiken de Mexicanen eerder de uitspraak 'wrapped like tamales' omdat alles zo lekker strak zit.

Als laatste een typische specialiteit van New Mexico.
De Green Chile Stew is heeeeel lekker en heel makkelijk te maken. Moet ook als je de gemiddelde microgolf en take-away Amerikaan mee wil krijgen in het verhaal.
Je bruint wat vlees in de diepe pot en voegt er blokjes aardappel bij. Misschien ook wat wortel en bonen.
Daarna gaat er grof gesneden Hatch green chile in de pot (het heeft me drie jaar gekost om uit te vogelen dat die knakkers van het dorpje Hatch kwamen).
Als laatste nog zout, zwarte peper en bouillon en dan lekker laten sudderen.
Heerlijk gewoon!!