SEE YOU LATER... (DEEL V)

Ik vond Jim en Michelle in een zeer vol restaurant (dat waren nog eens tijden) en tijdens het eten legde Jim zijn plannen voor. Hij had een carriere in het leger achter de rug en dat was duidelijk. Met militaire precisie zouden we de Keys binnenvallen, ons hoofdkwartier opslaan in Key West en daarna strategische bezienswaardigheden innemen en/of bezoeken.

Ik had geen idee wat te verwachten want ik was nog altijd in de USA maar nadat we vertrokken en verder naar het zuiden reden, zagen we mangobomen, plantages met bananen en dragon fruit en eindelijk na bijna vier jaar zag ik opnieuw de felle kleuren van de Bougainvillea en de Flamboyant boom. Het voelde als thuiskomen.

Toen verlieten we het vasteland en we reden The Keys binnen. The Keys zijn een groep van eilanden die bijna 200 kilometer lang zijn in totaal en verbonden zijn met bruggen. Key West is het meest zuidelijke punt en daar ben je maar 170 kilometer verwijderd van Cuba!

Na drie uur rijden door tropische eilandjes en over bruggen (de langste is meer dan 10km!) bereikten we onze eindbestemming.
Over het Coronavirus werd nog niet veel drukte gemaakt in Amerika en het was net Springbreak dus de straten waren gevuld met het jong geweld van 18-jarigen; de jongens in blote bast en de meisjes in weinig verhullende shortjes. Blijkbaar valllen de tropen onder een andere moraal dan de rest van dit zeer puriteinse land want nooit in mijn leven heb ik meer halfnaakte billen gezien dan hier.

Vroeg in de ochtend - de jeugd lag nog te bekomen van een wilde nacht - bezochten we het meest zuidelijke punt van de Verenigde Staten, dronken we Cubaanse koffie en tenslotte bezochten we het huis van Ernest Hemingway.

Daarna reden we de prachtige route terug door de eilandjes en over de bruggen om uiteindelijk in Miami aan te komen. We aten in een overvol maar zeer lekker Cubaans restaurant en wandelden daarna naar Miami beach, opnieuw tussen hele horden zeer blote jongens en meisjes.

De dag erop nam ik afscheid van mijn reisgenoten, bracht ik mijn motor terug naar de dealer en bezocht ik Little Havana.
Daarna ging het met de trein terug naar Fort Lauderdale en werd mijn favoriete empanada-restaurantje van de eerste dag bezocht.
De eigenaar putte zich uit in verontschuldigingen en ik kreeg mijn maaltijd gratis want toen ie me een week geleden naar de bar ietsje verder stuurde, had ie er geen idee van dat het ding net ervoor een stripclub was geworden...

Het eind van een zeer interessante trip.
Volgend jaar New Orleans en Louisiana, althans dat hoop ik toch.

Verder zuidelijk in de US kan echt niet meer...

Het huis van Nest

Ernest Hemingway

Altijd een veilig gevoel in een Cubaans restaurantje

Little Havana in Miami