DE REKENAAR* OFTE 电脑**

*zoals de computer genoemd wordt in het Afrikaans.

** de elektrische hersenen in traditioneel mandarijn Chinees.

Aangezien de hele wereld veranderde ergens in het begin van het jaar en geen enkele toerist met een miniem beetje gezond verstand het nog waagde om naar Umerica af te reizen, kon ik kiezen tussen voor de rest van mijn bestaan op de zetel te liggen en van den dop te leven of anderzijds er nog iets van te maken voor de volgende vijftig jaar. 

Dus belde ik Devonna op die ik een paar maand geleden ontmoet had en die voor NMITAP. werkte, een soort onderafdelinkje van CNM, 'the community college van New Mexico'.

Nu heb ik nog altijd niet helemaal door wat college eigenlijk is in de Verenigde Staten maar wat wel vaststaat is dat je erdoorheen moet, wil je ooit dokter, ingenieur of bioloog worden. Het lijkt me een beetje dat die twee voorbereidende jaren op een bachelor bij ons in Europa allemaal in de secundaire school worden geperst maar heel zeker ben ik daar niet van.

Tegelijker tijd kan je op het CNM ook een cursus hondenkapsalonmevrouw volgen of je vergunning voor truckchauffeur halen. Heel veelzijdig is het en dat is mooi.

Een paar jaar geleden werd NMITAP opgestart. Een programma is dat dat je een certificaat oplevert om in de computerwereld te gaan werken.

Ik dacht aan mijn neurotische brein dat regelmaat en voorspelbaarheid nodig heeft en op het randje van autisme balanceert en besloot dat ik een diepe liefde voor het koele en berekende brein van een computer kon opvatten.

Devonna vertelde me dat in de komende tijd er enkel nog plaats was in het zwaarste programma.

Overmoedig schreef ik me in, niet wetende wat me te wachten stond.

Deze ITprogramma's worden deep dive (diepzeeduiken maar blijkbaar zonder flessen) of ook wel bootcamps (militaire training voor nieuwe rekruten onder strikte discipline) genoemd en er was geen letter van gelogen.

Drie maand aan een stuk hadden we met een clubje van 13 het constante gevoel dat we aan het verdrinken waren in een zee van technische informatie. Twaalf weken kregen we acht uur per dag les en daarnaast nog een uur of drie huiswerk. Weekends werden gespendeerd aan problemen oplossen en voorbereiden voor de volgende, nog hardere week.
Ik denk niet dat ik mijn verstand en uithoudingsvermogen ooit meer op de proef gesteld heb dan in deze periode maar binnen vijf dagen heb ik Java en Android onder de knie en kan ik heel eenvoudige appjes maken op een smartphone.

Het klinkt misschien arrogant dat ik nu al besluit dat ik geslaagd ben maar we werkten met sprinten en mijlpalen waar we punten konden verdienen, een beetje zoals de groene trui in de Ronde van Frankrijk, en we moesten 750 van de 1000 punten halen om ons papiertje te krijgen en die magische 750 heb ik vorige vrijdag net gehaald.

Rest ons nog ons persoonlijke project voor te stellen alsook wat we met een team van drie uitgewerkt hebben en op het eind van deze week is het allemaal voorbij.

Daarna begint helaas het echte werk. Die enorme hoop informatie die we op drie maand gekregen hebben moet in kleine stukjes gebroken worden die we dan stuk voor stuk onder de knie moeten krijgen.
Gelukkig weten de bedrijven die mensen van een bootcamp inhuren ook waar we staan en worden we onder de deskundige leiding van een senior developer verder opgeleid totdat we eindelijk aan het hoofd van Google staan.

Ik ben benieuwd!