Scott is mijn beste vriend.
Want Scott heeft een website Scott's Cheap Flights waar je - hoe komt ie er in godsnaam op? - goedkope vluchten kan boeken.
Elke paar dagen stuurt mijn vriend me een paar emails om me te verlekkeren.
Ik heb de luchthavens LA, Phoenix, Denver en Burque opgegeven en de leukste vluchten vertrekken natuurlijk dikwijls vanuit de Stad der Engelen. Je zal het altijd zien.
Als Phoenix dan toch opkomt (acht uur rijden) of Denver (zes uur) of heel misschien zelfs Albuquerque, dan zijn die goedkope vluchten gegarandeerd voor november 2021 of zo. Hoe weet ik nu in godsnaam wat ik dan aan het doen ben, man, is al wat ik kan uitbrengen.
Begin juli laat Scott me weten dat ik voor $525 heen en terug naar Amsterdam kan. Ik kijk de vertrekluchthaven (leuk dat daar 'klucht' in staat) na en het blijkt Sunport in mijn thuisstad te zijn.
Als iets te mooi is om waar te zijn, dan is het meestal ook niet waar dus ik vrees dat de data ergens voor 2024 zullen zijn.
Maar nee hoor, de goden zijn me gunstig gezind en ik kan al in augustus vliegen voor dit alleraardigste prijsje.
Dus boek ik onmiddellijk. Ik hoest ook nog eens $150 op voor een extra koffer want ik kan natuurlijk niet alle bier en chocolade van de Colruyt in mijn carry-on koffertje proppen en dan doe ik er nog eens $50 bij voor een annulatieverzekering. Je weet tenslotte nooit in deze Covidtijden.
Mijn goedkope vlucht is al zo goedkoop niet meer maar ik ga tenminste nog eens naar huis na zes jaar!
Ik breng familie en vrienden op de hoogte en begin mijn agenda veel te vol te proppen met bezoeken over het hele Europese continent.
Dan begint het aftellen wat me hopeloos lui en vadsig maakt. Genre: "hoe kan ik nu nog een vuilzak naar de container dragen? Ik vertrek binnen twee weken."
Twee dagen voor mijn vertrek ga ik om een Covidtest waar de verpleegster me bij het buitenstappen toch nog eens aanraadt om na te kijken of de net genomen test wel geldig is voor Europa.
Een hopeloze zoektocht online begint omdat er geen uniformiteit bestaat in de benoeming van de testen en hoe langer ik zoek, hoe verwarder het allemaal wordt. Ik geef me uiteindelijk gewonnen en hoop op het beste.
In de luchthaven ontmoet ik nog een andere vriend van me, The Dude.
We kennen elkaar van in het hondenpark maar The Dude speelt het cool en doet net alsof ie me nog nooit heeft gezien.
Hij was er trouwens met Duck, rechts op de foto en ik denk dat hij een beetje beschaamd was dat ik hem met die trut zag...
(Voor zij die nog nooit The Big Lebowski hebben gezien: vanavond nog kijken...)
Vliegtuigen zijn eigenaardig genoeg goedkoper als ze vliegen dan als ze stilstaan.
Het heeft iets te maken met alle motors half te demonteren en dan weer klaar te maken bij langdurig parkeren dus krijgt iedere passagier een rijtje van drie stoelen omdat er gewoon niet genoeg mensen vliegen.
Met dat mooie bedje verlekker ik me op acht uur slapen op een vlucht van negen uur; drink nog twee glazen rood bij mijn avondmaal en lig daarna zeven uur wakker.
Zwijmelend stap ik het vliegtuig uit en krijg een berichtje van neefje Arne dat ie me opwacht op P1.
Voor de zekerheid vraag ik bevestiging of hij Parking 1 bedoelt en hij antwoordt met "neen, Parking 4."
De neefjes en nichtjes zijn dus duidelijk opgegroeid en mijn eigen sarcasme zakt me in de schoenen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten