HET ZWARE LEVEN VAN EEN CEO

 Het is niet niks, de zware taak die ik in de schoot geworpen krijg.
Van de ene op de andere dag ben ik CEO ofte Chief Epibreer Officer en dat is niet aan iedereen gegeven.

Daarom en voor allen die er geen idee van hebben wat ik hier allemaal voor moet opofferen, een snelle inkijk in mijn dagelijkse leven.

4.30. Op YouTube loopt het vol van de miljardairs die zweren bij een vroege start. Tegen dat de gemiddelde mens uit bed rolt, hebben zij al de wereldvrede opgelost, een kobaltmijn leeg geroofd en driehonderd mensen ontslagen.
Dus zet ik mijn alarm op een ontieglijk vroeg 4.30 waarna mijn telefoon in een wijde boog door de slaapkamer zeilt.

4.31 Een goeie CEO is een georganiseerde CEO dus raap ik mijn telefoon samen en wil ik in mijn agenda noteren dat ik een goeie ouderwetse wekker wil kopen. Gelukkig werkt mijn kapotte telefoon niet mee.

6.30 Ik draai me nog even om. Niemand heeft iets aan een baas die maar elf uur geslapen heeft.

8.45 Nu wordt het echt wel tijd om aan mijn ochtendroutine te beginnen, wil ik nog iets verwezenlijken voor mijn siesta.

8.46 Een man met een uitstraling is een fris gewassen man.
Ik voel me vandaag niet waterdicht genoeg voor een douche en dus spuit ik rijkelijk deodorant op allerlei lichaamsonderdelen die ik ervan verdenk dat ze wat verfrissing nodig hebben.
Ik spring door het zelfopgetrokken mistgordijn - er zit heel wat in zo'n deodorant - schuif uit en sla met mijn gezicht tegen de deurstijl.

8.47 Ik inspecteer de diepe kloof in mijn bovenlip en vraag me af hoe ik dit in een heldhaftig verhaal kan verwerken. Maasai drinken koeienmelk gemengd met bloed en ik staar naar de twee handdoeken die wel heel rood gekleurd zijn. Ik laat het idee varen. De dag is nog maar net begonnen.

8.50 Ik wandel met zelfzekere tred de keuken binnen. Helaas is er niemand die me bewonderend aankijkt want ik woon alleen.

9.00 De havermout smaakt eigenaardig vandaag.

9.01 Een gezonde geest in een gezond lichaam dus ga ik lopen in de buurt.
Ik neem mijn bocht uit de poort te snel en te kort, sla een enkel om en lig kermend in het zicht van allerlei mensen die veel minder belangrijk zijn dan ik.

9.15 Niemand weet wat doen met die dikke blanke dus ze lopen allemaal in een wijde boog om me heen.
Tot uiteindelijk Martha, mijn huismeisje opdaagt. Ze is één meter vijftig in de rondte maar ze gooit me met sprekend gemak over haar schouder en brengt me weer naar binnen.

9.30 Er wordt een dikke zalf gemaakt van koeienmest, verzuurde geitenmelk en tenenkaas.
Ook dit is een test om te zien hoeveel een CEO kan weerstaan dus geef ik zo stil mogelijk over in het vuilbakje naast de zetel.

9.30 Martha ziet het vuilbakje en dicht de inhoud medicinale kwaliteiten toe. Ik kan er haar net van weerhouden het in de zalf te mengen.

9.40 Er wordt een dikke pap op mijn enkel aangebracht die daarna met bananenbladeren op zijn plaats wordt gehouden.

9.41 Ik neem er een foto van voor Instagram, Meta en De Weekbode. Slechte reclame is ook reclame.

9.45 Tijdens de herstelperiode houd ik me nuttig bezig en ik ververs de kooi van de cavia's en tot mijn verbazing heb ik een zak havermout in mijn handen.
Als hier de havermout staat, moet ik daarnet haast wel de 'bodembedekking voor knaagdieren met vernieuwde formule' als ontbijt gehad hebben. Ik besluit dat een CEO ook op details dient te letten.

Wordt vervolgd.
Als ik de tijd vind...