Met dank aan Simon voor de hippe flyer.
zaterdag 29 september 2007
donderdag 27 september 2007
Donderdag
De update van nu: infectie blijft de hoofdzorg, wachten op evolutie. Jan heeft bijna de hele dag geslapen, maar was wel rustig. Ik heb een aantal sms'en voorgelezen en dat scheen hem goed te doen. Hopelijk alles ok in België.
Een groet aan allen van ons hier net onder de evenaar.
Rosemie
Een groet aan allen van ons hier net onder de evenaar.
Rosemie
woensdag 26 september 2007
Woensdag
Jans toestand is nog steeds wisselvallig. De infectie ter hoogte van de luchtpijp is niet onder controle. Antibiotica wordt aangepast, dus moeten we wachten of het aanpakt. Het kan tot een week duren om resultaat te hebben. De infectie aan de onderkant rechts van de borstkas is genezen.
Jan is af en toe wakker. Hij luistert, maar het is lastig voor hem. Ongemak en pijn.
Groetjes,
Rosemie
Jan is af en toe wakker. Hij luistert, maar het is lastig voor hem. Ongemak en pijn.
Groetjes,
Rosemie
dinsdag 25 september 2007
Infectie
sms van Rosemie:
Gevoelens van hoop en onmacht wisselen elkaar steeds af, net als Jans gezondheid.
Jans infectie is niet onder controle. Wachten!
Doet enorm deugd te zien hoe iedereen ons allen steunt.
Gevoelens van hoop en onmacht wisselen elkaar steeds af, net als Jans gezondheid.
Jans infectie is niet onder controle. Wachten!
Doet enorm deugd te zien hoe iedereen ons allen steunt.
Benefiet-spaghetti
Op zondag 14 oktober, vanaf 12u organiseren we een benefiet-spaghetti voor Jan. Dan hebt u ook eens iets te doen op die saaie zondagnamiddag.
Het VLK (de Gentse studenten bio-ingenieur, het zgn. boerenkot) zet geheel belangeloos de deuren van zijn Paviljoen open. Daar kunnen ongeveer 100 mensen tegelijk eten.
Jopivino uit Heusden sponsort de wijn die we schenken.
Een bord spaghetti kost u iets meer dan in de Kokodril (die inflatie toch hé): 10 euro. Maar daar krijgt u dan wel een drankje bij (ok, in de Kokodril was dat ook vaak zo...).
We hebben ook aan de kinderen gedacht: zij krijgen een kleinere portie voor 6 euro (ook incl. drankje).
Het enige wat u moet doen is op voorhand reserveren via email: benefiet.jan.gevaert@gmail.com. Vermeld het aantal personen en het uur dat u ongeveer schikt aan te komen. Dat steekt niet op een half uur, maar zo kunnen we de zaal en beschikbare zitplaatsen maximaal benutten.
Wij verwachten niets anders dan een massale opkomst!
Het adres: Coupure Links 653 (aan het fietsersbruggetje over de Coupure) in Gent.
met dank aan: het VLK, Jopivino, Leen, Delphine, Koen, Patrick, Wendie, Charlotte, en vele anderen die hieraan meegewerkt hebben, nog meewerken en zullen meewerken.
Het VLK (de Gentse studenten bio-ingenieur, het zgn. boerenkot) zet geheel belangeloos de deuren van zijn Paviljoen open. Daar kunnen ongeveer 100 mensen tegelijk eten.
Jopivino uit Heusden sponsort de wijn die we schenken.
Een bord spaghetti kost u iets meer dan in de Kokodril (die inflatie toch hé): 10 euro. Maar daar krijgt u dan wel een drankje bij (ok, in de Kokodril was dat ook vaak zo...).
We hebben ook aan de kinderen gedacht: zij krijgen een kleinere portie voor 6 euro (ook incl. drankje).
Het enige wat u moet doen is op voorhand reserveren via email: benefiet.jan.gevaert@gmail.com. Vermeld het aantal personen en het uur dat u ongeveer schikt aan te komen. Dat steekt niet op een half uur, maar zo kunnen we de zaal en beschikbare zitplaatsen maximaal benutten.
Wij verwachten niets anders dan een massale opkomst!
Het adres: Coupure Links 653 (aan het fietsersbruggetje over de Coupure) in Gent.
met dank aan: het VLK, Jopivino, Leen, Delphine, Koen, Patrick, Wendie, Charlotte, en vele anderen die hieraan meegewerkt hebben, nog meewerken en zullen meewerken.
Vandaag
sms van Rosemie:
Bij Jan geweest, reageerde goed, was beter koorts 38,1.
(dit is de laagste koortswaarde van Jan sedert hij opgenomen werd in het ziekenhuis. Een goed teken, hopelijk een teken van herstel)
-----------
Later op de dag een email van Rosemie, het belangrijkste daaruit:
Jan zal naar België gerepatrieerd worden voor zijn revalidatie.
Bij Jan geweest, reageerde goed, was beter koorts 38,1.
(dit is de laagste koortswaarde van Jan sedert hij opgenomen werd in het ziekenhuis. Een goed teken, hopelijk een teken van herstel)
-----------
Later op de dag een email van Rosemie, het belangrijkste daaruit:
Jan zal naar België gerepatrieerd worden voor zijn revalidatie.
maandag 24 september 2007
Vandaag
Vandaag: CT-scan om te kijken wat in de borstkas niet ok was.
Resultaat: etter aan rechterkant ribben gedraineerd. Aan keel en bijna maag: barium, was gebruikt om schade aan de slokdarm na te gaan, maar moet wel verdwijnen uit zijn lichaam.
We zijn heel blij met alle sms'en, die worden allemaal aan Jan voorgelezen. Zelf kunnen we niet iedereen beantwoorden, geld sparen.
Voorlopig kunnen we niet op internet. De financiële stand kunnen we niet volgen.
We bedanken allen voor elke steun, van welke aard dan ook.
Groetjes!
Rosemie, Anneleen, Mama
Resultaat: etter aan rechterkant ribben gedraineerd. Aan keel en bijna maag: barium, was gebruikt om schade aan de slokdarm na te gaan, maar moet wel verdwijnen uit zijn lichaam.
We zijn heel blij met alle sms'en, die worden allemaal aan Jan voorgelezen. Zelf kunnen we niet iedereen beantwoorden, geld sparen.
Voorlopig kunnen we niet op internet. De financiële stand kunnen we niet volgen.
We bedanken allen voor elke steun, van welke aard dan ook.
Groetjes!
Rosemie, Anneleen, Mama
Benefiet
12 oktober: BENEFIET-FUIF (benefuif!)
14 oktober: BENEFIET-SPAGHETTI (benefetti!)
Hou deze data vrij, de rest van de details volgen.
w.
14 oktober: BENEFIET-SPAGHETTI (benefetti!)
Hou deze data vrij, de rest van de details volgen.
w.
zondag 23 september 2007
Het laatste nieuws
Van Rosemie:
Zopas nog bij Jan geweest, hij sliep en we gingen weer door na een paar minuten. Verplegers kwamen ons direct daarna terug halen omdat hij wakker was. We hebben goed kunnen babbelen tegen hem. Hij reageerde door te kijken en te lachen. Het deed ons allen heel veel deugd. We hebben het gevoel dat we hem gerust konden stellen. Hij wist duidelijk niet dat we kwamen...
Eerst probeerde hij te praten, maar toen we hem een paar keer zeiden dat we wisten dat hij dat niet kon, luisterde hij naar wat wij zeiden: dat er fuiven georganiseerd worden, dat zoveer mensen in het boek dat in de wachtzaal ligt schrijven, straalde hij.
Hij was gezien de omstandigheden heel gelukkig. Dat zijn situatie door zoveel mensen oprecht gevolgd wordt doet hem heel goed.
Groetjes en dank!
Zopas nog bij Jan geweest, hij sliep en we gingen weer door na een paar minuten. Verplegers kwamen ons direct daarna terug halen omdat hij wakker was. We hebben goed kunnen babbelen tegen hem. Hij reageerde door te kijken en te lachen. Het deed ons allen heel veel deugd. We hebben het gevoel dat we hem gerust konden stellen. Hij wist duidelijk niet dat we kwamen...
Eerst probeerde hij te praten, maar toen we hem een paar keer zeiden dat we wisten dat hij dat niet kon, luisterde hij naar wat wij zeiden: dat er fuiven georganiseerd worden, dat zoveer mensen in het boek dat in de wachtzaal ligt schrijven, straalde hij.
Hij was gezien de omstandigheden heel gelukkig. Dat zijn situatie door zoveel mensen oprecht gevolgd wordt doet hem heel goed.
Groetjes en dank!
Bericht van Rosemie
Goeie vlucht, opgewacht door consul, vandaag Jan gezien, in voormiddag ok, in namiddag onrustiger wegens koorts. De dokters gesproken in de voormiddag. Op dit moment tevreden. Infectie is belangrijkste zorg nu. Jan was eerst verward, leek niet voorbereid ons te zien, maar dan een lach. Hard om hem zo te zien, maar wel in goede handen hier.
Ik blijf info naar jou doorsturen. Misschien onze (Keniaanse nvdr) nummers op de website zetten, altijd leuk om een berichtje te krijgen, we zenden wellicht meestal via jou terug. Mijn nr. zit hierbij (+254 736 416 068). Mama's is +254 736 415 971 en Anneleen +254 736 415 980.
Verder al veel mensen ontmoet, ook een Belg die in Mombasa een lodge heeft, net op dezelfde manier in Afrika geraakt, nu in Nariobi is, het nieuws hoorde en steun kwam geven. De mensen hebben vaak nog een groot hart!
Groeten aan allen.
Ik blijf info naar jou doorsturen. Misschien onze (Keniaanse nvdr) nummers op de website zetten, altijd leuk om een berichtje te krijgen, we zenden wellicht meestal via jou terug. Mijn nr. zit hierbij (+254 736 416 068). Mama's is +254 736 415 971 en Anneleen +254 736 415 980.
Verder al veel mensen ontmoet, ook een Belg die in Mombasa een lodge heeft, net op dezelfde manier in Afrika geraakt, nu in Nariobi is, het nieuws hoorde en steun kwam geven. De mensen hebben vaak nog een groot hart!
Groeten aan allen.
Jan: stand van zaken
Ik (d.i. Jans schoonbroer Kris) heb vanmorgen een berichtje ontvangen van Anneleen (oudste zus van Jan) dat Anneleen, Rosemie en Jans ma gisteravond goed zijn aangekomen in Nairobi. Vanmorgen hebben ze Jan reeds kunnen bezoeken.
Anneleen schreef het volgende:
Anneleen schreef het volgende:
“Goed aangekomen! We zijn nu in het ziekenhuis bij Jan. We hebben hem gezien en hij lachte. Hij heeft wel last van zijn tube en zijn koorts gaat op en af.”
zaterdag 22 september 2007
Benefiet: oproep
Op het gevaar af dat dit alles pathetisch begint te klinken...
Wij, dat zijn enkele vrienden van Jan, willen een echte benefiet organiseren. Daarom zijn we op zoek naar:
- een zaaltje (liefst in Gent): we hebben geen idee hoeveel volk we mogen verwachten. Maar als iedereen komt die zich op het afscheidsfeest van de Kokodril gratis kwam volgieten, dan mogen we toch op minstens 200 man rekenen;
- in dat zaaltje liefst een bar. Bij voorkeur één waar we zelf drank kunnen verkopen;
- als er groepjes zijn die willen optreden, dan horen we dat graag. Maar in dat geval zoeken we natuurlijk ook een PA;
- een DJ-installatie: we hebben al een DJ (genre jaren '80 StuBru), maar meerdere DJ's moet ook kunnen;
- dit alles op 5 of 6 oktober of de week nadien (we zullen de reacties afwachten).
En natuurlijk, aangezien dit een benefiet is, schamen wij ons er niet voor om dit alles voor nada, noppes, niets te vragen...
Ik ben ervan overtuigd dat als de VRT zoiets kan organiseren in een heel dorp, enkel om dat dorp een goed gevoel te geven en de VRT een klef programma te bezorgen, wij dat ook moeten kunnen om Jan te helpen.
Uw reacties op: ...
(dat zal me dan weer een hoop spam opleveren, maar dat nemen we er dan wel weer bij ;)
Alvast bedankt!
Wij, dat zijn enkele vrienden van Jan, willen een echte benefiet organiseren. Daarom zijn we op zoek naar:
- een zaaltje (liefst in Gent): we hebben geen idee hoeveel volk we mogen verwachten. Maar als iedereen komt die zich op het afscheidsfeest van de Kokodril gratis kwam volgieten, dan mogen we toch op minstens 200 man rekenen;
- in dat zaaltje liefst een bar. Bij voorkeur één waar we zelf drank kunnen verkopen;
- als er groepjes zijn die willen optreden, dan horen we dat graag. Maar in dat geval zoeken we natuurlijk ook een PA;
- een DJ-installatie: we hebben al een DJ (genre jaren '80 StuBru), maar meerdere DJ's moet ook kunnen;
- dit alles op 5 of 6 oktober of de week nadien (we zullen de reacties afwachten).
En natuurlijk, aangezien dit een benefiet is, schamen wij ons er niet voor om dit alles voor nada, noppes, niets te vragen...
Ik ben ervan overtuigd dat als de VRT zoiets kan organiseren in een heel dorp, enkel om dat dorp een goed gevoel te geven en de VRT een klef programma te bezorgen, wij dat ook moeten kunnen om Jan te helpen.
Uw reacties op: ...
(dat zal me dan weer een hoop spam opleveren, maar dat nemen we er dan wel weer bij ;)
Alvast bedankt!
Vertrek
Aan alle vrienden van Jan,
Op de vooravond van onze reis naar Jan houden we eraan ieder van jullie uit de grond van ons hart te danken voor alle blijken van medeleven, steun, bemoediging, financiële bijdrage, ...
De wereld is plots heel klein geworden in deze grote solidariteit.
We blijven in contact met elkaar tijdens ons verblijf ginder en we hopen gerustgesteld te mogen terugkeren.
Lieve groeten,
Fernande, Anneleen, Rosemie.
vrijdag 21 september 2007
Rekeningnummer
Even een verduidelijking i.v.m. het rekeningnummer.
Het rekeningnummer dat in de eerste mail stond was dat van mij. Ik wou de zaken een beetje vooruit laten gaan en heb dat zo verstuurd. Het rekeningnummer dat nu op de site staat is dat van mama Fernande. Alles komt dus goed terecht.
mvg,
Wim
Het rekeningnummer dat in de eerste mail stond was dat van mij. Ik wou de zaken een beetje vooruit laten gaan en heb dat zo verstuurd. Het rekeningnummer dat nu op de site staat is dat van mama Fernande. Alles komt dus goed terecht.
mvg,
Wim
Het Laatste Nieuws
Het Laatste Nieuws - 21.09.2007
De 41-jarige Gentenaar Jan Gevaert is in de Tanzaniaanse stad Arusha neergeschoten door inbrekers. Tien dagen al vecht hij in een Keniaans ziekenhuis voor zijn leven. Zijn familie zit met de handen in het haar, want de kosten lopen razendsnel op.
De familie hoopt dat er naast praktische en morele ook financiële steun komt van Buitenlandse Zaken, maar dat zal volgens de woordvoerder van Buitenlandse Zaken niet mogelijk zijn. (belga/kjg)
Vlaming vecht voor zijn leven na overval in Tanzania
De 41-jarige Gentenaar Jan Gevaert is in de Tanzaniaanse stad Arusha neergeschoten door inbrekers. Tien dagen al vecht hij in een Keniaans ziekenhuis voor zijn leven. Zijn familie zit met de handen in het haar, want de kosten lopen razendsnel op.
De familie hoopt dat er naast praktische en morele ook financiële steun komt van Buitenlandse Zaken, maar dat zal volgens de woordvoerder van Buitenlandse Zaken niet mogelijk zijn. (belga/kjg)
Bericht van de ambassade
Rosemie,
We hebben net nog contact genomen met de dokter in het ziekenhuis betreffende Jan's operatie.
De dokters zijn heel tevreden over de operatie en ze hebben alles kunnen wegnemen. Jan was deze morgen goed en heel alert. Nu hebben ze hem terug pijnstillers gegeven, vermoedelijk omdat de wonde van de operatie "wakker" wordt en pijn doet. Ze geven hem ook nog steeds antibiotica, omdat die infectie dus nog kan terugkomen. Als dat zo zou zijn en die "pus" zich terug op de wonde in de long zet, moeten ze terug opereren. Maar voorlopig ziet alles er heel goed en stabiel uit.
Groetjes,
Marleen.
De Standaard
Uit de Standaard van 21.09.2007
Tweede leven aan flarden geschoten
BRUSSEL - De Gentenaar Jan Gevaert vecht in Tanzania voor zijn leven na een gewapende overval.
Van onze redacteur
Na veertien jaar het café-restaurant Kokodril te hebben opengehouden in het centrum van Gent, wilde Jan Gevaert iets anders. Hij droomde van een nieuw leven aan de andere kant van de wereld. Begin januari 2006 verkocht hij de Kokodril en vertrok hij naar Tanzania om er een nieuw leven te beginnen.
Alles leek goed te gaan. Begin september gaf Jan Gevaert nog een interview aan Weekend Knack, waarin hij zijn optimisme uitschreeuwde: 'Ik ben veel gelukkiger nu. Mijn hartklachten zijn voorbij, ik ben vijftien kilo vermagerd en ik kan veel gemakkelijker relativeren. Het leven is zoveel eenvoudiger. Wat zou ik mij zorgen maken over morgen, zolang vandaag er nog is?
Die woorden hebben ondertussen een erg cynische bijklank gekregen, want vier dagen na de publicatie van het interview werd de Afrikaanse droom plots een nachtmerrie. Op 9 september verwachtte Jan bezoek. Maar toen de nachtwaker de gasten binnenliet, glipten er ongezien ook drie of vier overvallers mee het domein op. De nachtwaker werd bewusteloos geslagen en alle aanwezigen moesten op de grond gaan liggen. Toen de overvallers Jan wilden vastbinden, ging het mis. Ze trokken met geweld zijn arm naar achteren, waardoor ze zijn schouder uit de kom trokken. Jan riep en trok zich terug. De daders losten daarop een schot. De kogel raakte de Gentenaar in de keel.
Pas nadat de dieven waren gevlucht, konden de andere aanwezigen hem verzorgen. 'Dankzij het alerte optreden van zijn bezoekers, die piloten zijn bij Flying Medical Services in Tanzania, is hij kort nadien overgevlogen naar het ziekenhuis in de Keniaanse hoofdstad Nairobi', zegt zijn zus Rosemie uit Torhout.
We zijn nu tien dagen verder en de gezondheidstoestand van Jan evolueert in slechte zin. De kogel is verwijderd tijdens een eerste operatie. Maar de wonde geraakte besmet en er was een tweede operatie nodig. We weten nog niet of die gelukt is. We weten alleen dat Jan zware antibiotica moet nemen, dat hij beademd wordt en onder sedatie wordt gehouden. Absoluut geen geruststellend nieuws dus.
Rosemie, haar zus Anneleen en hun moeder vertrekken morgen naar Kenia om zich ter plaatse van de toestand te gaan vergewissen. Ze zijn tevreden over de praktische en morele steun die ze krijgen van de Belgische ambassade in Nairobi en van Buitenlandse Zaken. Maar ze hopen dat Buitenlandse Zaken ook snel financieel bijspringt, omdat de kosten pijlsnel oplopen. De familie vreest dat het ziekenhuis de behandeling zal stopzetten, als ze niet snel betaalt.
Volgens Buitenlandse Zaken is het niet mogelijk om financiële steun te bieden. 'Reizigers worden geacht een medische verzekering te hebben. Wie in het buitenland gaat wonen, moet zich op vlak van ziekteverzekering in orde stellen met de regels van dat specifieke land. Ziektekosten betalen we nooit. Mochten we dat wel doen, dan zouden binnen de kortste keren tal van mensen geen verzekering meer nemen. En ook voor een repatriëring kunnen wij niet financieel opdraaien.'
Tweede leven aan flarden geschoten
BRUSSEL - De Gentenaar Jan Gevaert vecht in Tanzania voor zijn leven na een gewapende overval.
Van onze redacteur
Na veertien jaar het café-restaurant Kokodril te hebben opengehouden in het centrum van Gent, wilde Jan Gevaert iets anders. Hij droomde van een nieuw leven aan de andere kant van de wereld. Begin januari 2006 verkocht hij de Kokodril en vertrok hij naar Tanzania om er een nieuw leven te beginnen.
Alles leek goed te gaan. Begin september gaf Jan Gevaert nog een interview aan Weekend Knack, waarin hij zijn optimisme uitschreeuwde: 'Ik ben veel gelukkiger nu. Mijn hartklachten zijn voorbij, ik ben vijftien kilo vermagerd en ik kan veel gemakkelijker relativeren. Het leven is zoveel eenvoudiger. Wat zou ik mij zorgen maken over morgen, zolang vandaag er nog is?
Die woorden hebben ondertussen een erg cynische bijklank gekregen, want vier dagen na de publicatie van het interview werd de Afrikaanse droom plots een nachtmerrie. Op 9 september verwachtte Jan bezoek. Maar toen de nachtwaker de gasten binnenliet, glipten er ongezien ook drie of vier overvallers mee het domein op. De nachtwaker werd bewusteloos geslagen en alle aanwezigen moesten op de grond gaan liggen. Toen de overvallers Jan wilden vastbinden, ging het mis. Ze trokken met geweld zijn arm naar achteren, waardoor ze zijn schouder uit de kom trokken. Jan riep en trok zich terug. De daders losten daarop een schot. De kogel raakte de Gentenaar in de keel.
Pas nadat de dieven waren gevlucht, konden de andere aanwezigen hem verzorgen. 'Dankzij het alerte optreden van zijn bezoekers, die piloten zijn bij Flying Medical Services in Tanzania, is hij kort nadien overgevlogen naar het ziekenhuis in de Keniaanse hoofdstad Nairobi', zegt zijn zus Rosemie uit Torhout.
We zijn nu tien dagen verder en de gezondheidstoestand van Jan evolueert in slechte zin. De kogel is verwijderd tijdens een eerste operatie. Maar de wonde geraakte besmet en er was een tweede operatie nodig. We weten nog niet of die gelukt is. We weten alleen dat Jan zware antibiotica moet nemen, dat hij beademd wordt en onder sedatie wordt gehouden. Absoluut geen geruststellend nieuws dus.
Rosemie, haar zus Anneleen en hun moeder vertrekken morgen naar Kenia om zich ter plaatse van de toestand te gaan vergewissen. Ze zijn tevreden over de praktische en morele steun die ze krijgen van de Belgische ambassade in Nairobi en van Buitenlandse Zaken. Maar ze hopen dat Buitenlandse Zaken ook snel financieel bijspringt, omdat de kosten pijlsnel oplopen. De familie vreest dat het ziekenhuis de behandeling zal stopzetten, als ze niet snel betaalt.
Volgens Buitenlandse Zaken is het niet mogelijk om financiële steun te bieden. 'Reizigers worden geacht een medische verzekering te hebben. Wie in het buitenland gaat wonen, moet zich op vlak van ziekteverzekering in orde stellen met de regels van dat specifieke land. Ziektekosten betalen we nooit. Mochten we dat wel doen, dan zouden binnen de kortste keren tal van mensen geen verzekering meer nemen. En ook voor een repatriëring kunnen wij niet financieel opdraaien.'
Het Nieuwsblad
Uit het Nieuwsblad van 21.09.2007
Vlaming vecht voor zijn leven na overval in Tanzania.
Tweede leven aan flarden geschoten
GENT - Gentenaar Jan Gevaert (41) is in de Tanzaniaanse stad Arusha neergeschoten door inbrekers. Tien dagen al vecht hij in een Keniaans ziekenhuis voor zijn leven. Zijn familie hier zit met de handen in het haar, want de kosten lopen razendsnel op.
Na veertien jaar het café-restaurant Kokodril te hebben open gehouden in het centrum van Gent, wilde Jan Gevaert iets anders. Jan Koko, zoals zijn vrienden hem noemen, droomde van een nieuw leven aan de andere kant van de wereld. En na lang twijfelen, besliste hij begin januari 2006 om zijn droom ook waar te maken.
Hij verkocht de Kokodril, laadde zijn hebben en houwen op een motor en vertrok naar Afrika. Twee maanden later was hij in Tanzania, en daar begon hij aan zijn nieuwe leven te bouwen.
'Eerst werkte hij een tijdje in een Viavia-café', vertelt zijn jongere zus Rosemie uit Torhout. 'De jongste tijd beheerde hij een reeks vakantielodges.'
Alles leek goed te gaan. Begin september gaf Jan Gevaert zelfs nog een interview aan Weekend Knack, waarin hij zijn optimisme uitschreeuwde: 'Ik ben veel gelukkiger nu. Mijn hartklachten zijn voorbij, ik ben vijftien kilo vermagerd en ik kan veel gemakkelijker relativeren. Vanuit mijn tuin kan ik Mount Meru zien, de tweede hoogste berg van Tanzania, dicht bij de Kilimanjaro. Telkens als ik de ondergaande zon zie op Mount Meru, weet ik waarom ik hier ben. Het leven is zoveel eenvoudiger.'
Hij beëindigde het gesprek toen met de woorden: 'Wat zou ik mij zorgen maken over morgen, zolang vandaag er nog is?'
Roofoverval
Die woorden hebben ondertussen een erg cynische bijklank gekregen, want vier dagen na de publicatie van het interview, werd de Afrikaanse droom plots een nachtmerrie.
Het was 9 september. Jan verwachtte die avond bezoek. Maar toen de nachtwaker de gasten binnen liet, glipten er ongezien ook drie à vier overvallers mee het domein op. De nachtwaker werd bewusteloos geslagen en alle aanwezigen moesten op de grond gaan liggen, gezicht naar beneden.
Toen de overvallers Jan wilden vastbinden, ging het helemaal mis. Ze trokken met geweld zijn arm naar achter, waardoor ze zijn schouder uit de kom trokken. Jan riep en trok terug. De familie van Gevaert vermoedt dat de overvallers dat als een teken van verzet interpreteerden en ze losten een schot. Eentje maar. Maar de kogel raakte de Gentenaar in de keel.
De dieven trokken zich niets van de gewonde Belg aan. Ze roofden alles mee wat hen interesseerde en vluchtten weg. Pas toen konden de andere aanwezigen Jan de eerste zorgen toedienen. 'Dankzij het alerte optreden van zijn bezoekers, die piloten zijn bij Flying Medical Services in Tanzania, is hij kort nadien overgevlogen naar het Aga Khan-ziekenhuis in de Keniaanse hoofdstad Nairobi', zegt Rosemie.
'We zijn nu tien dagen verder en de gezondheidstoestand van Jan evolueert in slechte zin. De kogel is verwijderd tijdens een eerste operatie. Maar de wonde geraakte besmet en er was een tweede operatie nodig. We weten nog niet of die gelukt is. We weten alleen dat Jan zware antibiotica moet nemen, dat hij beademd wordt en onder verdoving wordt gehouden.
Financiële problemen
Rosemie, haar zus Anneleen en hun moeder vertrekken morgen naar Kenia om te gaan helpen en om zich ter plaatse van de toestand te gaan vergewissen. 'We zijn enorm tevreden over de praktische en morele steun die we totnogtoe hebben gekregen van de Belgische ambassade in Nairobi en van Buitenlandse Zaken. We hopen alleen dat ze ons ook wat financiële steun zouden kunnen geven, maar dat gebeurt totnogtoe niet.
Die financiële steun is volgens de familie nodig omdat de kosten pijlsnel oplopen. 'Nu al liggen er voor 15.000 euro aan ziekenhuisfacturen op ons te wachten. Een repatriëring zou nog eens 25.000 euro kosten', zegt Rosemie. 'We vrezen dat het ziekenhuis in Nairobi de behandeling zal stopzetten of verminderen als er niet snel betaald wordt. Vandaar dat vrienden en familie benefiets organiseren.
'Een repatriëringsverzekering heeft Jan Gevaert niet, zo zegt zijn zus. 'En ook de gewone ziekteverzekering van Jan Gevaert zou niet in orde zijn. 'Hij heeft het een beetje onverantwoord aangepakt. Maar dat betekent toch niet dat we hem nu in de steek kunnen laten.' (sdb)
Vlaming vecht voor zijn leven na overval in Tanzania. Tweede leven aan flarden geschoten
GENT - Gentenaar Jan Gevaert (41) is in de Tanzaniaanse stad Arusha neergeschoten door inbrekers. Tien dagen al vecht hij in een Keniaans ziekenhuis voor zijn leven. Zijn familie hier zit met de handen in het haar, want de kosten lopen razendsnel op.
Na veertien jaar het café-restaurant Kokodril te hebben open gehouden in het centrum van Gent, wilde Jan Gevaert iets anders. Jan Koko, zoals zijn vrienden hem noemen, droomde van een nieuw leven aan de andere kant van de wereld. En na lang twijfelen, besliste hij begin januari 2006 om zijn droom ook waar te maken.
Hij verkocht de Kokodril, laadde zijn hebben en houwen op een motor en vertrok naar Afrika. Twee maanden later was hij in Tanzania, en daar begon hij aan zijn nieuwe leven te bouwen.
'Eerst werkte hij een tijdje in een Viavia-café', vertelt zijn jongere zus Rosemie uit Torhout. 'De jongste tijd beheerde hij een reeks vakantielodges.'
Alles leek goed te gaan. Begin september gaf Jan Gevaert zelfs nog een interview aan Weekend Knack, waarin hij zijn optimisme uitschreeuwde: 'Ik ben veel gelukkiger nu. Mijn hartklachten zijn voorbij, ik ben vijftien kilo vermagerd en ik kan veel gemakkelijker relativeren. Vanuit mijn tuin kan ik Mount Meru zien, de tweede hoogste berg van Tanzania, dicht bij de Kilimanjaro. Telkens als ik de ondergaande zon zie op Mount Meru, weet ik waarom ik hier ben. Het leven is zoveel eenvoudiger.'
Hij beëindigde het gesprek toen met de woorden: 'Wat zou ik mij zorgen maken over morgen, zolang vandaag er nog is?'
Roofoverval
Die woorden hebben ondertussen een erg cynische bijklank gekregen, want vier dagen na de publicatie van het interview, werd de Afrikaanse droom plots een nachtmerrie.
Het was 9 september. Jan verwachtte die avond bezoek. Maar toen de nachtwaker de gasten binnen liet, glipten er ongezien ook drie à vier overvallers mee het domein op. De nachtwaker werd bewusteloos geslagen en alle aanwezigen moesten op de grond gaan liggen, gezicht naar beneden.
Toen de overvallers Jan wilden vastbinden, ging het helemaal mis. Ze trokken met geweld zijn arm naar achter, waardoor ze zijn schouder uit de kom trokken. Jan riep en trok terug. De familie van Gevaert vermoedt dat de overvallers dat als een teken van verzet interpreteerden en ze losten een schot. Eentje maar. Maar de kogel raakte de Gentenaar in de keel.
De dieven trokken zich niets van de gewonde Belg aan. Ze roofden alles mee wat hen interesseerde en vluchtten weg. Pas toen konden de andere aanwezigen Jan de eerste zorgen toedienen. 'Dankzij het alerte optreden van zijn bezoekers, die piloten zijn bij Flying Medical Services in Tanzania, is hij kort nadien overgevlogen naar het Aga Khan-ziekenhuis in de Keniaanse hoofdstad Nairobi', zegt Rosemie.
'We zijn nu tien dagen verder en de gezondheidstoestand van Jan evolueert in slechte zin. De kogel is verwijderd tijdens een eerste operatie. Maar de wonde geraakte besmet en er was een tweede operatie nodig. We weten nog niet of die gelukt is. We weten alleen dat Jan zware antibiotica moet nemen, dat hij beademd wordt en onder verdoving wordt gehouden.
Financiële problemen
Rosemie, haar zus Anneleen en hun moeder vertrekken morgen naar Kenia om te gaan helpen en om zich ter plaatse van de toestand te gaan vergewissen. 'We zijn enorm tevreden over de praktische en morele steun die we totnogtoe hebben gekregen van de Belgische ambassade in Nairobi en van Buitenlandse Zaken. We hopen alleen dat ze ons ook wat financiële steun zouden kunnen geven, maar dat gebeurt totnogtoe niet.
Die financiële steun is volgens de familie nodig omdat de kosten pijlsnel oplopen. 'Nu al liggen er voor 15.000 euro aan ziekenhuisfacturen op ons te wachten. Een repatriëring zou nog eens 25.000 euro kosten', zegt Rosemie. 'We vrezen dat het ziekenhuis in Nairobi de behandeling zal stopzetten of verminderen als er niet snel betaald wordt. Vandaar dat vrienden en familie benefiets organiseren.
'Een repatriëringsverzekering heeft Jan Gevaert niet, zo zegt zijn zus. 'En ook de gewone ziekteverzekering van Jan Gevaert zou niet in orde zijn. 'Hij heeft het een beetje onverantwoord aangepakt. Maar dat betekent toch niet dat we hem nu in de steek kunnen laten.' (sdb)
donderdag 20 september 2007
Touareg Trail Benefiet
Aan de vrienden van onze Jan Koko,
Op zaterdagavond 22 september wordt te Ronse een BBQ en filmprojectie gehouden in het kader van de Touareg Trail. (meer info op www.touareg-trail.be bij “nieuws”) Na het ontvangen van de schrikwekkende informatie over de toestand van Jan, hebben we onmiddellijk besloten er een benefiet-actie van te maken; we drijven de prijs van de drank wat op en alle opbrengst wordt integraal doorgestort naar Jan’s moeder. Bij deze zijn jullie allemaal uitgenodigd en hopen we op een talrijke opkomst.
GERT DUSON
Living Stone Projects bvba
Rallies, Raids & Expeditions
Mobile: +32/(0)475 50 36 50
Tel/Fax: +32/(0)2 649 04 08
Skype: touareg-trail
Jean Van Volsemstraat 77
B-1050 Brussels
Belgium
N 50°49.988' - E 004°22.339'
gert@touareg-trail.be
www.touareg-trail.be
www.libyadesertchallenge.com
Met dank aan Gert en het hele TT-team.
Steunfonds
Beste,
Je krijgt dit bericht i.v.m. de situatie van Jan 'Koko' Gevaert.
Zoals je wellicht weet is Jan zo'n anderhalf jaar geleden naar Tanzania getrokken met het plan zich daar te vestigen. Ondertussen is dat vestigen daar zo ongeveer gelukt en was Jan bezig met zijn integratie.
Op 9 september is Jan in zijn huis in Arusha overvallen. Bij deze overval is één schot gelost dat Jan trof in de halsstreek. Dankzij het alerte optreden van zijn bezoekers (piloten bij Flying Medical Services in Tanzania) is Jan overgevlogen naar het Aga Khan ziekenhuis in Nairobi.
De toestand van Jan evolueert intussen niet zo gunstig. Na zijn aankomst in Nairobi heeft men gewacht tot de toestand wat gestabiliseerd was om te opereren: bij deze operatie hebben ze de inwendige schade bekeken, een aantal zaken kunnen herstellen én - tegen de verwachtingen in - de kogel kunnen verwijderen. Dit was dus goed nieuws. Kort daarop is echter een infectie opgetreden. Om deze infectie tegen te gaan krijgt hij zware antibiotica en werd hij vandaag een tweede keer geopereerd. Het resultaat van deze operatie moeten we nog afwachten.
Jan ligt al de hele tijd op de afdeling intensieve zorgen, is sedert maandag voortdurend onder sedatie om zijn lichaam toe te laten meer te rusten en ligt intussen aan de beademingsmachine ... Geen geruststellend nieuws.
De ziekenhuisfactuur loopt ondertussen zeer hoog op...
Jans familie heeft er ondertussen al heel wat contacten op zitten met het Ministerie van Buitenlandse Zaken en met de ambassades. Een vraag aan BuZa of er beroep gedaan kan worden op de zgn. Steunkas voor Belgen in het buitenland werd echter negatief beantwoordt. De steunkas is helaas leeg.
Daarom deze oproep: we willen Jan en zijn familie steunen. We kunnen hopen, bidden, positieve stralen doorsturen, maar we kunnen ook onze portemonnee open maken.
Snelle beslissers kunnen een bijdrage storten op rek. nr. 775-5807953-02 op naam van:
Baudelet Fernande (de mama van Jan)
Oostendestraat, 7, bus 7
8820 Torhout
met de vermelding 'Steunfonds Jan Koko'.
Dat geld gaat integraal naar Jan en zijn familie.
Denk aan alle fijne momenten die je ooit in de Kokodril / het Kokokaffee meemaakte en haal boven die bankkaart!
Het steuncomité beraadt zich momenteel op andere acties, dus hou je mailbox in de gaten.
Alvast bedankt,
Wim
p.s. stuur dit bericht naar zoveel mogelijk mensen door.
Jan ligt al de hele tijd op de afdeling intensieve zorgen, is sedert maandag voortdurend onder sedatie om zijn lichaam toe te laten meer te rusten en ligt intussen aan de beademingsmachine ... Geen geruststellend nieuws.
De ziekenhuisfactuur loopt ondertussen zeer hoog op...
Jans familie heeft er ondertussen al heel wat contacten op zitten met het Ministerie van Buitenlandse Zaken en met de ambassades. Een vraag aan BuZa of er beroep gedaan kan worden op de zgn. Steunkas voor Belgen in het buitenland werd echter negatief beantwoordt. De steunkas is helaas leeg.
Daarom deze oproep: we willen Jan en zijn familie steunen. We kunnen hopen, bidden, positieve stralen doorsturen, maar we kunnen ook onze portemonnee open maken.
Snelle beslissers kunnen een bijdrage storten op rek. nr. 775-5807953-02 op naam van:
Baudelet Fernande (de mama van Jan)
Oostendestraat, 7, bus 7
8820 Torhout
met de vermelding 'Steunfonds Jan Koko'.
Dat geld gaat integraal naar Jan en zijn familie.
Denk aan alle fijne momenten die je ooit in de Kokodril / het Kokokaffee meemaakte en haal boven die bankkaart!
Het steuncomité beraadt zich momenteel op andere acties, dus hou je mailbox in de gaten.
Alvast bedankt,
Wim
p.s. stuur dit bericht naar zoveel mogelijk mensen door.
Veel nieuws
Ik kreeg dit bericht van Jans mama:
Zoals jullie in onderstaand bericht kunnen lezen gaat het echt niet goed met Jan.
Wij ( Anneleen, Rosemie en ik ) vertrekken zat. 22 sept. om 10u40, met aankomst in Naïrobi om 22u10 lokale tijd en keren terug op 2 okt. om 23u15 en landen in Brussel om 6u35.
------------------------
Rosemie,
Ik ben net terug uit Nairobi. Ik ben heel blij dat ik geweest ben, al had hij er zelf absoluut niks aan. Dinsdag werd er ons eerst gezegd dat we hem niet mochten zien. 'We' is Ben en ik, Ben is die lange Hollander, hij en Jan zeveren wel eens dat ze samen de wereld gaan rondtoeren op de moto. Anyway, toen we hem niet mochten zien, was Ben echt teleurgesteld, hij vroeg zelfs of hij hem even door een raam langs buiten mocht zien. Uiteindelijk mochten we dan binnen als we onze handen goed ontsmetten en op een afstand bleven. Er werd ons verteld van de infectie en dat zijn bloeddruk te hoog was, dat die kunstmatig laag werd gehouden en dat hij 'sedated' is. We hebben hem dan toch gezien. Ik wil je niet verontrusten maar ik voelde me slechter dan vorige week.
Buiten het nieuws van die infectie, die me ontzettende zorgen baart, lag hij aan een ademhalingsmachine. Toen ik later vroeg aan Alison waarom dat was zei ze: "just a minimum of help because they are still not sure of the damage in the lungs". Minimum of niet, ik schrok ervan. Een beer van een vent, en hij ligt daar volledig plat en je kan niks doen... Je ziet nu ook de plek waar ze hebben gesneden bij de operatie, dat is klein en verzorgd. Op zijn rug heeft hij er naar het schijnt nog eentje, dat zie je niet.
Misschien moet ik beter op mijn woorden passen tegen jou maar ik was er echt van aangedaan.
Dat boek ligt er ook nog steeds dus ik heb er wel wat ingeschreven. Ben ook. We hadden ook wenskaarten bij van mensen uit Arusha.
Vandaag zijn we terug gegaan maar omdat ze hem op een CT scan aan het voorbereiden waren, mochten we hem dit keer absoluut niet zien. Ik heb dus gewoon opnieuw een boodschap in het boek gezet. We hebben nog een tijd gewacht om te zien of we toevallig een glimp konden opvangen als hij door de gang werd gebracht maar na een lange tijd zeiden ze dat de verpleegster zei dat ze nog veel tijd nodig had, ze was de wond aan het schoonmaken.
We hebben uiteindelijk een dokter gesproken maar die wou de scan afwachten, dus daar waren we niet veel mee.
Ondertussen dus bericht gehad van Alison over die 2e operatie. Ik vind het enerzijds positief dat ze waarschijnlijk de oorzaak van die infectie hebben (of wat het in stand houdt) en dat ze nu een aangepast antibioticum geven gebaseerd op de resultaten van de tests. Maar weer een operatie, en dan nu dit. Ik duim en bid want ik vind het toch geen goed nieuws dat dat nu moet. Alison zei in haar sms (naar jou ook neem ik aan): "he is strong, he will get through this too" en ik hoop dat ze gelijk heeft. Hij heeft al hard gevochten en hij is inderdaad sterk dus laten we hopen dat dat waar is. Ik ben blij dat jullie vroeger komen."
Er is tegenwoordig nog een email aan het circuleren in Arusha van een zekere Rupa, een ex-liefje van een goede vriendin van Jan's vriend en in het algemeen wel een vriendin van beiden. Daarin vraagt ze om steun en in het bijzonder financiele steun. Zij forwardt gewoon via Alison, denk ik, maar daar ben ik niet 100% zeker van.
Ik heb geen idee hoe lang jullie in Nairobi zullen blijven. Ik laat mijn gsm aan dus je kan dag en nacht op mijn nummer terecht. Je kan van Nairobi makkelijk naar Arusha. Er is een shuttle (genaamd Impala shuttle) die aan het Silver Spring hotel en aan de luchthaven stopt en vertrekt. Hij vertrekt 's morgens om 8u en na de middag om 14u aan dat hotel. Je moet er dan wel wat vroeger zijn, je geraakt er met een taxi. Die reis kost zowat 15 euro of zo en je bent in 6u hier. Aan het impala hotel stopt hij in Arusha en daar kan ik je ontmoeten.
In Arusha kan je bij ons blijven, we hebben 2 dubbele bedden extra. Ik kan je ook een guesthouse voorstellen maar dat is echt niet nodig. Ik breng je ook naar zijn huis en naar de mensen die je eventueel wil ontmoeten. Buiten mijn kindjes heb ik geen andere verplichtingen.
Als ik aan nog iets anders denk, mail of sms ik. Tot dan, probeer goed te slapen en moed te houden.
Tot gauw
Sofie
Zoals jullie in onderstaand bericht kunnen lezen gaat het echt niet goed met Jan.
Wij ( Anneleen, Rosemie en ik ) vertrekken zat. 22 sept. om 10u40, met aankomst in Naïrobi om 22u10 lokale tijd en keren terug op 2 okt. om 23u15 en landen in Brussel om 6u35.
------------------------
Rosemie,
Ik ben net terug uit Nairobi. Ik ben heel blij dat ik geweest ben, al had hij er zelf absoluut niks aan. Dinsdag werd er ons eerst gezegd dat we hem niet mochten zien. 'We' is Ben en ik, Ben is die lange Hollander, hij en Jan zeveren wel eens dat ze samen de wereld gaan rondtoeren op de moto. Anyway, toen we hem niet mochten zien, was Ben echt teleurgesteld, hij vroeg zelfs of hij hem even door een raam langs buiten mocht zien. Uiteindelijk mochten we dan binnen als we onze handen goed ontsmetten en op een afstand bleven. Er werd ons verteld van de infectie en dat zijn bloeddruk te hoog was, dat die kunstmatig laag werd gehouden en dat hij 'sedated' is. We hebben hem dan toch gezien. Ik wil je niet verontrusten maar ik voelde me slechter dan vorige week.
Buiten het nieuws van die infectie, die me ontzettende zorgen baart, lag hij aan een ademhalingsmachine. Toen ik later vroeg aan Alison waarom dat was zei ze: "just a minimum of help because they are still not sure of the damage in the lungs". Minimum of niet, ik schrok ervan. Een beer van een vent, en hij ligt daar volledig plat en je kan niks doen... Je ziet nu ook de plek waar ze hebben gesneden bij de operatie, dat is klein en verzorgd. Op zijn rug heeft hij er naar het schijnt nog eentje, dat zie je niet.
Misschien moet ik beter op mijn woorden passen tegen jou maar ik was er echt van aangedaan.
Dat boek ligt er ook nog steeds dus ik heb er wel wat ingeschreven. Ben ook. We hadden ook wenskaarten bij van mensen uit Arusha.
Vandaag zijn we terug gegaan maar omdat ze hem op een CT scan aan het voorbereiden waren, mochten we hem dit keer absoluut niet zien. Ik heb dus gewoon opnieuw een boodschap in het boek gezet. We hebben nog een tijd gewacht om te zien of we toevallig een glimp konden opvangen als hij door de gang werd gebracht maar na een lange tijd zeiden ze dat de verpleegster zei dat ze nog veel tijd nodig had, ze was de wond aan het schoonmaken.
We hebben uiteindelijk een dokter gesproken maar die wou de scan afwachten, dus daar waren we niet veel mee.
Ondertussen dus bericht gehad van Alison over die 2e operatie. Ik vind het enerzijds positief dat ze waarschijnlijk de oorzaak van die infectie hebben (of wat het in stand houdt) en dat ze nu een aangepast antibioticum geven gebaseerd op de resultaten van de tests. Maar weer een operatie, en dan nu dit. Ik duim en bid want ik vind het toch geen goed nieuws dat dat nu moet. Alison zei in haar sms (naar jou ook neem ik aan): "he is strong, he will get through this too" en ik hoop dat ze gelijk heeft. Hij heeft al hard gevochten en hij is inderdaad sterk dus laten we hopen dat dat waar is. Ik ben blij dat jullie vroeger komen."
Er is tegenwoordig nog een email aan het circuleren in Arusha van een zekere Rupa, een ex-liefje van een goede vriendin van Jan's vriend en in het algemeen wel een vriendin van beiden. Daarin vraagt ze om steun en in het bijzonder financiele steun. Zij forwardt gewoon via Alison, denk ik, maar daar ben ik niet 100% zeker van.
Ik heb geen idee hoe lang jullie in Nairobi zullen blijven. Ik laat mijn gsm aan dus je kan dag en nacht op mijn nummer terecht. Je kan van Nairobi makkelijk naar Arusha. Er is een shuttle (genaamd Impala shuttle) die aan het Silver Spring hotel en aan de luchthaven stopt en vertrekt. Hij vertrekt 's morgens om 8u en na de middag om 14u aan dat hotel. Je moet er dan wel wat vroeger zijn, je geraakt er met een taxi. Die reis kost zowat 15 euro of zo en je bent in 6u hier. Aan het impala hotel stopt hij in Arusha en daar kan ik je ontmoeten.
In Arusha kan je bij ons blijven, we hebben 2 dubbele bedden extra. Ik kan je ook een guesthouse voorstellen maar dat is echt niet nodig. Ik breng je ook naar zijn huis en naar de mensen die je eventueel wil ontmoeten. Buiten mijn kindjes heb ik geen andere verplichtingen.
Als ik aan nog iets anders denk, mail of sms ik. Tot dan, probeer goed te slapen en moed te houden.
Tot gauw
Sofie
dinsdag 18 september 2007
Verdere ontwikkelingen
Het nieuws over Jan is iets minder positief, hij heeft momenteel last van een infectie.
Dit weekend vertrekken Jans mama en zus normaalgezien naar Nairobi om de situatie daar op de voet te volgen. Morgen gaan ze naar BuZa om een humanitair paspoort en vrijdag naar het ziekenhuis om de noodzakelijke inentingen.
Meer nieuws volgt.
Dit weekend vertrekken Jans mama en zus normaalgezien naar Nairobi om de situatie daar op de voet te volgen. Morgen gaan ze naar BuZa om een humanitair paspoort en vrijdag naar het ziekenhuis om de noodzakelijke inentingen.
Meer nieuws volgt.
maandag 17 september 2007
De overval
Voor alle duidelijkheid nog even een verslagje van wat er gebeurde.
Vorige week zondag verwachtte Jan bezoek. Toen de bezoekers aan kwamen heeft de nachtwaker de poort geopend en zijn 3 of 4 mannen mee naar binnen gelopen. Ze hebben de nachtwaker bewusteloos geslagen en zijn naar binnen gegaan.
Iedereen moest op de grond gaan liggen, gezicht naar beneden, en ze zijn iedereen beginnen vastbinden.
Jan kan zijn arm niet naar achter bewegen. Eén van de overvallers is er dan aan beginnen trekken. Daarop heeft Jan gevraagd om minder geweld te gebruiken en gezegd dat zijn arm niet naar achter kan. Zijn schouder werd uit de kom getrokken. Jan heeft geroepen en zich teruggetrokken. Waarschijnlijk werd dat als verzet beschouwd en toen heeft iemand op Jan geschoten. De anderen zijn niet beschoten geweest.
Iedereen was uiteraard geschokt. Jan mocht geen hulp krijgen.
Ze hebben vanalles meegenomen: DVD-speler, gsm's, ... Allison moest onder bedreiging tonen waar alles lag, terwijl Jan lag te bloeden. Jan is trouwens de hele tijd bij bewustzijn gebleven.
De overvallers zijn dan met de auto van de bezoekers vertrokken, die werd de dag nadien teruggevonden.
Jan kreeg eerste hulp, werd naar het ziekenhuis in Arusha gebracht en dan met de vliegende dokters naar Nairobi gevlogen.
groet,
Wim
Vorige week zondag verwachtte Jan bezoek. Toen de bezoekers aan kwamen heeft de nachtwaker de poort geopend en zijn 3 of 4 mannen mee naar binnen gelopen. Ze hebben de nachtwaker bewusteloos geslagen en zijn naar binnen gegaan.
Iedereen moest op de grond gaan liggen, gezicht naar beneden, en ze zijn iedereen beginnen vastbinden.
Jan kan zijn arm niet naar achter bewegen. Eén van de overvallers is er dan aan beginnen trekken. Daarop heeft Jan gevraagd om minder geweld te gebruiken en gezegd dat zijn arm niet naar achter kan. Zijn schouder werd uit de kom getrokken. Jan heeft geroepen en zich teruggetrokken. Waarschijnlijk werd dat als verzet beschouwd en toen heeft iemand op Jan geschoten. De anderen zijn niet beschoten geweest.
Iedereen was uiteraard geschokt. Jan mocht geen hulp krijgen.
Ze hebben vanalles meegenomen: DVD-speler, gsm's, ... Allison moest onder bedreiging tonen waar alles lag, terwijl Jan lag te bloeden. Jan is trouwens de hele tijd bij bewustzijn gebleven.
De overvallers zijn dan met de auto van de bezoekers vertrokken, die werd de dag nadien teruggevonden.
Jan kreeg eerste hulp, werd naar het ziekenhuis in Arusha gebracht en dan met de vliegende dokters naar Nairobi gevlogen.
groet,
Wim
zaterdag 15 september 2007
Na de operatie
Een bericht van Rosemie (Jans zus):
Na de operatie kunnen we allemaal positief zijn: Jans lange (7u) operatie verliep beter dan verwacht: veel dingen zijn hersteld en de kogel is er uit. Jan zal nog veel tijd nodig hebben om te herstellen, mar tot nu toe verloopt alles goed. Een opluchting voor ieder van ons! Alvast dank voor ieders steun! Rosemie.
Eindelijk eens echt goed nieuws dus.
W.
Na de operatie kunnen we allemaal positief zijn: Jans lange (7u) operatie verliep beter dan verwacht: veel dingen zijn hersteld en de kogel is er uit. Jan zal nog veel tijd nodig hebben om te herstellen, mar tot nu toe verloopt alles goed. Een opluchting voor ieder van ons! Alvast dank voor ieders steun! Rosemie.
Eindelijk eens echt goed nieuws dus.
W.
vrijdag 14 september 2007
Operatie
Ik kreeg een sms van Allison:
Jan's in surgery. Everything was looking really good when he went in. This is exploratory surgery to see the extent of the damage and what needs to be done to fix it. If we're lucky, they'll be able to fix some things while they're in there. I'll give an update in the morning as to how it went. Thanks again for all the support.
Morgen weten we dus meer.
Groet,
Wim
Jan's in surgery. Everything was looking really good when he went in. This is exploratory surgery to see the extent of the damage and what needs to be done to fix it. If we're lucky, they'll be able to fix some things while they're in there. I'll give an update in the morning as to how it went. Thanks again for all the support.
Morgen weten we dus meer.
Groet,
Wim
woensdag 12 september 2007
Meer nieuws
Jan is thuis overvallen. Hij zat met Allison op enkele vrienden te wachten. De poort stond open en toen die vrienden aan kwamen zijn 3 of 4 mannen achter hen mee binnen gelopen.
Tijdens de overval werd er geschoten en Jan is daarbij aan de hals geraakt. De kogel zit nu ter hoogte van zijn schouder en wordt verwijderd zodra de zwellingen verminderd zijn.
Jan is volledig bij bewustzijn en in staat om grapjes te maken. Het is niet nodig dat hij gerepatrieerd wordt, zelf wil hij dat ook niet.
Kortom: alles in acht genomen stelt Jan het goed. Hij is niet in levensgevaar, zijn toestand is stabiel en hij doet al weer onnozel.
De politie heeft de gestolen auto teruggevonden en heeft vingerafdrukken. Heel Arusha kent het verhaal ondertussen en is op zoek.
groet,
Wim
Tijdens de overval werd er geschoten en Jan is daarbij aan de hals geraakt. De kogel zit nu ter hoogte van zijn schouder en wordt verwijderd zodra de zwellingen verminderd zijn.
Jan is volledig bij bewustzijn en in staat om grapjes te maken. Het is niet nodig dat hij gerepatrieerd wordt, zelf wil hij dat ook niet.
Kortom: alles in acht genomen stelt Jan het goed. Hij is niet in levensgevaar, zijn toestand is stabiel en hij doet al weer onnozel.
De politie heeft de gestolen auto teruggevonden en heeft vingerafdrukken. Heel Arusha kent het verhaal ondertussen en is op zoek.
groet,
Wim
dinsdag 11 september 2007
Overval
Beste lezers,
Omdat het moeilijk is om iedereen te verwittigen, een bericht via de weblog.
Jan is vorig weekend overvallen. Hij is daarbij gewond geraakt en is overgevlogen naar het Aga Khan-hospitaal in Nairobi.
Zijn toestand is stabiel, hij wordt geopereerd en er zal volledig herstel zijn, dus dat is goed nieuws. Het ziekenhuis is het beste van Nairobi, alle diplomaten gaan daar heen.
Ondertussen is er contact geweest met de ambassade. Zij houden de familie goed op de hoogte. Ook Allison, wiens verdienste het is dat hij in het Aga Khan ligt, houdt contact.
Alles komt goed, maar we moeten geduld hebben. We houden je op de hoogte.
Groet,
Wim
Omdat het moeilijk is om iedereen te verwittigen, een bericht via de weblog.
Jan is vorig weekend overvallen. Hij is daarbij gewond geraakt en is overgevlogen naar het Aga Khan-hospitaal in Nairobi.
Zijn toestand is stabiel, hij wordt geopereerd en er zal volledig herstel zijn, dus dat is goed nieuws. Het ziekenhuis is het beste van Nairobi, alle diplomaten gaan daar heen.
Ondertussen is er contact geweest met de ambassade. Zij houden de familie goed op de hoogte. Ook Allison, wiens verdienste het is dat hij in het Aga Khan ligt, houdt contact.
Alles komt goed, maar we moeten geduld hebben. We houden je op de hoogte.
Groet,
Wim
donderdag 6 september 2007
MODERNE SLAVERNIJ?
Dat het hier niet allemaal rozegeur en maneschijn is, wist u vast ook wel.
U bent immers ook niet van gisteren en het nieuws gaat razendsnel in deze tijden.
Maar naast de gekende problemen als honger, AIDS en gebrekkige ziekenzorg en opleiding, is er ook nog altijd de enorme financiele ongelijkheid.
Ik heb een wit velletje en daarom verdien ik makkelijk vier keer zoveel als een goed opgeleide, intelligente Tanzaniaan.
Enkel door het kleurtje.
En misschien ook wel omdat ik dingen kan organiseren en afwerken. Maar laat dat dan het enige verschil zijn.
Mijn opleiding heeft er niets mee te maken, want is quasi onbestaande en met die intelligentie zal het ook al zo'n vaart niet lopen na vijftien jaar Duvel in Belgie.
Neen, de lonen zijn hier ronduit zielig.
Zakayo, mijn lieve nachtwaker-tuinman, verdient 37.5 euro per maand. Een halve liter bier in een lokale bar kost nu ook algauw 80 eurocent, dus Zakayo kan met zijn maandsalaris 50 biertjes hijsen.
Als we ervan uit gaan dat een pint in Belgie nu 3 euro kost, dan zou dat dus een belgisch loon zijn van 150 euro per maand.
Ik weet ook wel dat de verhouding niet opgaat, maar ergens wringt het toch.
Een heel jonge, heel grote bevolking zorgt voor veel werkloosheid en dan is niemand, blank, zwart of Indisch, snel geneigd om de wilde weldoener uit te hangen.
Voor dat loon is Zakayo zeven dagen op zeven bij me, heeft ie een gratis klein huisje met bed, tafel en stoel, een koude douche en een hurktoilet.
Ben ik een slavendrijver?
Naar mijn idee zeker niet. Ik betaal een fair loon, maar niet overdreven.
Zakayo is meegeweest op safari, ik koop soms kleren voor hem en als er eten over is, eet ie mee.
Ik wilde hem onlangs drie nachten verlof geven, maar hij wist niet wat ie ermee moest aanvangen.
"Mag ik dan niet naar huis komen?" was zijn vraag, de angst was in zijn ogen te lezen.
Dus bleef hij maar veilig waar ie was.
Ben ik een nieuwe koloniaal?
Ik denk het niet.
Maar ergens, ergens wringt het wel.....
U bent immers ook niet van gisteren en het nieuws gaat razendsnel in deze tijden.
Maar naast de gekende problemen als honger, AIDS en gebrekkige ziekenzorg en opleiding, is er ook nog altijd de enorme financiele ongelijkheid.
Ik heb een wit velletje en daarom verdien ik makkelijk vier keer zoveel als een goed opgeleide, intelligente Tanzaniaan.
Enkel door het kleurtje.
En misschien ook wel omdat ik dingen kan organiseren en afwerken. Maar laat dat dan het enige verschil zijn.
Mijn opleiding heeft er niets mee te maken, want is quasi onbestaande en met die intelligentie zal het ook al zo'n vaart niet lopen na vijftien jaar Duvel in Belgie.
Neen, de lonen zijn hier ronduit zielig.
Zakayo, mijn lieve nachtwaker-tuinman, verdient 37.5 euro per maand. Een halve liter bier in een lokale bar kost nu ook algauw 80 eurocent, dus Zakayo kan met zijn maandsalaris 50 biertjes hijsen.
Als we ervan uit gaan dat een pint in Belgie nu 3 euro kost, dan zou dat dus een belgisch loon zijn van 150 euro per maand.
Ik weet ook wel dat de verhouding niet opgaat, maar ergens wringt het toch.
Een heel jonge, heel grote bevolking zorgt voor veel werkloosheid en dan is niemand, blank, zwart of Indisch, snel geneigd om de wilde weldoener uit te hangen.
Voor dat loon is Zakayo zeven dagen op zeven bij me, heeft ie een gratis klein huisje met bed, tafel en stoel, een koude douche en een hurktoilet.
Ben ik een slavendrijver?
Naar mijn idee zeker niet. Ik betaal een fair loon, maar niet overdreven.
Zakayo is meegeweest op safari, ik koop soms kleren voor hem en als er eten over is, eet ie mee.
Ik wilde hem onlangs drie nachten verlof geven, maar hij wist niet wat ie ermee moest aanvangen.
"Mag ik dan niet naar huis komen?" was zijn vraag, de angst was in zijn ogen te lezen.
Dus bleef hij maar veilig waar ie was.
Ben ik een nieuwe koloniaal?
Ik denk het niet.
Maar ergens, ergens wringt het wel.....
woensdag 5 september 2007
LEVEN IN LUXE
Gisterenavond comfortabel thuis in het volle besef dat het me aan niets ontbrak.
Eerst aan tafel genieten van lekkere Maredsous en andere belgische kazen, met veel plezier meegebracht door mijn bezoek dat nu op Zanzibar het strand en de bars afschuimt.
In het gezelschap van een lekkere zuid-afrikaanse wijn was mijn dineetje best te smaken.
Daarna eventjes staan twijfelen of Callebaut het best zou passen bij mijn tax-free Dalwhinnie van twaalf jaar oud of dat ik beter wat Cote d'Or zou proberen.
Tenslotte de laatste episode van deel 1 van Wentworthje Miller en zijn ontsnappingspogingen in Prison Break beginnen bekijken.
Wat is het leven toch fantastisch in Arusha.
Toen landde ik plots weer met een harde klap in de afrikaanse werkelijkheid.
De elektriciteit viel uit om half acht, het was al "hellestekedonker" buiten en na een kwartiertje wachten kon ik mijn bed in.
Toch niet allemaal rozengeur en maneschijn hier......
Eerst aan tafel genieten van lekkere Maredsous en andere belgische kazen, met veel plezier meegebracht door mijn bezoek dat nu op Zanzibar het strand en de bars afschuimt.
In het gezelschap van een lekkere zuid-afrikaanse wijn was mijn dineetje best te smaken.
Daarna eventjes staan twijfelen of Callebaut het best zou passen bij mijn tax-free Dalwhinnie van twaalf jaar oud of dat ik beter wat Cote d'Or zou proberen.
Tenslotte de laatste episode van deel 1 van Wentworthje Miller en zijn ontsnappingspogingen in Prison Break beginnen bekijken.
Wat is het leven toch fantastisch in Arusha.
Toen landde ik plots weer met een harde klap in de afrikaanse werkelijkheid.
De elektriciteit viel uit om half acht, het was al "hellestekedonker" buiten en na een kwartiertje wachten kon ik mijn bed in.
Toch niet allemaal rozengeur en maneschijn hier......
maandag 3 september 2007
MAANDAG WERKDAG
Nooit uit het oog verliezen dat maandagen een zevende van je leven zijn.
En hoewel je dus best niet 14,28% van je leven verknalt, is vandaag toch iets minder aangenaam dan gisteren.
Een stralende zomerdag met een strakblauwe hemel die uitnodigt tot een ritje met de moto.Eerst wat heerlijk over Arusha's erbarmelijke wegen getoerd en daarna samen met Axel en Leen een late lunch gehad.
Axel werkt hier als chef in Onsea House, een prachtig, familie-gerunde cottage met een ronduit heerlijke keuken. (http://www.onseahouse.com/) en Leen, kwam - heel kort in het begin van hun relatie - met haar hele hebben en houden naar hier.
Sommige dingen in het leven zijn te belangrijk om er te veel met je verstand over te denken....
We hadden een fantastische middag, lekker slaatje met een ijsgeloelde witte wijn erbij en met een weids zicht over de Masai Plains.We beslisten dat we wel wisten waarom we hier woonden en dat we hier nooit meer weg wilden.
En vandaag?
Vandaag is het weer maandag.
Aan sommige dingen kan je nu eenmaal niet ontsnappen....
En hoewel je dus best niet 14,28% van je leven verknalt, is vandaag toch iets minder aangenaam dan gisteren.
Een stralende zomerdag met een strakblauwe hemel die uitnodigt tot een ritje met de moto.Eerst wat heerlijk over Arusha's erbarmelijke wegen getoerd en daarna samen met Axel en Leen een late lunch gehad.
Axel werkt hier als chef in Onsea House, een prachtig, familie-gerunde cottage met een ronduit heerlijke keuken. (http://www.onseahouse.com/) en Leen, kwam - heel kort in het begin van hun relatie - met haar hele hebben en houden naar hier.
Sommige dingen in het leven zijn te belangrijk om er te veel met je verstand over te denken....
We hadden een fantastische middag, lekker slaatje met een ijsgeloelde witte wijn erbij en met een weids zicht over de Masai Plains.We beslisten dat we wel wisten waarom we hier woonden en dat we hier nooit meer weg wilden.
En vandaag?
Vandaag is het weer maandag.
Aan sommige dingen kan je nu eenmaal niet ontsnappen....
Abonneren op:
Posts (Atom)