Dat het hier niet allemaal rozegeur en maneschijn is, wist u vast ook wel.
U bent immers ook niet van gisteren en het nieuws gaat razendsnel in deze tijden.
Maar naast de gekende problemen als honger, AIDS en gebrekkige ziekenzorg en opleiding, is er ook nog altijd de enorme financiele ongelijkheid.
Ik heb een wit velletje en daarom verdien ik makkelijk vier keer zoveel als een goed opgeleide, intelligente Tanzaniaan.
Enkel door het kleurtje.
En misschien ook wel omdat ik dingen kan organiseren en afwerken. Maar laat dat dan het enige verschil zijn.
Mijn opleiding heeft er niets mee te maken, want is quasi onbestaande en met die intelligentie zal het ook al zo'n vaart niet lopen na vijftien jaar Duvel in Belgie.
Neen, de lonen zijn hier ronduit zielig.
Zakayo, mijn lieve nachtwaker-tuinman, verdient 37.5 euro per maand. Een halve liter bier in een lokale bar kost nu ook algauw 80 eurocent, dus Zakayo kan met zijn maandsalaris 50 biertjes hijsen.
Als we ervan uit gaan dat een pint in Belgie nu 3 euro kost, dan zou dat dus een belgisch loon zijn van 150 euro per maand.
Ik weet ook wel dat de verhouding niet opgaat, maar ergens wringt het toch.
Een heel jonge, heel grote bevolking zorgt voor veel werkloosheid en dan is niemand, blank, zwart of Indisch, snel geneigd om de wilde weldoener uit te hangen.
Voor dat loon is Zakayo zeven dagen op zeven bij me, heeft ie een gratis klein huisje met bed, tafel en stoel, een koude douche en een hurktoilet.
Ben ik een slavendrijver?
Naar mijn idee zeker niet. Ik betaal een fair loon, maar niet overdreven.
Zakayo is meegeweest op safari, ik koop soms kleren voor hem en als er eten over is, eet ie mee.
Ik wilde hem onlangs drie nachten verlof geven, maar hij wist niet wat ie ermee moest aanvangen.
"Mag ik dan niet naar huis komen?" was zijn vraag, de angst was in zijn ogen te lezen.
Dus bleef hij maar veilig waar ie was.
Ben ik een nieuwe koloniaal?
Ik denk het niet.
Maar ergens, ergens wringt het wel.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten