Ik kreeg dit bericht van Jans mama:
Zoals jullie in onderstaand bericht kunnen lezen gaat het echt niet goed met Jan.
Wij ( Anneleen, Rosemie en ik ) vertrekken zat. 22 sept. om 10u40, met aankomst in Naïrobi om 22u10 lokale tijd en keren terug op 2 okt. om 23u15 en landen in Brussel om 6u35.
------------------------
Rosemie,
Ik ben net terug uit Nairobi. Ik ben heel blij dat ik geweest ben, al had hij er zelf absoluut niks aan. Dinsdag werd er ons eerst gezegd dat we hem niet mochten zien. 'We' is Ben en ik, Ben is die lange Hollander, hij en Jan zeveren wel eens dat ze samen de wereld gaan rondtoeren op de moto. Anyway, toen we hem niet mochten zien, was Ben echt teleurgesteld, hij vroeg zelfs of hij hem even door een raam langs buiten mocht zien. Uiteindelijk mochten we dan binnen als we onze handen goed ontsmetten en op een afstand bleven. Er werd ons verteld van de infectie en dat zijn bloeddruk te hoog was, dat die kunstmatig laag werd gehouden en dat hij 'sedated' is. We hebben hem dan toch gezien. Ik wil je niet verontrusten maar ik voelde me slechter dan vorige week.
Buiten het nieuws van die infectie, die me ontzettende zorgen baart, lag hij aan een ademhalingsmachine. Toen ik later vroeg aan Alison waarom dat was zei ze: "just a minimum of help because they are still not sure of the damage in the lungs". Minimum of niet, ik schrok ervan. Een beer van een vent, en hij ligt daar volledig plat en je kan niks doen... Je ziet nu ook de plek waar ze hebben gesneden bij de operatie, dat is klein en verzorgd. Op zijn rug heeft hij er naar het schijnt nog eentje, dat zie je niet.
Misschien moet ik beter op mijn woorden passen tegen jou maar ik was er echt van aangedaan.
Dat boek ligt er ook nog steeds dus ik heb er wel wat ingeschreven. Ben ook. We hadden ook wenskaarten bij van mensen uit Arusha.
Vandaag zijn we terug gegaan maar omdat ze hem op een CT scan aan het voorbereiden waren, mochten we hem dit keer absoluut niet zien. Ik heb dus gewoon opnieuw een boodschap in het boek gezet. We hebben nog een tijd gewacht om te zien of we toevallig een glimp konden opvangen als hij door de gang werd gebracht maar na een lange tijd zeiden ze dat de verpleegster zei dat ze nog veel tijd nodig had, ze was de wond aan het schoonmaken.
We hebben uiteindelijk een dokter gesproken maar die wou de scan afwachten, dus daar waren we niet veel mee.
Ondertussen dus bericht gehad van Alison over die 2e operatie. Ik vind het enerzijds positief dat ze waarschijnlijk de oorzaak van die infectie hebben (of wat het in stand houdt) en dat ze nu een aangepast antibioticum geven gebaseerd op de resultaten van de tests. Maar weer een operatie, en dan nu dit. Ik duim en bid want ik vind het toch geen goed nieuws dat dat nu moet. Alison zei in haar sms (naar jou ook neem ik aan): "he is strong, he will get through this too" en ik hoop dat ze gelijk heeft. Hij heeft al hard gevochten en hij is inderdaad sterk dus laten we hopen dat dat waar is. Ik ben blij dat jullie vroeger komen."
Er is tegenwoordig nog een email aan het circuleren in Arusha van een zekere Rupa, een ex-liefje van een goede vriendin van Jan's vriend en in het algemeen wel een vriendin van beiden. Daarin vraagt ze om steun en in het bijzonder financiele steun. Zij forwardt gewoon via Alison, denk ik, maar daar ben ik niet 100% zeker van.
Ik heb geen idee hoe lang jullie in Nairobi zullen blijven. Ik laat mijn gsm aan dus je kan dag en nacht op mijn nummer terecht. Je kan van Nairobi makkelijk naar Arusha. Er is een shuttle (genaamd Impala shuttle) die aan het Silver Spring hotel en aan de luchthaven stopt en vertrekt. Hij vertrekt 's morgens om 8u en na de middag om 14u aan dat hotel. Je moet er dan wel wat vroeger zijn, je geraakt er met een taxi. Die reis kost zowat 15 euro of zo en je bent in 6u hier. Aan het impala hotel stopt hij in Arusha en daar kan ik je ontmoeten.
In Arusha kan je bij ons blijven, we hebben 2 dubbele bedden extra. Ik kan je ook een guesthouse voorstellen maar dat is echt niet nodig. Ik breng je ook naar zijn huis en naar de mensen die je eventueel wil ontmoeten. Buiten mijn kindjes heb ik geen andere verplichtingen.
Als ik aan nog iets anders denk, mail of sms ik. Tot dan, probeer goed te slapen en moed te houden.
Tot gauw
Sofie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten