Gisteren was een eerder lange werkdag. Om zeven uur was ik al op kantoor en 's avonds om acht uur was ik er helaas nog altijd. De trucks die de kampen bevoorraden, moesten geladen worden zodat ze vanochtend vroeg de lange weg door de Serengeti konden aanvatten.
Het onderhoud en de herstellingen in de garage liepen iets langer uit dan gepland dus stonden we uiteindelijk met zijn allen in het stikdonker te zeulen en te sleuren met enorme dozen.
Op weg naar huis haalde ik een auto met spaanse nummerplaten in. Niet zo voor de hand liggend om de finalisten van het europees kampioenschap op dat uur te ontmoeten in een eerder ongure wijk van de stad.
Het was duidelijk dat de chauffeur naar iets op zoek was en ik stopte op het volgende kruispunt en vroeg of ze hulp nodig hadden.
De drie mannen wilden die nacht nog doorrijden naar Nairobi, een goeie vijf uur verder.
Ik kon ze, middels creatieve beschrijvingen over bloeddorstige overvallers, van het gewaagde plan afbrengen en een half uurtje later had ik plots drie gasten voor de nacht.
Alfonso, Jose en Danny waren al twee jaar op weg zonder elkaar daarbij definitief de hersenen in te slaan. Ik vond het een huzarenstukje maar dat zal wellicht ook aan mijn eigen kortaangebonden karakter liggen.
De avonturiers waren in opdracht van een televisiestation op zoek naar authentieke bevolkingsgroepen. Hun reis begon doorheen europa, liep naar het uiterste noorden van Scandinavie waarna ze via Siberie en Mongolie in China belandden.
Daar ging de jeep op de boot en bezochten de Iberiers de Inuit in Alaska om daarna heel Amerika af te dalen tot in Ushuaia.
Opnieuw ging de auto de oceaan over, maar dit keer naar Zuid Afrika. De doordouwers reden het halve continent door om uiteindelijk bij mij op de zetel te belanden.
De verhalen waren heerlijk en herkenbaar.
Om middernacht waren we uitverteld en ging iedereen naar bed en om vijf uur deze ochtend waren we uit de veren.
De jongens hadden nog net een maand om de 17 000 kilometer naar Madrid af te malen.
Ik zwaaide ze uit in de stikdonkere nacht nadat ik plechtig moest beloven hen op te zoeken in prachtig Madrid.
Alweer een fantastische ontmoeting, gestuurd door het toeval en door onbevangenheid en zo heb ik het graag...
2 opmerkingen:
Dag Jan,
Je hebt terug een goeie daad gedaan.
"Vreemdelingen herbergen"
Je hebt ook een nieuw adres om daar eens op avontuur te gaan.
Ik ga nog regelmatig rummicubben met je lieve mama in onze mooie tuin in Zevenkerken. Ja, ze wint meer dan ik, maar ze speelt ook beter dan ik. Voor mij is het zwoegen om eens een spelletje te winnen. En daar slaag ik toch regelmatig in. We genieten van de zuivere lucht terwijl we ons geliefd gezelschapsspel spelen.
Jan, ik wens je het beste en tot nog eens.
Groetjes GVD
hola, señor Jan.
que bonita historia.
queria ver la reportaje de los hombres. Pienso que sera muy impressionante.
Que bien que tu estaba ya, para ayudar los.
hasta pronto.
Mieke
Een reactie posten