PILOTENHUMOR

Zoals regelmatig op zondagavond ontmoette ik de piloten van Flying Medical Services. Deze keer was de uitgekozen locatie op de terreinen van TGT.
We zagen de zon traag ondergaan boven de heuvels die een wondermooi stuk Maasia land afzoomden.
Vandaag waren PJ en Jack de hoofdrolspelers van alweer een leuk avontuur.
PJ is ooit nog piloot bij het leger geweest, heeft zich gedurende vier jaar teruggetrokken in het hoge noorden van Alaska waar hij gedurende negen maand per jaar geen levende ziel zag en in leven bleef door te trappen.
Hoe je er niet bij doortrapt, blijft voor mij een raadsel...
Jack heb ik vroeger al beschreven. Priester-piloot, gek van snelle motoren en uitermate geinteresseerd iedere keer er iets blonds passeert.
Naastenliefde zolang het vrouwelijk en blond met blauwe ogen is, schijnt Jack niet onbekend te zijn. Maar dat is hem ook aangeleerd door zijn Grote Baas dus wie kan het hem kwalijk nemen.
Jack was eerst nog wezen zwemmen in het luxe zwembad van TGT en met zijn lange haren los en het tegenlicht van de ondergaande zon, leek het wel of Jezus zelf bij ons aan tafel zat.
Navraag leerde ons dat Jack die middag nog eventjes geprobeerd had om over het water te lopen maar dat was dus op een fiasco uitgelopen...

PJ en Jack hoorden tijdens hun vlucht dat ze in elkaars buurt zaten. PJ ging Jack achterna en dook plotseling op vleugelwijdte naast het andere vliegtuig op.
"Het is uitermate leuk", aldus de Amerikaan, "om plots opgemerkt te worden door de passagiers van het andere vliegtuig. Je vliegt zo dicht dat je hun ogen uit hun kassen ziet vallen."

De twee piloten waren wel in voor een spelletje en besloten verder in formatie te vliegen en zelfs te landen. PJ had hier ervaring mee en nam het voortouw.
"Contoletoren, hier komt vliegtuig X met vier passagiers van Kogatende en vliegtuig Y met vijf passagiers van Ndutu area", zo klonk het over de radio.
Van formatie vliegen heeft geen enkele Tanzaniaan in de burgerluchtvaart ooit gehoord dus bleef het enige tijd stil in de controletoren en tenslotte werd - heel aarzelend - X welkom geheten in het luchtruim dat gecontroleerd werd door deze toren.
"Positie van X is de volgende:......... en Y zit veertig meter achter me," ging het verder.
De twee piloten hadden het niet meer maar de man die de landing most begeleiden, bleef enkel het eerste vliegtuig aanspreken.
"Excuseer me, meneer, maar begrijpt u dat we in formatie vliegen en dat we samen zullen landen?" was de volgende vraag van PJ.
Ze hoorden over de radio een stoel vallen en vaag gevloek op de achtergrond.
De twee vliegtuigen landden uiteindelijk vlak na elkaar op de enige baan die het vliegveldje rijk is en de piloten zwaaiden vrolijk naar de sprakeloze man in de controletoren.

Jack vertelde nog een andere anecdote over de controletoren. De dame die de communicatie met de inkomende en uitgaande vliegtuigen verzorgde, had nogal wat aanbidders onder de piloten.
1 van hen vloog met een vliegtuigje dat je tijdelijk kon stil laten hangen net zoals een helicopter dat kan.
De piloot bleef voor de grote ramen bovenin de toren zweven, zag het meisje en sprak de historisch-poetische woorden: little flower in the tower, tell me landing place and hour...
Door de radio hoorde hij de stem van de jongedame: "contacteer uw directe manager voor uw blaam."
Het is nooit wat geworden tussen die twee....