ROEIEN TEGEN DE ELEKTRICITEIT OP...

Terwijl klantvriendelijkheid in Belgie een verkoopsargument is in de steeds harder wordende concurrentiestrijd, hebben veel bedrijven in Tanzania nog het voorrecht om een monopoliepositie te bezitten en er bijgevolg ook naar te handelen.
De verschillen tussen telefonie-operators die de koek moeten delen (zoals Zain, Vodacom en Tigo) en de nationale elektriciteitsmaatschappij Tanasco zijn schrijnend.
Bij de GSM-maatschappij word je ontvangen in een westers aandoende open ruimte met airco en vriendelijke verkoopsters; bij Tanesco kan je een half uur aanschuiven in een stoffige straat waar je uiteindelijk afgeblaft wordt door een onwillige kantoorklerk.
De Post en onze energieleveranciers van dertig jaar geleden, quoi...

Tanesco is erin geslaagd om een maand of twee geleden op een uur mijn hele gazon te verwoesten. De paal die in mijn tuin stond, werd een beetje wankel en de knakkers van de technische dienst hebben nu een metalen kabel gespannen waardoor je geen kant meer uit kan in mijn voortuin.
Toen ik om een tegemoetkoming ging vragen, werd ik hartelijk uitgelachen.
Ik mocht tenslotte al blij zijn dat ik uberhaupt stroom had.

Ook op kantoor hebben we te maken met de kerels van Tanesco.
Op een zondag kwam een legertje aan met een gigantische paal ter ondersteuning van de hoogspanningslijn die over het domein loopt.
Gelukkig was John, de financieel directeur, aanwezig anders was de schade niet te overzien geweest.
Hij kon de aanval afwenden, maar de dag erop - toen ik om half acht aankwam - trof ik een mol van de firma aan.
De vlijtige graver zat ondertussen drie meter diep. Het gat was middenin het fraai aangelegde grasperkje voor de kantoren van onze boekhouders gegraven.
Estetische schade is onbestaand in dit werelddeel.
Gedurende vier weken bleef het gat openliggen en ontsierde de berg aarde het hele terrein.
Op dagelijkse basis had ik contact met meneer Mosha, de hoofdingenieur en toen ik hem gisteren een SMSje stuurde dat het gat maandag zou dichtgegooid worden, schoten alle radertjes plots in werking.
Deze ochtend stonden dertig jonge, pezige mannen van het bedrijf aan de poort.
Er werd een prachtig, opzwepend lied gezongen teneinde de krachten op te laden en toen nam iedereen zijn plaats in.
Het speet me oprecht dat ik geen camera bij me had.
De immens zware paal werd met gemak opgetild terwijl de dommekrachten de kreten en gezangen van hun baas herhaalden.
Als een duizendpoot stapte het gevaarte over het terrein tot bij het gat.
Toen viel de hele onderneming weer stil want de man die de elektriciteit moest afsluiten, slaagde om de 1 of andere reden niet in zijn opzet.
Ondertussen werd dan maar een cursus "stichtelijke omgang met de medemens" georganiseerd.
Het was vanaf nu verboden om nog vuilbekkerij te spuien tijdens het uitoefenen van de job.
Dames in de buurt zouden kunnen geschokt zijn en dat moest toch vermeden worden.
Ik vertelde de ingenieur dat het ook geen goed deed voor het imago van Tanesco. De man nam mijn woorden in overweging en vertaalde ze tenslotte voor zijn aandachtig publiek.
Instemmend gemompel en een applausje waren mijn deel.

Ondertussen had de adjudant van het hele zaakje in de smiezen dat de elektriciteit wel eens zou kunnen afgesloten zijn. Overal rondom ons hoorde je generatoren opstarten.
De man nam een enorme ijzeren baar in zijn handen zoals een koorddanser zou doen en iedereen maakte zich uit de voeten.
Met een enorme zwiep gooide hij het ijzer vier, vijf keer in de lucht en iedere keer raakte het twee van de drie kabels op een metertje of tien hoogte.
Aangezien de vonken blijkbaar niet in het rond spatten, hadden we het bewijs dat de elektriciteit inderdaad uitgeschakeld was.
Onder luidkeelse gezangen werd de paal rechtgezet. 1 van de jongens kreeg nog een paar klappen omdat hij in het heetst van de stijd iets over de zus van zijn collega gezegd had en dat mocht met ingang van vandaag niet meer!
Tenslotte kroop er nog een lenige man de paal in om alles aan te sluiten en nam iedereen vrolijk afscheid.
Met zijn dertigen kropen de mannen in de laadbak van de truck en ik kreeg nog een liedje over Tanesco als toetje.
Opnieuw waagde er eentje wat vuilspuiterij en onder luid gelach timmerde de baas de jongen tegen de grond.
Ik mocht ze wel, die kerels....

Het is ondertussen een paar uur later, maar elektriciteit is er nog altijd niet.
Waarom zou je ook in een monopoliepositie?