Nog maar net zijn Heidi en Fons naar het zuiden afgereisd of mijn huis wordt alweer onveilig gemaakt door vier Vlamingen...
Toen ik in februari eventjes in Belgie was en in mijn ouwe buurt over memory lane ging wandelen, kwam ik een paar keer over de vloer in cafe De Loge bij Jos en Mieke.
Nu waren de rollen omgekeerd: vijf jaar geleden kwamen zij bij mij eten maar ondertussen was hun jarenlange bouwwerf omgetoverd tot een alleraardigste zaak.
Jos nu had mijn adres doorgegeven aan Tim die met drie vriendinnen een trip naar Tanzania plande.
Na veel heen en weer geschrijf boekte ik een safari via mijn goeie vriend John en nodigde ik de reizigers gelijk uit voor een kort verblijf in Kwa Idd city.
Aangezien de stad ook deze keer moest bezocht worden, reden we gisteren in de avonddrukte van Clock Tower naar het Impala-rond-punt in een stapvoetse file van metaal in verschillende niveaus van degradatie.
Aangezien de Toyota Prado waar wij ons in bevonden eigenlijk best wel een lekker stuk is, had ook een boefje zijn oog laten vallen op de grote jeep.
In mijn ooghoek zag ik hem verschijnen en uit verhalen van vrienden wist ik onmiddellijk wat er te gebeuren stond.
De schooier haakte zijn vingers in een vloeiende beweging achter het glas van de achteruitkijkspiegel op de deur van de chauffeur, klikte het ding eruit terwijl ik machteloos toekeek en verdween even snel als ie gekomen was.
Iedereen rond me was verstomd. Mensen wezen het rapalje na maar er viel niets aan te doen; de spiegel en de jongen waren snel verdwenen.
Nu maar hopen dat de durver wat geld voor zijn buit krijgt zodat ie er tenminste een bordje ugali en misschien zelfs een stukje kip mee kan kopen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten