Wat voorafging: uitkijken naar een speciale dag...
Sinds enige tijd ken ik Wieke, een vrolijke en creatieve Nederlandse en Fred, stijlvol en onderkoeld, half russisch en half tanzaniaans.
Op de terugweg van een feestje diep in de bush raakte hun auto vast in de modder.
Na veel duwen, veel modder en veel gevloek, kregen ze hun jeep weer los en net voor het instappen, ging Fred op 1 knie en vroeg hij de hand van Wieke.
Die speciale dag was nu gekomen en daarom richten we de steven naar Western Kilimanjaro waar de twee tortelduifjes elkaar voor het eerst ontmoet hadden.
Opdracht was Ndarakwai te vinden, een gebied van vierduizend vijfhonderd hectare waar een mooie lodge op gebouwd was en waar je in alle rust kon wandelen of op game drive gaan.
Ergens op dat lapje grond lag ook een campsite met de originele naam Casablanca.
Als ware spoorzoekers vonden we Ndarakwai, we praatten nog even met de eigenaar en reden toen, allemaal putten en kuilen, naar de campsite.
Het was duidelijk dat het hier een alternatief huwelijk betrof.
Overal stonden al tentjes opgesteld; de dansvloer was een ring van strobalen en door de boxen klonk zweverige muziek.
Maar de sfeer zat goed, de wijn was lekker en het weer zat mee hoewel de wind een beetje parten speelde tijdens het opzetten van de tenten.
Wieke en Fred hadden een prachtige omgeving uitgekozen, dat stond vast...
Om vijf uur werden we allemaal uitgenodigd op de ceremonie, vlakbij de uitkijktoren waar de geliefden elkaar voor het eerst in de ogen hadden gekeken.
Fred kwam aan op een zwarte hengst terwijl Wieke even erna kwam aangereden op een witte merrie.
Qua stijl kon het tellen.
Tijdens de speech van de getuige kreeg iedereen een roos en het was duidelijk dat veel van de omstaanders niet echt wisten wat de bedoeling was.
Na het ja-woord en de romantische kus kreeg iedereen in de kring de kans om wat te zeggen.
Wieke en Fred luisterden met een geamuseerde verwondering naar alle tips en advies.
In de uitkijktoren, wiebelig en zijn beste jaren al lang voorbij, dronken we champagne en zagen we de zon eens temeer ondergaan in prachtige kleuren.
We gingen terug naar onze kampplaats waar Axel van Onsea House in de potten roerde en we hadden een aangename avond onder een sterrenhemel met de volle maan...
...de dansvloer was een ring van strobalen...
...en door de boxen klonk zweverige muziek...
...hoewel de wind een beetje parten speelde tijdens het opzetten van de tenten...
...Wieke en Fred hadden een prachtige omgeving uitgekozen, dat stond vast...
...vlakbij de uitkijktoren waar de geliefden elkaar voor het eerst in de ogen hadden gekeken...
...Fred kwam aan op een zwarte hengst...
...kreeg iedereen een roos en het was duidelijk dat veel van de omstaanders niet echt wisten wat de bedoeling was...
...Na het ja-woord...
...en de romantische kus...
...kreeg iedereen in de kring de kans om wat te zeggen.
Wieke en Fred luisterden met een geamuseerde verwondering naar alle tips en advies...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten