Groen, vriendelijk, relaxed...
Met een aftandse bus - het leek me dat het eiland over zijn economische hoogtepunt heen was - kwamen we aan in de drukke hoofdstad Taipei waar oudmodische straatwinkelstalletjes zich voor moderne ketens en Starbucks-coffee zaken geposteerd hadden.
Mijn hele leven had ik me het eiland Taiwan voorgesteld als 1 grote stad. Een beetje een stadstaat zoals bijvoorbeeld Monaco of zo.
Het eiland bleek veel groter dan gedacht en toen we de kans kregen om de bush in te duiken, liet ik me het geen twee keer zeggen.
Op de voormalige Portugese kolonie wonen nog dertien stammen die de eigenlijke bewoners van het eiland zijn.
De Han-Chinezen die er nu de dienst uitmaken zijn allemaal vluchtelingen die samen met Tchang Kai Check - nog altijd vereerd als een held die opstond tegen het communistische China - de grote oversteek hadden gewaagd.
Ik had verhalen gehoord over berenjachten met de lokale bevolking maar helaas kwamen we alweer terecht in een toeristenval met kabelbaantjes en souvenirshops.
Dat de originele bewoners, afstammelingen van de Polynesische eilanden, geen doetjes waren, werd dan weer aangetoond in een leuk museumpje dat een welkome afwisseling bood tussen de platte commercie.
Niet eens zo lang geleden werden de aboriginees flink toegetakeld met gezichtstattoos en ooit werd er ook nog gekoppensneld, koppengesneld of met koppen gesold, dat laat ik aan u over...
...in de drukke hoofdstad Taipei waar oudmodische straatwinkelstalletjes zich voor moderne ketens geposteerd hadden...
...Tchang Kai Check, nog altijd vereerd als een held die opstond tegen het communistische China...
...Niet eens zo lang geleden werden de aboriginees flink toegetakeld met gezichtstattoos...
...en ooit werd er ook nog gekoppensneld, koppengesneld of met koppen gesold, dat laat ik aan u over...
1 opmerking:
mooie foto's in "de wijzen gingen naar het oosten (deel VII)".
De wereldreiziger is zeker in zijn nopjes als hij nu en dan een "Duvel" kan drinken en het smaakt ook.
Georgette
Een reactie posten