IN HET DUISTER TASTEN

Eind vorig jaar waren er verkiezingen.

Na de onafhankelijkheid werd Tanzania bestuurd door de CCM; een partij die geleid werd door de onovertroffen Mwalimu Nyerere.
CCM had het altijd makkelijk; Tanzania had een eenpartijenstelsel en hoefde dus eigenlijk aan niemand verantwoording af te leggen en al helemaal niet aan de gemiddelde Tanzaniaan die het hele politieke gebeuren een ver-van-zijn-bed show vond.
In de jaren negentig werden tenslotte - onder toenemende druk van andere landen - voor het eerst andere partijen toegelaten tot de verkiezingen.
Opnieuw geen gevaar voor CCM; zij hadden het hele land in hun zak en hun tegenstanders waren onervaren.
Geleidelijk echter kwam CHADEMA opzetten en vorig jaar snoepten de jonge cheeta's zelfs flink wat stemmen af van de oude nijlpaarden
President Kikwete, ietwat onvast in het zadel door zijn ruggengraatloze houding, wilde wel nog graag een tweede termijn versieren en dus moest de kiezer gunstig gestemd worden.

Ik stond er toen niet bij stil maar we hadden altijd en overal elektriciteit...
Achteraf bekeken is het zelfs verbijsterend te zien hoe snel je aan een comfortabele situatie went en je geen vragen meer stelt bij die plotse verbeteringen.

Dat ging zo: Kikwete - de duivel hale zijn ziel - heeft voor die ene keer al zijn durf uit de kast gehaald en heeft met de vuist op tafel geklopt toen ie op bezoek was bij de knakkers van TANESCO, onze lokale en enige elektriciteitsleverancier.

"Knakkers - maar dan in het kiswahili - luister eens hier: als laatste grote inspanning wil ik dat de lokale bevolking geniet van de heerlijke levensomstandigheden die deze president hun gebracht heeft.
Ik wil dat iedereen stroom heeft, de hele tijd door...
Geen gezanik over tekorten, over slechte lijnen, over overconsumptie; Neenneenneen (hier liep onze Grote Leider een beetje rood aan en hield zijn lakei al een zakdoekje klaar mocht zijn baas plots in huilen uitbarsten) Neeeeeeen, de bevolking verdient elektriciteit en zal elektriciteit hebben."
Hierna zeeg ie neer op zijn buffelleren fauteuil en was ie niet bereikbaar voor commentaar gedurende de volgende drie dagen.

We zullen het geweten hebben want na de verkiezingen had onze Baas geen boodschap meer aan het klootjesvolk!!!
Tanzania is afhankelijk van hydro power en laat het nu net na de verkiezingen droog seizoen zijn.
Elke dag opnieuw gaat de stroom eraf; soms voor meer dan 24 uur; soms voor een uur of twee.
Overdag, in de vooravond, tijdens het avondeten,... Kikwete heeft duizenden schakelaartjes in zijn kelder en bedient zich daar naar willekeur van.
Zijn achterliggende gedachte was natuurlijk: als ik win, is het toch mijn laatste termijn en hoef ik me nergens voor te verantwoorden want herverkozen word ik niet meer; maar als ik verlies dan heb ik gelijk kritiek op de jongens van CHADEMA.

Zo komt het dus dat lassers in het midden van de nacht aan het werk zijn; dat we de wasmachine gebruiken zodra het licht aangaat (geknield een gebedje tijdens het inladen om continuiteit af te smeken) en dat we gewoon een rondedansje doen als alle apparaten plots en onverwacht weer aanfloepen.

In plaats van een vreugdesprongetje zouden we beter de president eens om uitleg vragen. Maar ach, misschien ben ik daar al teveel een berustende Afrikaan voor geworden...