WERELDORIENTATIE VOOR PRINSJES

Beste Prins Filip,

het is tijd voor je halfjaarlijkse test.
Zoals gewoonlijk gelden de volgende regels:
- Als je tien op tien haalt, sturen we Prins Laurent voorgoed naar Congo.
- Met een score tussen nul en tien, mag je mee op handelsmissie naar China.
- Haal je minder dan nul, dan mag je koning worden.

Om er zeker van te zijn dat Prins Laurent emigreert en dat jij geen koning wordt, hebben we er de correcte antwoorden bijgeschreven.

Succes, Filip, je hebt drie dagen om de tien vragen te beantwoorden...

1. KONINKLIJKE BEMOEIENISSEN
Veel beroemdheden zien graag hun naam opduiken op de meest obscure plaatsen.
Wie van het katholieke clubje stichtte Albertville?
Wie was verantwoordelijk voor Leopoldville?
En wie stichtte eerst Brazzaville en dan de pornosite Brazzers.com?


a) Albertville.

b) Brazzaville.

c) Leopoldville.

Antwoord: .....dat moet haast Prins Laurent geweest zijn.




2. PRIORITEITEN STELLEN.
Wie was de koning van de jungle?

a) Leopold II, the plunder of the jungle
b) Mohamed Ali, the rumble of the jungle.



c) Simba, the Lion King, the cuddle of the jungle.

Antwoord: .....ja, dat had je gedacht, Filip. Mooi niet!!


3. ALGEMENE KENNIS.
De Belgische Radio & Televisie en Zimbabwe hebben iets gemeen.
Wat?


a) Nonkel Bob

b) Uncle Bob

Antwoord: .....zowel Zimbabwe als de BRT zijn virtueel failliet.


4. OVERLEVINGSTECHNIEKEN.
Als paracommando weet je best wat het meest malse hapje is boven een houtskoolvuurtje.
Kan je het juiste antwoord aankruisen?


a) Bart De Wever gaat naar een BBQ met een smakelijk varkentje.

b) je vrienden, de para's organiseren een feestje.

c) Marsh mellows boven een vuurtje.

Antwoord: .....b) Bart De Wever is het meest malse hapje.

5. WIE EN WAT
Sommige beroemde personen krijgen een land naar zich genoemd. Voor anderen geldt dit voorrecht niet.
Hieronder is een foutje in de opgave geslopen.
Kan jij het eruit halen?


A. Bobbejaan Schoepen.

a.Rhodesie.

b. De Filippijnen.

c. Bobbejaanland.

B. Cecil Rhodes.

C. Prins Filip
(ja hoor, dat ben jij!!)

Antwoord: .....Ac aB bC maar bC is niet correct.

6. VERBIND DE JUISTE PERSOON MET HET CORRESPONDERENDE AFRIKAANSE DIER


A. Guy Verhofstadt

a. de jakhals.

B. Ilich Ramirez Sanchez, alias Carlos de Jakhals.

b. Kaa de slang (Mowgli)

C. Bart De Wever.

c. Knappe Mataboe (Jommeke)

Antwoord: .....Ab Ba Cc

7. EEN MEERKEUZE VRAAG OVER DE WOESTIJNEN VAN AFRIKA.

Opgelet Filip, hoewel dat ongetwijfeld grappig zou zijn, is het niet toegelaten alle drie de antwoorden aan te kruisen.

Vraag: Welke woestijn ligt ten noorden van de Sub-Sahara landen?


a) De zandbak van het provenciaal domein van Huizingen.

b) De Sahara.

c) Den Hogen Blekker in Koksijde.

Antwoord: .... b) de Sahara

8. EEN VRAAG OVER PLAATSELIJKE GEBRUIKEN


Inuit begroeten elkaar door met hun neus tegen elkaar te wrijven.

Afrikaanse mannen doen dat.......
(goed naar de foto kijken, Filip.)

Antwoord: .... niet

9. EEN VRAAG OVER OOST AFRIKA


Dit zijn Maasai; met deze mannen krijg je het best niet aan de ............
(Vergeet niet, Filip, het antwoord zit vaak ergens verborgen.)

Antwoord: .... stok

10. EEN VRAAG OVER ZUID-WEST AFRIKA


Deze jongens ken je vast wel, het zijn Bosjesmannen.

Hoe noem je de vrouw van een Bosjesman? Een..................

Antwoord: ... een takkewijf


ANTWOORDEN

1. .....dat moet haast Prins Laurent geweest zijn.
2. .....ja, dat had je gedacht, Filip. Mooi niet!!
3. .....zowel Zimbabwe als de BRT zijn virtueel failliet.
4. .....b) Bart De Wever is het meest malse hapje.
5. .....Ac aB bC maar bC is niet correct.
6. .....Ab Ba Cc
7. .... b) de Sahara
8. .... niet
9. .... stok
10. ... een takkewijf

GELEERDE (PRIET)PRAAT

Het is niet niks, zo'n perfect socio-economisch model als het onze in evenwicht houden.

Aan de ene kant wordt Jatropha als des duivels bekeken door de torenhoge beloftes die een jaar of zes geleden wereldwijd zijn gemaakt en door de plantages die 1 voor 1 op hun bek zijn gegaan in Tanzania.
De sociale impact op heelder dorpen is vernietigend maar daar schijnen de Groote Heeren Investeerders zich niet aan te storen.
(En ik dacht dat misdaden tegen de menselijkheid voor het Hof van Den Haag werden gebracht. Er is nog veel werk aan de winkel).

Anderzijds toont ons bedrijf nu al even dat je een commercieel bedrijf ook wel kunt runnen met aandacht voor sociale verantwoordelijkheid.
Ik ben best trots op wat we doen: we kunnen nooit verweten worden de harde lijn van pure winst te willen volgen en anderzijds passen we ook niet in het plaatje van de geitewollen sokken wereldverbeteraars.

Ons bedrijf wordt meer en meer bekend en zo komt het dat ik op geregelde tijdstippen uitgenodigd wordt op conferenties allerhande om daar ons werk te gaan toelichten. Keer op keer komen we er positief uit en worden we als voorbeeld gesteld voor de toekomst.

Vorige week was ik gedurende drie dagen in Bagamoyo.
De naam betekent letterlijk "ik laat mijn hart achter" en verwijst naar het intrieste verleden van het stadje als een belangrijke inschepingshaven voor slaven.
De conferentie handelde over voedselzekerheid en hernieuwbare energien tegenover de klimaatsveranderingen.
In drukkende temperaturen gaven de 21 Duitse wetenschappers presentatie na presentatie.
Het was ver boven mijn boerenverstand en na drie dagen murw te zijn geslagen met grafieken en getallen, vroeg ik me af hoe we dit ooit vertaald kregen naar ongestudeerde dorpswijsheid.

Na de samenkomst stuurde ik een open brief naar alle bezoekers van de bijeenkomst dat ik veel bijgeleerd had maar dat ik me ook zeer ernstige vragen stelde bij de omzetting van teoretische kennis naar praktische hulp.
Al bij al zou dat toch de uitkomst moeten zijn, volgens mij.

Het bleef lang stil...

Toen kreeg ik een eerste email vol met moeilijke woorden. Ik hoop dat ik alles begreep maar de auteur van het doorwrocht schrijfsel scheen met me akkoord te gaan.
Daar reageerde dan iemand anders op die vond dat het inderdaad allemaal wat simpeler mocht.
Dat deed ie met de volgende woorden:
"The way we proceeded to identify solutions was a three step SWOT Analysis to build clusters of common sense of constraints and obstacles between the various actors on that workshop..."

(hoe wij dit aanpakten om tot een oplossing te komen, was met een drie staps SWOT analyse (Strengths-Weaknesses-Opportunities-Threats) om te bouwen aan pakketjes van gezond verstand over de remmingen en obstakels tussen de verschillende actoren in de workshop).

En daar, beste vriendjes en vriendinnetjes staat mijn verstand dus van stil...

BIDDEN VOOR BETERSCHAP

Allemaal worden we op geregelde tijdstippen geconfronteerd met ambtenaren die hun karige salaris proberen aan te dikken met wat smeergeld of een fooitje.
Graag delen we onze meningen hierover en proberen we om het origineelst uit de hoek te komen.
In Singida heb ik ooit een uitgebreid gesprek gevoerd met een wetsdienaar in het West Vlaams.
Van mijn kant dan toch...
De brave man zag uiteindelijk in dat dit niets zou worden en liet me gaan.

Een andere oplossing is de politie-agent in kwestie voor te stellen om het zaakje op zijn kantoor te gaan regelen terwijl je uitnodigend het autoportier opent.
Wil de man nog wat bijverdienen, dan blijft iet het liefst op zijn kruispunt en laat ie je gaan, maar moet ie net naar het hoofdbureau omdat zijn shift erop zit, dan ben je gauw een uurtje kwijt in het drukke verkeer van de stad.
Het blijft dus altijd afwegen...

Mimi heeft deze week toch wel de hoofdvogel afgeschoten.
Het was me al opgevallen dat ze veel meer tegengehouden werd dan ik. Een vrouw alleen wordt door oom agent blijkbaar gezien als een zwakke prooi maar deze keer verliep het machtsspelletje toch iets anders.

Mimi bleek geen sticker op de auto te hebben die ook aantoonde dat er een brandblusser in de auto lag. Alweer iets nieuws blijkbaar maar je gehoorzaamt toch maar beter.
Vandaag trof ze een behulpzame pennelikker want hij zou dat zaakje wel eens klaren voor de officiele prijs.
De auto kreeg de sticker, Tanzania verdiende er 5,000 Shilling aan maar nu had onze verkeersverpleegster nog niets.

"Zus, kan je me helpen met een kleinigheidje voor de kerstdagen?", klonk het beleefd.
"Tuurlijk", zei Mimi, "wat is je naam?"
"Mozes", klonk het antwoord, "van de bijbel..."
"Broer Mozes, de bijbel, de kerstdagen... Ik denk dat God ons iets wil vertellen. Wil je samen met me bidden?"

Mozes wist dat ie dit spelletje aan het verliezen was, maar niet instemmen met een gebed druiste natuurlijk in tegen zijn geloof.
Mimi vouwde haar handen op het stuur en sloot haar ogen.
Naast de auto stond een geuniformeerde agent met het hoofd naar beneden klaar voor een gebed.
Het moet een potsierlijk zicht zijn geweest, daar naast de drukke hoofdweg.

"Heer, dank je om me te laten kennismaken met Mozes, mijn broer", begon ze met gedempte stem, "geef hem de kracht om de juiste richting te kiezen in zijn leven en bedankt om mij de mogelijkheid te geven hem hier in te steunen."
"Amen", sloot de politieman het gebed af.

Mimi lacht stralend, wenste Mozes prettige feestdagen, gaf een dot gas en stoof ervandoor.
In haar achteruitkijkspiegel zag ze dat de man haar beduusd nastaarde...

1-0 voor Mimi!!

GEDULD IS ENE SCONE ZAAK

Voordeel aan het leven aan Tanzania is dat iedereen werkt op gelijk welke dag van de week. Mensen hebben nu eenmaal altijd geld nodig en als een kans zich aanbiedt op de Dag des Heeren dan wordt graag een uitzondering gemaakt op het kerkbezoek om een Shilling bij te verdienen.
Zo kwam het dat ik vorige zondag een heel team verzameld had om aan de verbouwingen te beginnen (ik bouw de spanning op, ik weet het) en dat plotse en onvoorspelbare opwellingen van verschillende noden bij de bouwvakkers me dwongen tot een bezoek aan een flappentapper in de stad.
Het grote gebouw waarin de cash machine was gevestigd was leeg op een zondag en samen met mij kwam een Tanzaniaanse dame aan op een brommertje.
Ze rekende af en de gek op twee wielen stoof er opnieuw vandoor.

De eerste machine meldde me koel dat ze er vandaag geen zin in had. Machine twee begon met frisse tegenzin en het viel me op dat alle computers wachten aan dezelfde snelheid (denk daar maar even over na).
Uiteindelijk ving ik ook daar bot: "Buiten gebruik, probeer het later opnieuw", zei het blok geborsteld metaal.
Ik stapte naar de auto en zei tegen mijn lotgenote dat beide machines niet werkten.
Toen ik achteruit manoeuvreerde naast de teller, stond mevrouw er nog.

Ik vertelde haar dat ik de stad zou inrijden om geld af te halen en of ik haar een lift kon geven.
"Bedankt", was het laconieke antwoord,"de automaat zegt dat ik het later opnieuw moet proberen, dus ik wacht wel even..."

Benieuwd of ze er maandagochtend nog stond toen de bankier de geldvoorraad kwam opvullen...

AMAI MAASAI

Een keer in de zeven jaar gaan de Maasai door een groots ritueel.
Alle jongeren van de leeftijdsgroep tussen ongeveer negen en zestien worden dan een trapje hoger getild in de zeer hierarchisch opgebouwde gemeenschap.
Weken aan een stuk wordt er gefeest.
Op het einde van deze zeer luidruchtige vertoningen wordt de jongeman in kwestie ontdaan van zijn voorhuid.

Weken nu al worden de jongelingen thuis opgehaald door een groep ouderen om een training te doorstaan.
Beetje bij beetje wordt naar de grote dag toegewerkt. De dag waarop - zonder enige verdoving - de operatie wordt uitgevoerd.
Knipper je met je ogen, roep je of vertrek je een spier in je gezicht, dan ben je het haasje...
De kant van de stad waar wij (nu nog) wonen (daarover later meer), ligt in de richting van 'Ngaramtoni waar nog veel Maasai leven.
Ook ons straatje krijgt dus dagelijks af te rekenen met grote groepen enthousiaste jongeren.
Graag zou ik ze eens filmen maar ik durf het niet goed. In hun kleurrijke kleren, zwaaiend met hun wapens, een speer, een dolk of een knuppel lopen ze zingend en dansend door de buurt.
Ik vind het prachtig.
Zo dicht bij de natuur, een mooi gebruik dat generatie na generatie doorgegeven wordt, een feest van volwassenheid waar de moderne beschaving geen vat op heeft.

Tot deze ochtend...
Ik haalde Maria van het kantoor bij haar thuis op.
Maria, zelf een Maasai, deed een boekje open over de o zo pure gebruiken.
"De hele nacht zuipen ze zich lam aan goedkope alcoholische brol", zo klonk het.
"Ja", riposteerde ik, "bij een feest hoort misschien wat drank maar die nachtelijke gezangen en dat samenhorigheidsgevoel, dat is toch prachtig?"

Over-religieuze Maria aarzelde.
Toen kwam het eruit in 1 lange gulp...
"Ze zingen van die schunnige liedjes, de hele nacht lang. Hoeveel vrouwen heb jij al genaaid voor je pik geknipt werd? Hoeveel kinderen heb jij al rondlopen? Binnenkort ziet je lul alle kleuren van de regenboog."
Maria zweeg, beduusd door haar eigen openheid.
En in die stilte hoorde ik mijn eigen naieve ideeen over de natuurmens in duizend stukjes uiteenvallen op de harde stenen van de werkelijkheid...

OP DE ELEKTRISCHE STOEL ERMEE

Sinds het eind van 2010 - nadat de verkiezingen voorbij waren en de president geen verantwoording meer moest afleggen - viel Tanzania ten prooi aan de grootste elektriciteitsbeperkingen die het land ooit meemaakte.

Maanden aan een stuk was er niet meer dan twaalf uur per etmaal stroom en het gebeurde meermaals dat iemand de correcte schakelaartjes niet vond en een hele wijk voor drie dagen in het donker zette.
Toen de situatie eindelijk terug normaal werd, vonden de idioten van de elektriciteitsmaatschappij dat het tijd was om een stuk van het net te moderniseren en zo zat onze fabriek nog eens vier dagen zonder stroom terwijl in de rest van de stad vreugdedansjes werden uitgevoerd.

Een week geleden ging de boel weer twee of drie keer plat op twee dagen en - altijd een luis in de pels geweest - pakte ik de telefoon en riep onze vrienden tot de orde.
"Ja meneer, we beginnen weer met besparingsrondes," klonk het opgewekt, alsof mijn gesprekspartner blij was met wat ze nu weer voor elkaar gekregen hadden.
Toen ik argumenteerde dat Arusha weer in duisternis zou gehuld worden, vertelde de andere kant van de lijn me troostend dat het hele land dit voorrecht genoot.
We raakten er niet uit.
De klant die wil waar TANESCO voor betaald wordt; de werknemer die vindt dat we al blij mogen zijn elke keer we uberhaupt stroom hebben.
De klant gezien als het noodzakelijk kwaad; het doet me denken aan Belgische postkantoren van 25 jaar geleden.

Onze vrienden van de reus op lemen voeten hebben hun nieuwe plan deze week voorgesteld in het parlement en tot hun totale verbijstering werd het nog eens afgeschoten ook.
Om wat meer inkomen te genereren had de wiskundeknobbel van de club bedacht de prijs per KWH van 195 naar 491 TSHS te brengen.
Een prijsstijging maal twee en een half; dat moet kunnen dacht ook onze minister van energie.
Dat dit een nationale prijsstijging voor alle producten met zich mee zou meebrengen, daar had niemand bij stilgestaan. Dat de nationale economie tot stilstand zou komen door de daling van productie, de toemame van werkloosheid en de daarbij horende daling van koopkracht, dat alles was van geen tel.
Meneer TANESCO had zijn simpele rekeningetje gemaakt en dat was dat...

En zulke hersendode, geparachuteerde maatpakken moeten dan 1 van de belangrijkste pijlers van dit land in stand houden.
Intriest...