De tijd die ik normaal slapend door zou brengen, werd nu besteed aan het sussen van een baby die tot de conclusie was gekomen dat het leven geen zin had zonder zijn mama.
Daarnaast was hij ook vastbesloten om dit onrecht met de hele wereld te delen,
Maya en Enzi sliepen doorheen de grootste drama's maar 's ochtends bij het ontbijt, vond ik toch dat heel wat mensen ons niet zo vriendelijk aankeken.
We stapten in de auto - waar Master Zane prompt en prinsheerlijk in slaap viel - en richtten de steven naar Abiquiu.
Daar was het dat de Benediktijner moniken diep in de woestijn huisden.
Het bier had ik al geproefd (en ik was een grote fan) maar nu zouden we ook de abdij bezoeken.
Voordat we van het asfalt afgingen, was er al geen netwerk meer maar gelukkig vonden we een bordje dat aangaf dat we nog 20 km off road voor de boeg hadden.
De weg was goed onderhouden en volgde de rivier en we genoten van het indrukwekkende landschap...
We bereikten de abdij en het mag gezegd worden, de paters hadden gevoel voor drama en esthetiek toen ze voor deze plaats kozen.
We wandelden wat rond, bezochten de gift shop - ook paters hebben centen nodig - en zagen dat we helaas drie uur te vroeg waren om een mis bij te wonen.
Gelukkig vonden we onze auto terug onder al het stof en we reden de grindweg terug tot aan Chama campsite om te zien of we wat later in het jaar misschien eens konden terugkeren om te kamperen.
Onmiddellijk was duidelijk dat we ons in het Woeste Wilde Westen bevonden waar de natuur absolute voorrang had.
Toen we ook nog deze pootafdruk aan de rivier zagen, was ik al helemaal zeker dat ergens achter een boom een cougar op zijn kans zat te wachten:
 |
| pootafdruk van een cougar |
 |
| maar het kon net zo goed een hond geweest zijn.... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten