AMERIKA IS WAPENGEK - (en ik ook)

Wat hieronder beschreven wordt, is al eventjes geleden maar aangezien mijn Albuquerque net deze week verkozen is tot stad nummer zeven op de lijst van de meest gewelddadige plaatsen in Amerika, kunnen we het er vandaag even over hebben.

Ik moet een meneer ophalen in de rijkere buurt van de stad en parkeer op zijn oprit. Hij komt buitengelopen en vraagt heel vriendelijk of ik een paar minuutjes kan wachten.

Correcte vent dus geen probleem.

Het heerschap komt terug buiten, wipt op de achterbank en de sfeer slaat onmiddellijk om want 'hij zou zijn afspraak missen want ik was te laat.'

Dat ik een minuut op vijf op hem gewacht had, was ie blijkbaar al vergeten.

Ik probeer de kerel te kalmeren en dat schijnt te lukken. Althans voor eventjes.

Daarna slaat de gekte in alle hevigheid toe en mijn passagier begint zijn voorhoofd tegen de hoofdsteun van de zetel voor zich te beuken, onderwijl mij en de hele wereld verwensend.

Ik heb er mooi genoeg van, zet de auto aan de kant en vraag de man uit te stappen.

Dat kan niet zo onmiddellijk want hij moet eerst nog wat verder beuken. Ik verzeker hem dat ik de politie bel en blijkbaar heeft ie geen zin in de pakkemannen want hij stapt uit.

Tien minuten later wordt ik gedeactiveerd. Ik bel en ik heb een klacht aan mijn been. Ernstig genoeg voor onmiddellijke stopzetting van mijn activiteiten.

Blijkt dat mijn vriend verklaard heeft dat ik hem bedreigd heb met een pistool.

En een mes.

Tegelijk.

Je kan tenslotte maar beter op zeker spelen als je iemand naar de eeuwige jachtvelden wil sturen.

Vijf dagen heeft de hele vertoning geduurd voor ik opnieuw mocht rijden en ergens begrijp ik het wel. Ergens willen ze natuurlijk zeker zijn dat ze niet met een halvegare te maken hebben die graag mensen bedreigt.

Elke dag wordt ik gebeld en elke dag opnieuw krijg ik dezelfde vragen. Om vast te stellen of ik bij mijn verhaal blijf of me misschien ergens vastrijd in mijn eigen leugens.

Het verhaal dat niet veranderde plus mijn europese afkomst - nog nooit een revolver in mijn handen gehad - overtuigt uiteindelijk en ik mag opnieuw op de weg.

Niet zonder een camera vanaf nu want ik heb mijn lesje ondertussen wel geleerd.

Ik hoop alleen maar dat ik nooit een clipje van een calamiteit moet opsturen waarbij ik - net ervoor - hopeloos vals aan het zingen ben of commentaar lever op wat ik allemaal rondom me zie.

Het zou me niet verbazen dat je daarvoor ook op non actief kan gezet worden...