In een land dat helemaal wegglijdt van productie en bijna volledig vertrouwt op een consumptie-economie, is het als een buitenstaander niet moeilijk te zien hoe ongeveer alles nu gedirigeerd wordt door opgedrongen groepsdynamiek en wat ik enkel kan verklaren met het duivelse woord 'hersenspoeling'
Vanochtend kwam het weer allemaal bovendrijven toen een millenial in de auto stapte met een koffie die verduiveld lekker rook.
Ik was al heel blij dat mijn auto naar koffie-met-iets-in zou ruiken want niemand zit te wachten op een voertuig waarin je bijna de zurige transpiratiegeur met wat oude tabakswalmen van de vorige klant kan proeven.
Hierbij dient opgemerkt te worden dat, het groepsgevoel indachtig, waarschijnlijik 60% van mijn klienteel nu met een koffie in een wegwerpbeker rondwandelt.
Een paar jaar terug was dit de look van de yuppie die het zo druk had dat ie zijn bakje troost ergens tussen twee meetings moest opdrinken maar nu, met een Starbucks op iedere hoek, heeft elk Lulletje Rozenwater van deze uithoek beslist dat het cool is om met zo'n statussymbool rond te lopen.
Terug naar mijn klantje.
"Ruikt verduiveld lekker, dat drankje van je.."
"Ja", zegt mijn overigens heel leuke gesprekspartner, "het is crème brulée spiced koffie."
Ik hield de auto nog net op de weg terwijl ik de bedenking maakte dat we niet veel dieper konden vallen dan toen de pumpkin spice latte zijn opgang maakte in Umerica.
Heel af en toe heb ik ook iemand in de auto die door de Starbucks drive through wil en dan gaan mijn oren tuiten.
Dan ga je dus tegen een reclamebord toeteren dat je een venti cappucino wil met 1 pompje vanille en een pompje rioolwater, geen suiker maar wel splenda, iets wat chemisch is samengesteld (zoveel gezonder dan een homp suikerbiet). Gooi daar nog wat van die pumpkin spice overheen en ook nog wat pixiedust alsjeblieft.
Tegen dan zak ik langzaamaan scheef weg en dan heeft die stem uit dat reclamebord ook nog het lef om te vragen of dat met koemelk, amandelmelk of kokosmelk moet gemaakt worden.
En uiteindelijk betaal je nog acht dollar ook om die halflauwe muk uit een kartonnen beker te drinken...
Wie vindt dat allemaal uit en wie zijn die mensjes die het allemaal zo onmisbaar vinden dat ze hun zuurverdiende centen aan die troep willen uitgeven?
Halloween is nog maar net voorbij - opblaasbare zombies en vampieren in iedere tuin - of iedere zichzelf respecterende Amerikaan kruipt op zijn dak om lichtjes en sterren en kransen en andere rotzooi in de dakgoot te gaan hangen.
De helft van de bevolking loopt momenteel met een kerstmuts rond en toen we gisteren naar het concert van de kinderen gingen op school, stapte een 17jarige highschooler het podium op in een fel glinsterend hemelsblauw pak met een design van cadeautjes en sleetjes.
Wie zijn die producenten die het lef hebben om zoiets in elkaar te flansen en wie zijn die klanten die die producenten nog gelijk geven ook? Ik kan er met mijn verstand niet bij.
Of wat te denken van een pluche gewei dat je aan beide kanten van het dak van je auto bevestigt en waarbij een schattig rood Rudolph-the-red-nose-reindeer-neusje hoort dat op de radiator gaat?
Het is ondertussen zover gekomen in deze maatschappij die niet voor zichzelf kan denken, dat de reclame je voorkauwt hoe je grappig en origineel moet zijn en wat je moet drinken (en waar) om mee te zijn.
Tegelijker tijd luister je dan naar de holle slogans zoals "geloof in jezelf", "wees jezelf" en "als je het kan dromen, dan kan je het worden" op radio, TV en smartphone.
We hebben alle informatie bereikbaar aan onze vingertoppen maar in plaats daarvan worden we een niet aflatende stroom van onzin gevoed die enkel in het leven is geroepen om ervoor te zorgen dat deze zeer zieke, op consumptie gerichte maatschappij zichzelf in stand houdt.
Zalig Kerstfeest aan allen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten