Het is me wat met de jongens en meisjes van dit land.
Niet alleen wordt elk gerechje in een restaurant gedoopt met een ellenlange naam om het spectaculairder te doen lijken (iemand zin in lemon and garlic butter marinated flat iron steak?) of kan je een koffie zo specifiëren dat je er duizelig van wordt (Summer Berry Panna Cotta Frappuccino!), het gedoe is nu ook overgeslagen op natuurfenomenen.
Daarom werden we via allerhande mediakanalen lekker gemaakt voor een komende Super Blood Flower Moon op 26 mei die niet mocht gemist worden.
De super maan is een maan die enerzijds vol moest zijn en zich daarnaast ook op het dichtste punt bij de aarde moest bevinden. Zo zag ie er een beetje groter uit. Super toch?
Het hele bloederige gedoe had dan weer te maken met een rode gloed over de maan omdat een zonne-eclips zich voordoet op hetzelfde moment als de super maan.
De flower moon uiteindelijk was een volle maan in mei en daar vond ik geen zak aan. Er is een volle maan in elke maand en soms heb je er zelfs twee per maand dus waarom die dan een speciale naam moest krijgen, ontging me volledig.
De volle maan in oktober is de Hunter's Moon en die in augustus is de Green Corn Moon. Zo kan ik er ook wel nog een paar verzinnen.
Maar goed, te lang stil gezeten omwille van de Covid dus laadde ik twee tenten, een onderbroek en een koelbox in de auto, ging Jens, de PhD student uit Uustakker oppikken en samen reden we naar onze eerste stop voor de nacht.
Silver City was een stadje dat me al lang bezighield en nu wilde ik het wel eens zien.
Het lag op 1800 meter hoogte aan de voet van het Piños Altos stuk van de Mogollon Mountains en dat klonk allemaal heel aanlokkelijk vond ik.
We reden naar het zuiden op de I25 autostrada en sloegen af richting Hillsboro (154 inwoners) en Kingston (21 inwoners) en via een duizelig makend smal weggetje bereikten we uiteindelijk de zilveren stad.
Heel verschillend met de rest van dit land was het allemaal niet met een Walmart naast een Home Depot naast een gigantische autogarage dus we zochten wat authenticiteit in een lokaal Spaans restaurantje en hadden een vullend maal met een paar biertjes.
Terug aan de campsite bleek dat er eigenlijk niet zoveel te doen was in Silver City zelf en we besloten het dorpje Piños Altos met een bezoek te vereren.
Bleek dat het enige etablissement, The Buckhorn Saloon net die dag weer open was gegaan na tien maand Coronasluiting en zoals het echte cowboys betaamt, gingen we aan de bar zitten en bestelden we een shot whiskey.
Dat de zaak zelf er wel heel erg chique uitzag en bevolkt was door rijke stinkers die een buitenverblijf in de bergen rond Silver City bevolkten, negeerden we volledig.
 |
| De groezelige buitenkant verborg een klassevolle zaak... |
 |
| Piños Altos had ooit zowaar een opera |
 |
| De oude kassa van de Buckhorn Saloon |
Elke avond zouden we als echte mannen de BBQ en de rest van de omgeving in de hens steken maar dankzij de biertjes en de sterke drank, besloten we dat uit eten ook wel kon en we reden naar het historische centrum van Silver City (twee prullaria-winkels en een restaurant-met-terras) en probeerden de lokale margarita en nog wat wijn bij het eten.
Terug aan de tent kwamen we tot de ontnuchterende conclusie we dat we niet helemaal hierheen gereden waren om ons te bedrinken en, overmoedig door al dat gehijs, propten we dag twee vol met activiteiten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten