BUSHMECANICS

Ook al heb ik hem maar een paar keer ontmoet, toch heeft de heer Antoine Geirnaert een avontuurlijke en onuitwisbare indruk bij me nagelaten.
De vader van Jan en schoonvader van Annemarie die afgelopen november een bezoek aan Tanzania brachten, is een man die van vele markten thuis is.
Nog altijd hoor ik het verhaal van Jan alsof ie het gisteren vertelde.
In Kokokaffee, de drenkplaats die ik ooit met wisselend succes en een eerder ongewone soort klantvriendelijkheid runde, vertelde Jan me het volgende tussen Duvel en whisky:

Papa Antoine verkocht allerhande industriele voertuigen, tot in het buitenland toe. Zijn zaken brachten hem in Zuid Afrika en Kameroen waar de historische en hilarische feiten zich afspeelden.

1 van de voertuigen bleek op een flinke afstand van de fabriek zonder olie gevallen te zijn; het werd snel donker en de mannen wilden voor zonsondergang binnen zijn.
Zo hoort dat in Afrika.
Aangezien er nergens in de buurt olie te koop was, werd plan B gelanceerd.
De bushmecaniciens hadden iets nodig dat de motor zou smeren tot aankomst in de garage.
Er werd, na ampel overleg, geopteerd voor overrijpe bananen.
Het hele oliereservoir werd volgestouwd met de glibberige vrucht en toen de motor voorzichtig werd gestart, bleek het zaakje nog te draaien ook.
De kerels hadden de dag erop een uitermate onaangename job aan het schoonmaken van het hele motorblok maar ze haalde de eindmeet en dat was het belangrijkste.

Ik dacht aan het verhaal toen ik eens te meer Tall, mijn vaste dokter voor ouderdomskwaaltjes aan de Antichrist bezig zag.
Sedert enige tijd gaat het mijn trouwe motor niet zo goed meer af.
Na problemen met de ketting en de voorremmen, is het nu de beurt aan de batterij en de elektrische bedrading.
Vooreerst moest de batterij bijgevuld worden. Onder het zadel van de moto is niet veel plaats en al zeker niet als er onlangs een groter type is geplaatst.
Tall loste het op zijn manier op.
Hij brak een takje af van het dichtsbijzijnde struikje, ontdeed het van zijn blaadjes en doopte toen het twijgje in het eerste openingetje van de batterij. Met een bekertje goot ie traag het gedestilleerd water langs het takje zodat het in de batterij druppelde.
Het werkje kostte alleen veel tijd maar laat dat nu net overvloedig aanwezig zijn in Afrika.

Daarna stelde mister bushmecanic vast dat mijn knipperlicht rechtsachter bijna afgebroken was door het vele trillen op Arusha's slechte wegen.
Tall verzamelde filters van sigarettenpeukjes op de grond en pulkte er de vulling uit.
Het vieze goedje ging rondom het breukvlak en daaroverheen ging dan weer secondenlijm.
Het hele zaakje is nog nooit zo stevig geweest.

Tenslotte wilde de man ook nog eens de diepere spelonken van de motor bekijken. De moer die hiervoor open moest, bleek onwrikbaar vast te zitten.
Alweer geen probleem voor zoveel jaar afrikaanse ervaring.
Tall goot wat water over de moer, zette er toen een beitel tegen en tikte tenslotte met een hamer het standvastige huwelijk van moer en bout los.
In Europa word je vast op staande voet ontslagen als je dat grapje durft uit te halen, maar hier maakte niemand er een punt van.
Toch bijna niemand.
Ik heb die avond thuis heel stilletjes de Antichrist getroost...