Wat voorafging: gevangen door de natuurkrachten in een dorp van zes hutjes zonder stromend water of elektriciteit...
De blanken vonden dat er geen doorgang mogelijk was.
Eerst moesten we door een kniediepe rivier waar nog altijd behoorlijk wat stroming op zat maar daarna - en dat zag er nog een stuk moeilijker uit - moesten we een steile en modderige helling op die volledig kapot gereden was door de Land Rover die gisteren naar boven gesukkeld was.
Onze held Adam liep op en neer langs de oever en zocht andere uitwegen. Hij onderhandelde met een paar jonge patsers van het dorp en voor drie euro zouden de kerels een doorgang maken, iets meer stroomafwaarts.
Een pad dat enkel voor fietsers en voetgangers gebruikt werd, zou onze nieuwe vluchtweg naar de beschaving worden.
De grassige kanten werden weggehakt, de helling werd minder steil gemaakt en met het overtollige zand en wat afgehakte takken werd een soort van overgang gemaakt van de snelstromende rivier naar onze weg uit gevangenschap.
Na een klein uurtje was het kunstwerk klaar.
Er werden door zowat alles en iedereen nog enkele verbeteringen aangebracht - zo hoort dat tenslotte in Afrika - en toen waadde de chauffeur terug naar het vrachtwagentje.
De spanning liep hoog op toen Adam de motor op hoge toeren bracht.
Hij maakte wat snelheid en sneed door het hoogopspattende water. Onder luid gejuich ploegde hij uiteindelijk de helling op.
Iedereen leek zeer tevreden met de gratis avonturenfilm en opgelucht zetten we onze weg verder.
Het had zodanig hard geregend dat ook de rest van de weg in een modderpoel was herschapen.
We glibberden en slipten verder maar we beseften al gauw dat we het op deze manier nooit zouden halen.
Uiteindelijk belden we een boer op en na lange onderhandelingen (de ene zijn dood is de andere zijn brood) kwam de man langs en werden we zeven kilometer ver door de modder naar het asfalt gesleept.
Volledig onder het slijk, vermoeid door de onmogelijk slechte nacht maar heel opgelucht reden we naar de opslagruimte van het bedrijf in Shelui, laadden de truck vol en zetten toen terug koers naar ons kamertje in Singida waar ons een koude douche met een bekertje en een doorgezakt bed wachtte.
In onze dromen was het het paradijs....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten