En verder ging het, weg van de drukte in de richting van Dar Es Salaam, linksaf naar Tanga.
In Muheza verlieten we het asfalt en reden we over een glibberige weg naar Pangani.
Sinds enige tijd hebben brommertjes allerhande het straatbeeld van Tanzania ingenomen. Het ene moment waren die rotdingen er nog niet en plots en onverwacht scheurden de boda boda's (ooit ingevoerd op de grens tussen Kenia en Uganda voor personentransport in niemandsland - "border-border") je langs alle kanten voorbij.
Niets ontziend namen deze kamikazepiloten de weg over.
Dagelijks las je dan ook over gruwelijke ongevallen in de krant en ondertussen was het al zo ver gekomen dat de regering er luidop aan dacht het personenvervoer met brommertjes stop te zetten.
Op de 45 kilometer naar Pangani gingen er - tot mijn bloeddorstige genoegdoening - drie van die gekken onderuit op de modderige weg en op de typisch afrikaanse manier namen de chauffeurs de schade aan zichzelf en hun voertuig op zonder zich om hun passagier te bekommeren.
Elke keer bleek dat er niets aan de hand was en lachte iedereen breeduit naar ons...
In Pangani ging het links naar Peponi resort waar ik voorheen altijd verbleef bij ouwe Denys maar vandaag was de plaats helaas volboekt dus gingen we enkel goeiedag zeggen en een enorme visschotel naar binnen werken.
Er waren kreeftenstaarten, enorme lappen visfilet, calamari en octopus en een berg scampi's.
Pangani wordt tijdens de verlofdagen ook wel Arusha-aan-zee genoemd en het werd ons al snel duidelijk waar de naam vandaan kwam.
Arusha moest vast en zeker zo dood als een pier zijn, gemeten aan het aantal gekende gezichten tijdens ons korte verblijf bij Denys.
We stapten opnieuw in de auto en reden richting ferry om onze lodge aan de andere kant van de rivier op te zoeken.
De lange trip was bijna ten einde toen het toerental plots terugviel en we stilstonden ergens letterlijk in het midden van nergens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten