Als het allemaal wat veel wordt, dan moet je er eens uit.
Met de paasdagen in het vooruitzicht leek een uitstapje weg van stoffig Arusha ons wel wat.
Eerst de bergen en dan de zee.
Dat was het plan.
We boekten een kamertje op Irente Farm in de Usambara Mountains en een strandhuisje in Pangani en na het inladen van een hoop bagage waarmee je de honderdjarige oorlog kon doorkomen, zetten we koers naar de bergen.
We reden naast het prachtige Pare gebergte, passeerden Same waar het mooie Mkomazi National Park een project van neushoorns en wilde honden herbergt en ietsje verder werden we aangehouden in zone 30.
De speedgun - waarschijnlijk de enige in Tanzania - toonde ons dat we 77 reden en daar waar dit in Belgie waarschijnlijk zorgt voor een rijverbod van een maand, werd me hier 2.5 euro afhandig gemaakt door de goedlachse politieman.
Een officiele boete leek hem wat te omslachtig en het was duidelijk dat zone 30 enkel en alleen was opgericht voor zijn eigen profijt.
In Mombo - bij de Liverpool snackbar waar elke bus tussen Dar en Nairobi stopt - sloegen we linksaf en we reden een goeie twintig kilometer via kronkelende weggetjes Zwitserland binnen.
Bij neurotische Anette uit Zweden werden we opgevangen door een dame die ons met militaire precisie vertelde waar de auto te parkeren, wanneer we wat zouden eten en hoe de betaling moest voldaan worden.
Toen we tenslotte het troosteloze huisje zagen dat we geboekt hadden, leek vakantie plots toch niet zo aantrekkelijk meer.
Neurotische Anette kwam nog even klagen over "die mensen" waarmee ze alle Tanzanianen op een hoopje gooide en met huilende busbabies op de achtergrond gingen we vroeg naar bed.
Op dag twee van ons avontuur wandelden we tot bij het waarlijk indrukwekkende uitkijkpunt waar je kilometers ver kon kijken.
Regensluiers en aankomende stormen droegen nog bij tot het dramatisch effect en daarna gingen we de kaasfabriek van neurotische Anette (vanaf nu N.A. genoemd) bekijken.
Het betrof een blauw basin dat in het midden van een kaal kamertje stond en waar een dame vol overgave stond in te roeren.
De koeien die gemolken werden, spraken dan weer wel tot de verbeelding en na nog een inspiratieloze avond en nacht verlieten we N.A. en we daalden via de prachtige haarspeldbochten terug af naar de klamme warmte van zeeniveau...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten